Μυρτώ Αλικάκη στα parapolitika.gr: «Είμαι ήρεμη γιατί δεν ακούω πολλές ειδήσεις»
Η γνωστή ηθοποιός μιλάει για όλα με αφορμή τις Βάκχες του Ευριπίδη, που θα παρουσιαστούν στο Βεάκειο Θέατρο το ερχόμενο Σάββατο
Μαριανθη Κουνια
Με σκηνικό μια παραμελημένη παιδική χαρά και χρησιμοποιώντας αρκετά σύγχρονα στοιχεία ο ταλαντούχος σκηνοθέτης Χρήστος Σουγάρης έφτιαξε φέτος μια άκρως πρωτοποριακή παράσταση Αρχαίου Δράματος, που περιόδευσε σε ανοιχτά θέατρα, εμπλουτίζοντας θεατρικά το τόσο ιδιαίτερο, φετινό Καλοκαίρι. Ο λόγος για τις «Βάκχες» του Ευριπίδη, που θα κάνουν την τελευταία τους στάση το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου στο Βεάκειο θέατρο του Πειραιά, ύστερα από μια μικρή περιοδεία λόγω συνθηκών.
Η παράσταση φωτίζει την αιώνια διαμάχη του παλιού με το νέο συνδυάζοντας αρμονικά το παρόν με το μέλλον και η επιτυχία της αποτελεί άλλη μια μικρή νίκη ενάντια στις μεγάλες δυσκολίες που έφερε στην Τέχνη η πανδημία του Κορωνοϊού.
Η Μυρτώ Αλικάκη που πρωταγωνιστεί στην παράσταση, μιλώντας σήμερα στο parapolitika.gr αποκαλύπτει πως ξεκίνησε να δημιουργείται αυτή η παραγωγή λίγο μετά την καραντίνα, ποιες δυσκολίες βρήκε στο διάβα της και πως κατάφερε να τις ξεπεράσει.
Πως είναι μια θεατρική περιοδεία σε εποχές Κορωνοϊού;
Οι περισσότερες μας παραστάσεις έγιναν εντός Αθηνών. Μόνο μια κάναμε εκτός. Και επειδή αυτό το Καλοκαίρι οι συνθήκες ήταν δύσκολες, αυτή η παραγωγή δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αν την είχε χρηματοδοτήσει κάποιος θεατρικός παραγωγός. Αυτή η δουλειά έγινε επειδή ο θίασος είναι αυτοδιαχειριζόμενος, που σημαίνει ότι είτε βγάλουμε χρήματα, είτε όχι, δεν υπάρχει πρόβλημα. Με αυτούς τους όρους κατάφερε να γίνει η παράσταση. Και κυρίως με την πολύ καλή μας διάθεση να κάνουμε κάτι και να πάμε κόντρα σε ένα γενικό ρεύμα εσωστρέφειας. Και νομίζω πως η παράσταση που δώσαμε στο Ηρώδειο απέδειξε πως ο τολμών νικά.
Πριν πάρετε την απόφαση να συμμετάσχετε σε μια αυτοδιαχειριζόμενη παράσταση, το σκεφτήκατε αρκετά πρώτα;
Όχι εγώ το αποφάσισα αμέσως γιατί ο Χρήστος Σουγάρης είναι δικός μου άνθρωπος και τον εμπιστεύτηκα. Για μένα έχει τεράστια σημασία και το ποιοι είναι και οι υπόλοιποι συντελεστές. Πολλούς από αυτούς τους θαυμάζω.
Παίξατε και σε αρχαιολογικούς χώρους;
Ναι παίξαμε στο θέατρο Φλόκα της Αρχαίας Ολυμπίας. Μπαίνοντας σε ένα τέτοιο χώρο νιώθεις πάντα ένα δέος. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη σύνδεση με το παρελθόν και την ιστορία.
