Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Θα έχουμε ζωή και μετά τον κοροναϊό
Ο Κωνστνίνος Μαρκουλάκης τηρώντας πιστά την καραντίνα για την προστασία από τον κοροναϊό, δεν το βάζει κάτω. Αντιθέτως, στέκεται στα θετικά της κατάστασης, και προσπαθεί, όσο μπορεί να μένει μακριά από τις ειδήσεις.
Ο δημοφιλής ηθοποιός και σκηνοθέτης μίλησε στο δημοτικό ραδιόφωνο της Αθήνας - Αθηνά 9.84, σήμερα 30/03/2020 για το πως περνάει τον χρόνο του εν μέσω καραντίνας.
Ο Κωνστνίνος Μαρκουλάκης τηρώντας πιστά την καραντίνα για την προστασία από τον κοροναϊό, δεν το βάζει κάτω. Αντιθέτως, στέκεται στα θετικά της κατάστασης, και προσπαθεί, όσο μπορεί να μένει μακριά από τις ειδήσεις.
Ερωτηθείς για το πως βιώνει όλη αυτή την κατάσταση, απάντησε:
«Θα έχουμε ζωή και μετά τον κοροναϊό, έτσι κι αλλιώς... Αξίζει να εκμεταλλευτούμε αυτή την ησυχία, εκτός από την ενημέρωση, να μιλήσουμε όσο μπορούμε με τους δικούς μας και να βρούμε τους ανθρώπους μας, να κάνουμε ότι μπορούμε ο καθένας μας για να βοηθήσουμε. Νομίζω ότι και λίγη ησυχία δεν βλάπτει, οπότε προσωπικά προσπαθώ να μένω μακριά από τις ειδήσεις. Παρακολουθούμε μονάχα τις βασικές και την κλασική ενημέρωση από τον κ. Τσιόδρα.
Μετά προσπαθώ να χρησιμοποιώ το χρόνο για να δουλεύω όσο μπορώ, να ησυχάσω όσο μπορώ, να διαβάζω και να κάνω πράγματα. Αυτό που συμβαίνει είναι κάτι τρομερό, και ειδικά όταν μαθαίνει κανείς ιστορίες ανθρώπων που έχασαν τη μάχη με τον κορoναϊό, και δεν είναι δικοί του άνθρωποι.
Ένα πράγμα που καταλαβαίνουμε είναι ότι δεν είναι διακοπές. Έχει επίπεδο και οικονομικό σκέλος και καταλαβαίνουμε όλοι μας ότι είναι πολύ δύσκολο, και θα είναι ακόμα δυσκολότερο.
Παρόλα αυτά υπάρχει μία σειρά από πράγματα που μπορεί να εκμεταλλευτεί κανείς, όπως να συνδεθεί με τους δικούς του ανθρώπους, πέρα από το να τηρεί πάρα πολύ καλά τις οδηγίες. Αυτό που θα πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι ανήκουμε σε κάτι μεγαλύτερο από αυτό που πιστεύαμε ως τώρα.
Εχουμε βρεθεί σε αυτή τη χώρα εδώ, και έχουμε πολλά χρόνια να μαθαίνουμε, πολλά καινούργια γράμματα από πράγματα που δεν ξέραμε, η δικιά μου γενιά τουλάχιστον. Πριν δηλαδή την οικονομική κρίση είχαμε δυσκολίες, πολιτισμική κρίση, κρίση αρχών και αξιών μεταξύ ανθρώπων.
«Δεν είναι το τέλος του κόσμου»
«Μέρος της κοινωνίας χωρίστηκε σε διάφορα δύσκολα, όμως θα τα ζήσουμε όλα αυτά. Αξίζει κανείς να θυμάται ένα, να τηρεί απαρέγκλιτα όλες τις οδηγίες. Όχι μονάχα το μένουμε σπίτι, και πως να τα πλένουμε τα χέρια, να μην πλησιάζουμε τα χέρια στο πρόσωπο, και την επαφή με τους ανθρώπους... Να ξέρει ότι αυτό θα περάσει. Ίσως είναι το τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζαμε, αλλά δεν είναι το τέλος του κόσμου».
Ο Κ. Μαρκουλάκης αναφέρθηκε στα όσα πέρασαν οι προηγούμενες γενιές.
«Αυτό που με κάνει και παρηγορούμαι είναι ότι γνωρίζω πολύ καλά ότι γενιές πριν από τις δικές μας περάσανε πολύ δυσκολότερα, και τι εννοώ:
Οι γενιές των παππούδων μας πέρασαν κατοχή, περάσανε πόλεμο, περάσανε Χούντα. Η αμέσως προηγούμενη από αυτούς γενιά πέρασε κι άλλο πόλεμο. Παγκόσμιο. Ζήσανε τρομερά πράγματα. Εμείς είχαμε μάθει από το '70 - το '74 και μετά να ζούμε λίγο-πολύ σε χρόνια που τα πράγματα πήγαιναν ομαλά. Δεν λέω χωρίς προβλήματα αλλά ομαλά. Τώρα έρχεται μία τεράστια κοινωνική - οικονομική και ανθρωπιστική καταστροφή. Ζούμε ένα καινούργιο πράγμα. Κάτι παγκόσμιο, μεγαλύτερο από μας, το οποίο επίσης θα πρέπει να μάθουμε.
