Όντας πρωτοετής φοιτητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, πριν από περίπου μια δεκαετία, και έχοντας τα πρώτα αναπάντητα ερωτήματα για την ελληνική οικονομία, ρώτησα πολλούς για το «πώς γίνεται;». Το «πώς γίνεται;» αφορούσε φυσικά την ελληνική οικονομία…

Πιο συγκεκριμένα, μου φαινόταν περίεργο το πώς γίνεται να υπάρχει αυτή η μεγάλη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου χωρίς την ανάλογη αύξηση στο παραγόμενο προϊόν. Πολλοί μου απάντησαν «η γενιά του πολυτεχνείου, μικρέ», άλλοι πάλι «ο αέρας της αλλαγής» και φυσικά άκουσα και το κορυφαίο… «ελληνικό δαιμόνιο, φίλε!». 

Γράφοντας το εν λόγω κείμενο, κάνω μια προσπάθεια να απαντήσω εγώ, μετά από καιρό, στο «πώς γίνεται;». Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε κάποιους απλούς οικονομικούς όρους. Πρώτον ο όρος «ανάπτυξη». Ο όρος αυτός στα οικονομικά αναφέρεται στην αύξηση της πραγματικής παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών σε μία οικονομία, πράγμα που δεν συνέβη στην ελληνική οικονομία.

Δεύτερον ο όρος «οικονομική μεγέθυνση». Ο όρος αυτός αναφέρεται σε ποσοτικές μεταβολές και μετριέται συνήθως ως η αύξηση του εισοδήματος, η αύξηση των ατομικών ή οικογενειακών εισοδημάτων, πράγμα που συνέβη στην ελληνική οικονομία. Η ανάλυση, λοιπόν, των δυο αυτών οικονομικών όρων μπορεί εύκολα να κάνει αντιληπτό στον καθένα ότι στην Ελλάδα από το 1981 και μετά δεν είχαμε οικονομική ανάπτυξη αλλά οικονομική μεγέθυνση και μάλιστα με δανεικά! Αν και δεν είναι δόκιμος ο όρος, θα μπορούσαμε να μιλάμε και για «μεγέθυνση τιμών», αυξήσαμε δηλαδή την τιμή μας χωρίς να αυξήσουμε την αξία μας, με βάση πάντα ότι «τιμή» είναι αυτό που πληρώνεις και «αξία» είναι αυτό που παίρνεις.

Η «ψεύτικη» αυτή ευημερία, λοιπόν, που για λόγους συντομίας μπορούμε να την ονομάσουμε ως το «ΛΑΘΟΣ», δημιουργήθηκε από τον «αέρα της αλλαγής», αναδείχθηκε ως δήθεν κοινωνική και δημοκρατική κατάκτηση, ενώ στην ουσία δεν ήταν τίποτα παραπάνω από υποθήκευση του μέλλοντος των ίδιων των παιδιών μας! Το «ΛΑΘΟΣ» καταδίκασε την επιχειρηματικότητα και το κέρδος ως αντίθετα προς τα λαϊκά συμφέροντα, εφάρμοσε την αρχή ότι «στον σοσιαλισμό μπορείς να έχεις όσους δημοσίους υπαλλήλους θες» και τέλος εγκαθίδρυσε την τεραστίων διαστάσεων γραφειοκρατική δημόσια διοίκηση στη χώρα.

Επί δεκαετίες κανείς δεν τόλμησε να τα βάλει με το «ΛΑΘΟΣ», αλλά και όποιος τόλμησε έχασε! Το 2015 ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ για να διορθώσει το «ΛΑΘΟΣ».

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς μπέρδεψε τον όρο δημοσιονομική προσαρμογή με τον όρο φτωχοποίηση, μπέρδεψε τις μεταρρυθμίσεις με την υπερφορολόγηση και δεν πίστεψε ποτέ αλλά ούτε και θα πιστέψει ποτέ στις ιδιωτικές επενδύσεις.

Οι πολίτες ήδη χαρακτηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα φτωχό ΠΑΣΟΚ, η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα φτωχό ΠΑΣΟΚ, είναι το χειρότερο ΠΑΣΟΚ και για να είμαστε δίκαιοι στην απόδοση ευθυνών κλείνω με το «… ξέπλυνες την ευθύνη σου από τα χρόνια που ούρλιαζες ΠΑΣΟΚ και έτσι καθαρός και αριστερός έφτιαξες νέες πολιτείες!».

Δυστυχώς για όλους μας αλλά κυρίως για τα παιδιά μας, τα λάθη δεν διορθώνονται με λάθη…