Γιατί το θέμα αυτού του έργου είναι τόσο διαχρονικό, που αγγίζει το κοινό κάθε εποχής;
Οι «Βάκχες» είναι πράγματι από τα έργα εκείνα που ανεβαίνουν αρκετά συχνά, και σίγουρα από τα πιο δύσκολα έργα της Αρχαίας Τραγωδίας. Αυτά τα κείμενα μιλάνε με τόσο καθαρό και ουσιαστικό τρόπο για την αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης, που δεν μπορούν παρά να αφορούν όλους τους ανθρώπους ανα τους αιώνες. Οι Βάκχες έχουν αυτό το πολύ έντονα διονυσιακό στοιχείο, που τις καθιστά πιο ιδιαίτερες. Νομίζω πως η τιμωρία που υφίστανται τα πρόσωπα στο έργο είναι από τις χειρότερες που έχουν υποστεί πρόσωπα του Αρχαίου Δράματος. Η Αγαύη κυριευμένη από τη μανία του Διόνυσου σκοτώνει, διαμελίζει το παιδί της νομίζοντας πως σκοτώνει ένα λιοντάρι. Όταν το καταλαβαίνει είναι κάτι φοβερό. Αυτό το έργο πραγματεύεται τη σύγκρουση ενός νέου Θεού, του Διονύσου, που εκπροσωπεί την χαρά, το ένστικτο, το φως, με το παλιό, το κατεστημένο, το οποίο εκπροσωπείται από τον Πενθέα, τον άρχοντα της πόλης.
Λόγω της έλευσης της πανδημίας του Κορωνοϊού, τι αλλάζει στον χώρο του θεάτρου; Ποια είναι τα συναισθήματά σας;
Το θέατρο πλήττεται πολύ. Υπάρχει ανασφάλεια, αγωνία. Πολλοί συνάδελφοί μου δεν είχαν δουλειά το Καλοκαίρι και ούτε θα έχουν και το Χειμώνα, γιατί θα είναι όλα πολύ συρρικνωμένα. Παραστάσεις θα γίνουν, αλλά κανένας παραγωγός δεν μπορεί να σηκώσει μια δουλειά με πολύ κόσμο.
Το βιοποριστικό θέμα σας αγχώνει;
Πιστεύω πως θα περάσει και αυτή η δυσκολία , γιατί όλα περνάνε. Μόνο ο θάνατος δεν περνάει. Και στην οικονομική κρίση μας βομβαρδίζανε καθημερινά με φράσεις ότι «δεν θα έχουμε να αγοράσουμε ούτε γάλα», αλλά τα καταφέραμε. Από την άλλη τα media διογκώνουν το θέμα του Κορωνοϊού. Είναι διαφορετικό να ακούς μια είδηση μια φορά με το να την ακούς 100 φορές μέσα στη μέρα. Γιαυτό κι εγώ δεν ανοίγω την τηλεόραση, ούτε το ραδιόφωνο. Διαβάζω μόνο κάθε πρωι τις ειδήσεις για 10 λεπτά και έτσι είμαι πιο ήρεμη.
Τον πρώτο καιρό της πανδημίας που έκλεισαν τα θέατρα και μπήκαμε στην καραντίνα, πέρασε ποτέ από το μυαλό σας μήπως καταστραφεί το επάγγελμά σας και χρειαστεί να αλλάξετε επάγγελμα;
Ποτέ δεν σκέφτηκα κάτι τέτοιο. Είναι άλλο πράγμα οι δυσκολίες και άλλο πράγμα η καταστροφολογία. Τι να πουν κι αυτοί που ζουν υπό το καθεστώς πολέμου; Το θέατρο δεν πέθανε ούτε στην Κατοχή, ούτε στη Χούντα. Αρα δεν θα πεθάνει ούτε στην εποχή του Κορωνοϊού. Θα περάσει μια μεγάλη δυσκολία, αλλά δεν θα πεθάνει.
Πως θέλετε να συνεχίσετε την καριέρα σας στο εξής;
Δεν σχεδιάζω παρά μόνο πολύ γενικά πράγματα. Το μόνο που εύχομαι είναι να είμαι καλά και να συνεχίσω να εργάζομαι γιατί αγαπώ πολύ τη δουλειά μου. Η δουλειά αυτή με βοηθάει να είμαι χαρούμενη και να εξελίσσομαι. Αγαπώ πολλά διαφορετικά πράγματα. Απλά επειδή έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στον κινηματογράφο, νομίζω πως αυτό που θα ήθελα στο εξής είναι να έχω μια μεγαλύτερη συμμετοχή σε αυτόν από ότι είχα έως σήμερα.
