Η ανακοίνωση ότι ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης θα αναλάβει τη διεύθυνση του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας αντιμετωπίστηκε ως μια λογική εξέλιξη, δεδομένου του ενδιαφέροντος του τέως βουλευτή και κυβερνητικού εκπροσώπου για ζητήματα δικαιωμάτων, στο πλαίσιο της συνολικότερης ευαισθησίας του πολιτικού χώρου από τον οποίο προέρχεται.

Μόνο που τα πράγματα είναι κάπως πιο σύνθετα. Ο κ. Σακελλαρίδης εκτός των άλλων παραμένει ένας άνθρωπος του ευρύτερου κλίματος αυτού που στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ονομάστηκε η τάση των 53+. Ο ίδιος μπορεί να μην έχει άμεση εμπλοκή στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως από τη στιγμή που παραιτήθηκε από βουλευτής, αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι οι απόψεις και οι ευαισθησίες του συγκλίνουν με αυτές ενός σημαντικού δυναμικού, είτε εκτός του ΣΥΡΙΖΑ είτε εντός του.

Όλα αυτά θα ήταν απλώς μια φιλολογική συζήτηση εάν η Διεθνής Αμνηστία δεν παρεμβαίνει στη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος. Ειδικότερα, στο πλαίσιο των σκοπών και της δράσης της, η Διεθνής Αμνηστία παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς την κατάσταση με την αντιμετώπιση των προσφύγων στην Ελλάδα. Και η άποψή της είναι ιδιαίτερα καταδικαστική για την κατάσταση στα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων. Η έκθεσή της ανέφερε ότι οι συνθήκες στα περισσότερα κέντρα υποδοχής προσφύγων σε ολόκληρη την Ελλάδα είναι «ακατάλληλες για φιλοξενία ανθρώπων ακόμη και για λίγες μέρες».

Αυτό σημαίνει ότι ο κ. Σακελλαρίδης ετοιμάζεται να ηγηθεί του ελληνικού τμήματος μιας διεθνούς οργάνωσης που κατ’ επανάληψη έχει αναδείξει τα ελλείμματα και τα προβλήματα στη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος από τη μεριά τόσο του κ. Μουζάλα όσο και του κ. Καμμένου που έχουν αναμειχθεί στη διαμόρφωση και λειτουργία των κέντρων φιλοξενίας των προσφύγων, και που μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα συνεχίσει να το κάνει.

Μόνο που κάνοντας το αυτό ο Γ. Σακελλαρίδης στην πραγματικότητα αντικειμενικά εξυπηρετεί και τους σχεδιασμούς του Μεγάρου Μαξίμου, που από τη μια εξασφαλίζει μια διαρκή πίεση προς τη μεριά όχι μόνο του Μουζάλα (άλλωστε χρειάζεται κάποια στιγμή να δικαιολογηθεί και η αποπομπή του σε έναν μελλοντικό ανασχηματισμό) και προφανώς και του κ. Καμμένου, αλλά και εξασφαλίζει τη συστράτευση των 53+ στην κεντρική πολιτική γραμμή της κυβέρνησης.