Από το ένθετο SECRET-Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Στην τελική ευθεία μπαίνουν, μετά από αρκετούς μήνες έντονων διαβουλεύσεων και διεργασιών, οι διαδικασίες για την ενοποίηση του χώρου της Κεντροαριστεράς, που θα έχουν ως τελική κατάληξη την εκλογή νέας ηγεσίας. Μάλιστα, αυτή τοποθετείται μέχρι τα τέλη του 2016 και μέσα στους πρώτους μήνες του 2017 αναμένεται η δημιουργία του νέου φορέα. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι ο χώρος της πάλαι ποτέ ενωμένης Κεντροαριστεράς, τα τελευταία χρόνια, παράγει περισσότερες ηγετικές προσωπικότητες από όσες μπορεί να καταναλώσει. Πολλές ηγετικές ψηφίδες, αλλά λείπει η μεγάλη εικόνα. ΄Η, μάλλον, λείπει εκείνη η προσωπικότητα που θα μπορούσε να συνθέσει τις ψηφίδες για να βγει η μεγάλη εικόνα. Η Αννα Διαμαντοπούλου, από το 2012 που είναι εντός, εκτός και επί τα αυτά στην πολιτική, δημιούργησε έναν νέο φορέα, το «Δίκτυο», και παρεμβαίνει με συγκεκριμένες δράσεις και προτάσεις στα κοινά, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα προσεκλήθη σε μεγάλα πανεπιστήμια, από τη Βοστώνη μέχρι τη Σιγκαπούρη. Διατηρεί καλές σχέσεις με όλο σχεδόν το φάσμα των φορέων, των κινήσεων και των κομμάτων του ευρύτερου προοδευτικού χώρου. Από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, έως το ΠΟΤΑΜΙ, το ΚΙΔΗΣΟ και τις κινήσεις πολιτών, αλλά και με σημαντική μερίδα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Η ίδια, έως αυτή τη στιγμή, τηρεί σιγήν ιχθύος σχετικά με τις προθέσεις της. Κάποιοι βλέπουν ότι θα μπορούσε να κάνει το μεγάλο βήμα και να κατέβει ως υποψήφια στην εκλογή ηγεσίας, ενώ κάποιοι συνομιλητές της διακρίνουν περισσότερο μια διάθεση να συμμετάσχει μέσα από έναν πιο διευρυμένο ρόλο στην υπόθεση της ανασύστασης της Κεντροαριστεράς. Μπορεί να μη συμμετέχει ενεργά, αλλά πιστεύει ακράδαντα στην ανάγκη δημιουργίας ενός νέου κόμματος. Αλλωστε, αυτό αποτελεί και πάγια θέση της από το 2012. Πώς όμως θα έβλεπε τη συμμετοχή της στο εγχείρημα; Η ίδια έχει πει ότι ο χώρος φράκαρε από ηγέτες - εν δυνάμει μεσσίες και ότι δεν χρειάζεται κι άλλος υποψήφιος σωτήρας του χώρου... και της χώρας. Με βάση την παραπάνω άποψή της, κάποιοι θα την έβλεπαν ως μια παρουσία εγγύησης της προσπάθειας, ως προσωπικότητα ίσως του κεντρικού συντονισμού του εγχειρήματος. Αυτό σημαίνει ότι παγώνει τις φιλοδοξίες της; Οχι, σημειώνουν όσοι τη γνωρίζουν, αλλά όπως η ίδια υποστηρίζει εδώ και καιρό, «πρέπει να κάνουν όλοι ένα βήμα πίσω για να κάνει δύο βήματα μπροστά ο χώρος». Αυτό ενδεχομένως θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ενδιαφέρον σενάριο, το οποίο αρκετοί θα ήταν πρόθυμοι να υιοθετήσουν και γιατί θα είχαν έναν αντίπαλο λιγότερο, αλλά και γιατί θα αποκτούσε το εγχείρημα περισσότερα εχέγγυα υλοποίησης.