Τι κλίμα επικρατεί αυτόν τον καιρό στον καλλιτεχνικό κόσμο; Προς τα πού πάνε οι σκέψεις για το μέλλον;
Σε γενικές γραμμές επικρατεί το κλίμα της υπομονής και της αναμονής μέχρι να περάσει η δυσκολία. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Και βέβαια συζητιούνται νέες δουλειές. Πρέπει να συνεχίσει το επάγγελμα.
Εσείς τι σχεδιάζετε για το Χειμώνα;
Προς το τέλος του Οκτωβρίου θα είμαι στο «Θεό της Σφαγής» της Γιασμίνα Ρεζά στο θέατρο Αθηνά σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη και Κων/νου Ασπιώτη. Στην τηλεόραση κάνω κάποιες συζητήσεις, αλλά ακόμα δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο.
ΤΟ ΕΡΓΟ
Ο θεός Διόνυσος φθάνει με ανθρώπινη μορφή στη Θήβα, πατρίδα της μητέρας του Σεμέλης, μαζί με τις Βάκχες που τον λατρεύουν για να επιβάλει τη λατρεία του. Ο εξάδελφός του Πενθέας, γιος της Αγαύης και ασκών την εξουσία στην πόλη, προσπαθεί να παρεμποδίσει τη νεόφερτη λατρεία, καταδιώκοντας τις μεταμορφωμένες από το θεό σε μαινάδες γυναίκες της Θήβας και συλλαμβάνοντας τον «μυστηριώδη ξένο» ως λάγνο διαφθορέα τους.
Η απόφασή του να μεταμφιεστεί σε γυναίκα για να τις κατασκοπεύσει σε ώρα έκστασης στον Κιθαιρώνα αποβαίνει μοιραία, αφού τον αντιλαμβάνονται και τον διαμελίζουν. Στις φρικαλεότητες πρωταγωνιστεί η ίδια του η μητέρα, που επιστρέφει στη Θήβα κρατώντας το κεφάλι του και νομίζοντας ότι έχει σφάξει ένα λιοντάρι…
Διόνυσος: Γιώργος Κοψιδάς
ΠΑΙΖΟΥΝ:
Τειρεσίας: Νίκος Καρδώνης
Κάδμος: Δημήτρης Ήμελλος
Πενθέας: Στάθης Κόικας
Θεράπων: Κρις Ραντάνοφ
Α΄ Άγγελος: Χριστόδουλος Στυλιανού
Β΄ Άγγελος: Μανώλης Μαυροματάκης
Αγαύη: Νίκη Σερέτη
Βάκχες: Μυρτώ Αλυκάκη, Μαρίζα Τσάρη, Γωγώ Καρτσάνα, Ηλέκτρα Σαρρή,
Ξένια Ντάνια, Δέσποινα Μαρία Μαρτσέκη
Γυναίκα: Ρούλα Πατεράκη
Άνδρας: Κώστας Λάσκος
Τυμπανιστής: Αλέξης Κωτσόπουλος
Φωτογραφίες : Αλέκος & Χρήστος Μπουρελιάς (@archlabyrinth)
Artwork : Κωνσταντίνος Γεωργαντάς
INFO
12/9 "Βεάκειο θέατρο"
Προπώληση : viva.gr
Εισιτήρια από 12 ευρώ
Η παράσταση φωτίζει την αιώνια διαμάχη του παλιού με το νέο συνδυάζοντας αρμονικά το παρόν με το μέλλον και η επιτυχία της αποτελεί άλλη μια μικρή νίκη ενάντια στις μεγάλες δυσκολίες που έφερε στην Τέχνη η πανδημία του Κορωνοϊού.
Η Μυρτώ Αλικάκη που πρωταγωνιστεί στην παράσταση, μιλώντας σήμερα στο parapolitika.gr αποκαλύπτει πως ξεκίνησε να δημιουργείται αυτή η παραγωγή λίγο μετά την καραντίνα, ποιες δυσκολίες βρήκε στο διάβα της και πως κατάφερε να τις ξεπεράσει.
