Τέσσερα σενάρια «σκηνοθετούν» το ασταθές σημερινό πολιτικό σκηνικό και προδιαγράφουν αντιστοίχως τις εξελίξεις, αναλόγως προς την υλοποίηση ή μη των σεναρίων αυτών.

Η περιγραφή τους έχει προφανώς τη σημασία της, διότι προέρχεται από σχετική επεξεργασία που έχουν κάνει πολιτικά στελέχη του «καραμανλικού» περιβάλλοντος, καθώς, μπορεί μεν ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής να μην εκφράζει τις εκτιμήσεις του δημοσίως, είναι όμως αναμφισβήτητο ότι τα τέσσερα αυτά σενάρια, τα οποία τα έχουν επεξεργαστεί συνομιλητές και συνεργάτες του, έχουν προκύψει και από συζητήσεις που έχουν κάνει πρόσφατα μαζί του. Βασικός άξονας των δύο πρώτων σεναρίων είναι αυτονόητο ότι είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος αντιστοίχως έχει δύο επιλογές:

Η πρώτη εξαρτάται από τη βούλησή του να παραμείνει ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Αριστεράς, με προοπτική να καλύψει αυτός, σταδιακώς, και τον κεντροαριστερό χώρο. Οπως εκτιμάται, στην περίπτωση που θέλει να διατηρήσει τον ηγετικό του ρόλο, ο κ. Τσίπρας έχει κάθε λόγο να προσφύγει σε εκλογές, διότι:

α) Αφήνει σε άλλον την «καυτή πατάτα» των όσων απαιτεί απειλητικά ο Σόιμπλε να εφαρμοστούν, ειδικώς μάλιστα αν φύγει από το πρόγραμμα το ΔΝΤ.

β) Καταφέρνει να συγκρατήσει το εκλογικό του ποσοστό σε τέτοια επίπεδα ώστε να μη χάσει τον ρυθμιστικό του ρόλο, δεδομένου ότι μετά τις εκλογές θα βρεθούμε σε σκηνικό αβεβαιότητος, με τη διασπορά ψήφων και την πιθανότητα μη αυτοδυναμίας της Ν.Δ.

γ) Κάνει εκλογές με λίστα και συμπηγνύει στενή και πιο συνεκτική Κοινοβουλευτική Ομάδα, αποκλειστικά της δικής του επιρροής.

δ) Προσδοκά σε αδυναμία παραμονής του νικητή των εκλογών στην εξουσία για τους λόγους που αναπτύχθηκαν πιο πάνω και αναμένει τη διεξαγωγή των επόμενων εκλογών, με απλή αναλογική.

Η δεύτερη επιλογή του πρωθυπουργού -με βάση τα εκπονηθέντα σενάριαείναι να προσπαθήσει να κάνει αυτό που σχεδόν όλα τα κυβερνητικά κόμματα έχουν κάνει μέχρι σήμερα: να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία με την προοπτική ότι θα έλθουν καλύτερες ημέρες!

Την εκδοχή αυτή, που έχουν μελετήσει στην αξιωματική αντιπολίτευση, φαίνεται ότι έχει εξετάσει σοβαρά και ο πρωθυπουργός με το επιτελείο του. Δεν περνάει απαρατήρητος στην αξιωματική αντιπολίτευση, λ.χ., ο προγραμματισμός περιοδειών και εγκαινίων ανά την Ελλάδα μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου, ενώ προωθούνται συνεχώς προσλήψεις και μονιμοποιήσεις.

Το τρίτο σενάριο -το λιγότερο πιθανό, αλλά στην πολιτική ποτέ δεν ξέρειςέχει να κάνει με την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. Οπως εκτιμάται από συνομιλητές του Κώστα Καραμανλή, σε μια τέτοια περίπτωση οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να δυσχεράνουν την εφαρμογή από τη Ν.Δ. της πολιτικής της και, βεβαίως, των μεταρρυθμίσεων που όχι μόνο είναι αναγκαίες, αλλά και αποτελούν μνημονιακή υποχρέωση.

