Ακαδημαϊκός "πόλεμος" για το Plan X: Απάντηση του Γκάλμπρεϊθ στους 23 καθηγητές
<p>Τι ισχυρίζεται ο καθηγητής στο άρθρο του</p>
Με άρθρο που δημοσιεύει σήμερα στην Εφημερίδα των Συντακτών ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ απαντάει στην επιστολή των 23 καθηγητών Πανεπιστημίου για το Plan Χ και το βιβλίο που δημοσίευσε.
Ο καθηγητής Δημοσίων Υποθέσεων του Πανεπιστημίου του Τέξας απορρίπτει τους ισχυρισμούς εναντίον του περί σχεδίων που θα παραβίαζαν το Σύνταγμα και τους νόμους της Ελλάδας, ενώ ευθέως δηλώνει ότι τα κίνητρα των συντακτών του κειμένου είναι πολιτικά.
Διαβάστε επίσης:
Το άρθρο του καθηγητή Γκάλμπρεϊθ, όπως δημοσιεύεται στην Εφημερίδα των Συντακτών:
Ενημερώθηκα από τον ελληνικό Τύπο ότι μια ομάδα ακαδημαϊκών έστειλε επιστολή στον πρόεδρο του πανεπιστημίου όπου διδάσκω, Γκρεγκ Φενβς (Greg Fenves), σχετικά με τη δουλειά μου με τον Γιάνη Βαρουφάκη την περασμένη άνοιξη, όπως αυτή εξιστορείται στο νέο μου βιβλίο «Welcome to the Poisoned Chalice» («Καλώς ήρθατε στο δηλητηριασμένο δισκοπότηρο»).
Δεν έχω δει την επιστολή. Ομως φαίνεται ότι οι καθηγητές έδωσαν έμφαση σε ορισμένες λεπτομέρειες του υπομνήματος που είχα ετοιμάσει για τον υπουργό Οικονομικών σχετικά με τις προκλήσεις τις οποίες θα αντιμετώπιζε η ελληνική κυβέρνηση στην περίπτωση που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξωθούσε τη χώρα να εγκαταλείψει το ευρώ.
Αυτή η απειλή ήταν μια σαφής πιθανότητα τον περασμένο χρόνο.
Το υπόμνημα ήταν γραμμένο κατόπιν αιτήματος του πρωθυπουργού, όπως είχε δηλώσει δημόσια.
Συντάχθηκε κυρίως από ανεξάρτητες πηγές, παράλληλα με την κοινή αίσθηση που παρείχαν λιγοστοί ειδικοί στα οικονομικά και ορισμένοι δικηγόροι.
Γράφτηκε στο τραπέζι της κουζίνας μου, αφού δεν ήμουν στην Ελλάδα εκείνη την εποχή, αλλά ως συνήθως στο Οστιν, όπου διδάσκω.
Συγκεκριμένα, υπάρχει μια μικρή αναφορά στον ρόλο του υπουργείου Αμυνας, με το οποίο δεν είχα καμία επαφή, είτε απευθείας είτε έμμεσα.
Οι καθηγητές το μνημονεύουν, σε μια απόπειρα να θυμίσουν τη δικτατορία που έληξε το 1974.
Στην πραγματικότητα, δεν έχει απομείνει κανείς από εκείνη την περίοδο και η σύντομη αναφορά στο παράρτημα του βιβλίου μου συνδέεται με αποθέματα καυσίμων, ένα απολύτως εύλογο ερώτημα.
Επίσης, πρέπει ίσως να αναφέρω ότι έχω στην κατοχή μου, από τη βιβλιοθήκη του πατέρα μου, ένα αντίγραφο του βιβλίου «The Affluent Society» («Η κοινωνία της αφθονίας») στα ελληνικά, αυτοσχέδια δεμένο με σπιρτόξυλα, από τρεις Ελληνες καθηγητές οικονομικών που φυλακίστηκαν από τη χούντα και το οποίο παρουσίασαν στον πατέρα μου μετά την απελευθέρωσή τους.
Η ιστορία της δικτατορίας μού είναι γνωστή.
Ο ελληνικός Τύπος δημοσιεύει ακόμη ότι ήμουν «δυσαρεστημένος» που το σχέδιο δεν ενεργοποιήθηκε.
Εκτός ότι είναι άσχετοι, αυτό είναι εκ των πραγμάτων ψευδές. Ρωτήθηκα ευθέως από την «Καθημερινή» αν δυσαρεστήθηκα και απάντησα ρητά «όχι».
Ενα μέρος της ελληνικής Αριστεράς συνηγορούσε υπέρ της επιστροφής στη δραχμή και είχε κάποια υποστήριξη από οικονομολόγους, συμπεριλαμβανομένου του Πολ Κρούγκμαν.
Ωστόσο, η δική μας ομάδα έδινε «οδηγίες άμυνας» στην κυβέρνηση που ήταν πιστή (καλώς ή κακώς) στο ευρώ.
Κατά την έρευνά μας, η προοπτική να έχεις να διαχειριστείς μια αναγκαστική έξοδο σε πολιτικές και τεχνικές συνθήκες σαν την περασμένη χρονιά ήταν κάτι το τρομακτικό και η δουλειά μας ανέδειξε πλήρως αυτό το δεδομένο.
Οπως πιστεύω, όλοι θα δουν ότι το κίνητρο για την επιστολή είναι καθαρά πολιτικό.
Είμαι ενήμερος των εξελίξεων για να νιώθω σεβασμό για τους επαγγελματίες στρατιωτικούς, ειδικά για εκείνους ανάμεσα σε συναδέλφους μου στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Οστιν, με τους οποίους έχω δουλέψει ως συνάδελφός τους για πολλά χρόνια.
Αλλά, όντας από παλιά αντίθετος με τον πόλεμο στο Βιετνάμ, μέλος της καμπάνιας του Τζορτζ ΜακΓκάβερν (George McGovern) και αντίθετος με τον πόλεμο στο Ιράκ, επίσης ως επικεφαλής για είκοσι χρόνια στην επαγγελματική ομάδα των Οικονομολόγων για την Ειρήνη και την Ασφάλεια, δεν θα μπορούσα να γίνω πιθανός παράγοντας για ένα «στρατιωτικό πραξικόπημα».