Πως είναι μια θεατρική περιοδεία σε εποχές Κορωνοϊού;
Οι περισσότερες μας παραστάσεις έγιναν εντός Αθηνών. Μόνο μια κάναμε εκτός. Και επειδή αυτό το Καλοκαίρι οι συνθήκες ήταν δύσκολες, αυτή η παραγωγή δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αν την είχε χρηματοδοτήσει κάποιος θεατρικός παραγωγός. Αυτή η δουλειά έγινε επειδή ο θίασος είναι αυτοδιαχειριζόμενος, που σημαίνει ότι είτε βγάλουμε χρήματα, είτε όχι, δεν υπάρχει πρόβλημα. Με αυτούς τους όρους κατάφερε να γίνει η παράσταση. Και κυρίως με την πολύ καλή μας διάθεση να κάνουμε κάτι και να πάμε κόντρα σε ένα γενικό ρεύμα εσωστρέφειας. Και νομίζω πως η παράσταση που δώσαμε στο Ηρώδειο απέδειξε πως ο τολμών νικά.
Πριν πάρετε την απόφαση να συμμετάσχετε σε μια αυτοδιαχειριζόμενη παράσταση, το σκεφτήκατε αρκετά πρώτα;
Όχι εγώ το αποφάσισα αμέσως γιατί ο Χρήστος Σουγάρης είναι δικός μου άνθρωπος και τον εμπιστεύτηκα. Για μένα έχει τεράστια σημασία και το ποιοι είναι και οι υπόλοιποι συντελεστές. Πολλούς από αυτούς τους θαυμάζω.
Παίξατε και σε αρχαιολογικούς χώρους;
Ναι παίξαμε στο θέατρο Φλόκα της Αρχαίας Ολυμπίας. Μπαίνοντας σε ένα τέτοιο χώρο νιώθεις πάντα ένα δέος. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη σύνδεση με το παρελθόν και την ιστορία.
Γιατί το θέμα αυτού του έργου είναι τόσο διαχρονικό, που αγγίζει το κοινό κάθε εποχής;
Οι «Βάκχες» είναι πράγματι από τα έργα εκείνα που ανεβαίνουν αρκετά συχνά, και σίγουρα από τα πιο δύσκολα έργα της Αρχαίας Τραγωδίας. Αυτά τα κείμενα μιλάνε με τόσο καθαρό και ουσιαστικό τρόπο για την αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης, που δεν μπορούν παρά να αφορούν όλους τους ανθρώπους ανα τους αιώνες. Οι Βάκχες έχουν αυτό το πολύ έντονα διονυσιακό στοιχείο, που τις καθιστά πιο ιδιαίτερες. Νομίζω πως η τιμωρία που υφίστανται τα πρόσωπα στο έργο είναι από τις χειρότερες που έχουν υποστεί πρόσωπα του Αρχαίου Δράματος. Η Αγαύη κυριευμένη από τη μανία του Διόνυσου σκοτώνει, διαμελίζει το παιδί της νομίζοντας πως σκοτώνει ένα λιοντάρι. Όταν το καταλαβαίνει είναι κάτι φοβερό. Αυτό το έργο πραγματεύεται τη σύγκρουση ενός νέου Θεού, του Διονύσου, που εκπροσωπεί την χαρά, το ένστικτο, το φως, με το παλιό, το κατεστημένο, το οποίο εκπροσωπείται από τον Πενθέα, τον άρχοντα της πόλης.
Λόγω της έλευσης της πανδημίας του Κορωνοϊού, τι αλλάζει στον χώρο του θεάτρου; Ποια είναι τα συναισθήματά σας;
Το θέατρο πλήττεται πολύ. Υπάρχει ανασφάλεια, αγωνία. Πολλοί συνάδελφοί μου δεν είχαν δουλειά το Καλοκαίρι και ούτε θα έχουν και το Χειμώνα, γιατί θα είναι όλα πολύ συρρικνωμένα. Παραστάσεις θα γίνουν, αλλά κανένας παραγωγός δεν μπορεί να σηκώσει μια δουλειά με πολύ κόσμο.
Το βιοποριστικό θέμα σας αγχώνει;
Πιστεύω πως θα περάσει και αυτή η δυσκολία , γιατί όλα περνάνε. Μόνο ο θάνατος δεν περνάει. Και στην οικονομική κρίση μας βομβαρδίζανε καθημερινά με φράσεις ότι «δεν θα έχουμε να αγοράσουμε ούτε γάλα», αλλά τα καταφέραμε. Από την άλλη τα media διογκώνουν το θέμα του Κορωνοϊού. Είναι διαφορετικό να ακούς μια είδηση μια φορά με το να την ακούς 100 φορές μέσα στη μέρα. Γιαυτό κι εγώ δεν ανοίγω την τηλεόραση, ούτε το ραδιόφωνο. Διαβάζω μόνο κάθε πρωι τις ειδήσεις για 10 λεπτά και έτσι είμαι πιο ήρεμη.