Ο λαϊκισμός της αντιπολίτευσης και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ θα «χτυπήσει κόκκινο». Αλλά και όσον αφορά στα άλλα κόμματα, αυτά θα επιδιώκουν ταχείες πολιτικές εξελίξεις, προκειμένου να εξωθηθεί η χώρα σε εκλογές με απλή αναλογική και έτσι να έχουν θέση την επόμενη ημέρα στον κυβερνητικό χάρτη, αφού η απλή αναλογική θα διασπείρει ψήφους σε πολλά κόμματα, συνεπώς θα είναι επιβεβλημένη η σύμπραξη πολλών για την επίτευξη κυβερνητικής αυτοδυναμίας.

Το τέταρτο σενάριο αφορά στην εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και στην αδυναμία της να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Στην περίπτωση αυτή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι αναγκασμένος να επιδιώξει συνεργασίες με άλλα κόμματα, ο αριθμός των οποίων, βεβαίως, θα εξαρτάται και από το ποσοστό που θα πιάσει η Νέα Δημοκρατία, από το ποσοστό που θα συγκεντρώσουν τα κόμματα που θα μείνουν εκτός Βουλής και, κατ’ επέκταση, από τον αριθμό των βουλευτών που θα εκλέξει η Ν.Δ.

Ομως το ΠΑΣΟΚ (ή Δημοκρατική Συμπαράταξη), που θα μπορούσε να είναι ένας εν δυνάμει κυβερνητικός συνεταίρος, εμφανίζεται διχασμένο. Λόγου χάριν, η διατυπωμένη στην κ. Γεννηματά άποψη του Κώστα Λαλιώτη είναι να αποφύγει μια τέτοια συνεργασία, καθώς:

α) Θα επιμεριστεί το πολιτικό κόστος μέτρων που πρέπει να εφαρμοστούν.

β) Θα συμφέρει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο τώρα ενισχύεται με τις προσχωρήσεις, να πάει σε επόμενη εκλογική αναμέτρηση με απλή αναλογική.

Τη σύμπλευση αυτή πάντως δυσχεραίνει η ενεργός παρουσία πλέον στη Δημοκρατική Συμπαράταξη του Γιώργου Παπανδρέου, που αποτελεί πρόκληση για τη Ν.Δ. και «κόκκινο πανί» για την «καραμανλική» πτέρυγα του κόμματος.

Οι μεθοδεύσεις των έξω και τα «θέλω»

Mια έκτακτη προοπτική αποτελεί η αναλυθείσα σε προηγούμενο φύλλο των «Π» απαίτηση των δανειστών για συγκρότηση εκ νέου μιας οικουμενικής κυβέρνησης. Οι ίδιες πάντως πηγές οι οποίες είχαν αποκαλύψει στα «Π» τη σχεδιαζόμενη αυτή πολιτική εξέλιξη με μεθοδεύσεις έξωθεν, υπενθύμιζαν ότι οι ξένοι -ειδικώς δε στις περιπτώσεις που η Ελλάδα θα βίωνε άσχημες καταστάσεις«διατηρούσαν» μια πολιτική ασφαλιστική δικλίδα. Κατά τις πηγές αυτές, το πρόσωπο που θεωρούν ότι παραμένει ιδανική εφεδρεία είναι ο Κώστας Καραμανλής, βασιζόμενοι στην εκτίμησή τους ότι η πολιτική κατάσταση στη χώρα μας θα επιδεινωθεί. Στην παρατήρηση δε ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν φαίνεται διατεθειμένος να αποδεχθεί έναν τέτοιο ρόλο έλεγαν ότι οι σημερινές ανησυχίες του δεν του επιτρέπουν να παραμείνει αμέτοχος στο μέλλον. Και υπενθύμιζαν με νόημα ότι ούτε να αναλάβει αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ήταν πρόθυμος, αλλά έμεινε στη θέση αυτή... 12 χρόνια!