Αξίζει όμως να θυμόμαστε ότι έχουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Καταλαβαίνουμε κάτι από αυτό που μας συμβαίνει, ότι δεν είναι το τέλος του κόσμου, είναι το τέλος μιας σειράς από βεβαιότητες όπως τις ξέραμε. Το χειριζόμαστε με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, και αυτό είναι ένα πρόσωπο της Ελλάδας υπεύθυνο και σοβαρό..»
Ο Κωνστνίνος Μαρκουλάκης τηρώντας πιστά την καραντίνα για την προστασία από τον κοροναϊό, δεν το βάζει κάτω. Αντιθέτως, στέκεται στα θετικά της κατάστασης, και προσπαθεί, όσο μπορεί να μένει μακριά από τις ειδήσεις.
Ερωτηθείς για το πως βιώνει όλη αυτή την κατάσταση, απάντησε:
«Θα έχουμε ζωή και μετά τον κοροναϊό, έτσι κι αλλιώς... Αξίζει να εκμεταλλευτούμε αυτή την ησυχία, εκτός από την ενημέρωση, να μιλήσουμε όσο μπορούμε με τους δικούς μας και να βρούμε τους ανθρώπους μας, να κάνουμε ότι μπορούμε ο καθένας μας για να βοηθήσουμε. Νομίζω ότι και λίγη ησυχία δεν βλάπτει, οπότε προσωπικά προσπαθώ να μένω μακριά από τις ειδήσεις. Παρακολουθούμε μονάχα τις βασικές και την κλασική ενημέρωση από τον κ. Τσιόδρα.
Μετά προσπαθώ να χρησιμοποιώ το χρόνο για να δουλεύω όσο μπορώ, να ησυχάσω όσο μπορώ, να διαβάζω και να κάνω πράγματα. Αυτό που συμβαίνει είναι κάτι τρομερό, και ειδικά όταν μαθαίνει κανείς ιστορίες ανθρώπων που έχασαν τη μάχη με τον κορoναϊό, και δεν είναι δικοί του άνθρωποι.
Ένα πράγμα που καταλαβαίνουμε είναι ότι δεν είναι διακοπές. Έχει επίπεδο και οικονομικό σκέλος και καταλαβαίνουμε όλοι μας ότι είναι πολύ δύσκολο, και θα είναι ακόμα δυσκολότερο.
Παρόλα αυτά υπάρχει μία σειρά από πράγματα που μπορεί να εκμεταλλευτεί κανείς, όπως να συνδεθεί με τους δικούς του ανθρώπους, πέρα από το να τηρεί πάρα πολύ καλά τις οδηγίες. Αυτό που θα πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι ανήκουμε σε κάτι μεγαλύτερο από αυτό που πιστεύαμε ως τώρα.
Εχουμε βρεθεί σε αυτή τη χώρα εδώ, και έχουμε πολλά χρόνια να μαθαίνουμε, πολλά καινούργια γράμματα από πράγματα που δεν ξέραμε, η δικιά μου γενιά τουλάχιστον. Πριν δηλαδή την οικονομική κρίση είχαμε δυσκολίες, πολιτισμική κρίση, κρίση αρχών και αξιών μεταξύ ανθρώπων.
«Δεν είναι το τέλος του κόσμου»
«Μέρος της κοινωνίας χωρίστηκε σε διάφορα δύσκολα, όμως θα τα ζήσουμε όλα αυτά. Αξίζει κανείς να θυμάται ένα, να τηρεί απαρέγκλιτα όλες τις οδηγίες. Όχι μονάχα το μένουμε σπίτι, και πως να τα πλένουμε τα χέρια, να μην πλησιάζουμε τα χέρια στο πρόσωπο, και την επαφή με τους ανθρώπους... Να ξέρει ότι αυτό θα περάσει. Ίσως είναι το τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζαμε, αλλά δεν είναι το τέλος του κόσμου».
Ο Κ. Μαρκουλάκης αναφέρθηκε στα όσα πέρασαν οι προηγούμενες γενιές.
«Αυτό που με κάνει και παρηγορούμαι είναι ότι γνωρίζω πολύ καλά ότι γενιές πριν από τις δικές μας περάσανε πολύ δυσκολότερα, και τι εννοώ:
Οι γενιές των παππούδων μας πέρασαν κατοχή, περάσανε πόλεμο, περάσανε Χούντα. Η αμέσως προηγούμενη από αυτούς γενιά πέρασε κι άλλο πόλεμο. Παγκόσμιο. Ζήσανε τρομερά πράγματα. Εμείς είχαμε μάθει από το '70 - το '74 και μετά να ζούμε λίγο-πολύ σε χρόνια που τα πράγματα πήγαιναν ομαλά. Δεν λέω χωρίς προβλήματα αλλά ομαλά. Τώρα έρχεται μία τεράστια κοινωνική - οικονομική και ανθρωπιστική καταστροφή. Ζούμε ένα καινούργιο πράγμα. Κάτι παγκόσμιο, μεγαλύτερο από μας, το οποίο επίσης θα πρέπει να μάθουμε.
Αξίζει όμως να θυμόμαστε ότι έχουμε τους δικούς μας ανθρώπους. Καταλαβαίνουμε κάτι από αυτό που μας συμβαίνει, ότι δεν είναι το τέλος του κόσμου, είναι το τέλος μιας σειράς από βεβαιότητες όπως τις ξέραμε. Το χειριζόμαστε με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, και αυτό είναι ένα πρόσωπο της Ελλάδας υπεύθυνο και σοβαρό..»