Τον πρώτο καιρό της πανδημίας που έκλεισαν τα θέατρα και μπήκαμε στην καραντίνα, πέρασε ποτέ από το μυαλό σας μήπως καταστραφεί το επάγγελμά σας και χρειαστεί να αλλάξετε επάγγελμα;
Ποτέ δεν σκέφτηκα κάτι τέτοιο. Είναι άλλο πράγμα οι δυσκολίες και άλλο πράγμα η καταστροφολογία. Τι να πουν κι αυτοί που ζουν υπό το καθεστώς πολέμου; Το θέατρο δεν πέθανε ούτε στην Κατοχή, ούτε στη Χούντα. Αρα δεν θα πεθάνει ούτε στην εποχή του Κορωνοϊού. Θα περάσει μια μεγάλη δυσκολία, αλλά δεν θα πεθάνει.
Πως θέλετε να συνεχίσετε την καριέρα σας στο εξής;
Δεν σχεδιάζω παρά μόνο πολύ γενικά πράγματα. Το μόνο που εύχομαι είναι να είμαι καλά και να συνεχίσω να εργάζομαι γιατί αγαπώ πολύ τη δουλειά μου. Η δουλειά αυτή με βοηθάει να είμαι χαρούμενη και να εξελίσσομαι. Αγαπώ πολλά διαφορετικά πράγματα. Απλά επειδή έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στον κινηματογράφο, νομίζω πως αυτό που θα ήθελα στο εξής είναι να έχω μια μεγαλύτερη συμμετοχή σε αυτόν από ότι είχα έως σήμερα.
Τι κλίμα επικρατεί αυτόν τον καιρό στον καλλιτεχνικό κόσμο; Προς τα πού πάνε οι σκέψεις για το μέλλον;
Σε γενικές γραμμές επικρατεί το κλίμα της υπομονής και της αναμονής μέχρι να περάσει η δυσκολία. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Και βέβαια συζητιούνται νέες δουλειές. Πρέπει να συνεχίσει το επάγγελμα.
Εσείς τι σχεδιάζετε για το Χειμώνα;
Προς το τέλος του Οκτωβρίου θα είμαι στο «Θεό της Σφαγής» της Γιασμίνα Ρεζά στο θέατρο Αθηνά σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη και Κων/νου Ασπιώτη. Στην τηλεόραση κάνω κάποιες συζητήσεις, αλλά ακόμα δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο.
ΤΟ ΕΡΓΟ
Ο θεός Διόνυσος φθάνει με ανθρώπινη μορφή στη Θήβα, πατρίδα της μητέρας του Σεμέλης, μαζί με τις Βάκχες που τον λατρεύουν για να επιβάλει τη λατρεία του. Ο εξάδελφός του Πενθέας, γιος της Αγαύης και ασκών την εξουσία στην πόλη, προσπαθεί να παρεμποδίσει τη νεόφερτη λατρεία, καταδιώκοντας τις μεταμορφωμένες από το θεό σε μαινάδες γυναίκες της Θήβας και συλλαμβάνοντας τον «μυστηριώδη ξένο» ως λάγνο διαφθορέα τους.
Η απόφασή του να μεταμφιεστεί σε γυναίκα για να τις κατασκοπεύσει σε ώρα έκστασης στον Κιθαιρώνα αποβαίνει μοιραία, αφού τον αντιλαμβάνονται και τον διαμελίζουν. Στις φρικαλεότητες πρωταγωνιστεί η ίδια του η μητέρα, που επιστρέφει στη Θήβα κρατώντας το κεφάλι του και νομίζοντας ότι έχει σφάξει ένα λιοντάρι…
Διόνυσος: Γιώργος Κοψιδάς
ΠΑΙΖΟΥΝ:
Τειρεσίας: Νίκος Καρδώνης
Κάδμος: Δημήτρης Ήμελλος
Πενθέας: Στάθης Κόικας
Θεράπων: Κρις Ραντάνοφ
Α΄ Άγγελος: Χριστόδουλος Στυλιανού
Β΄ Άγγελος: Μανώλης Μαυροματάκης
Αγαύη: Νίκη Σερέτη
Βάκχες: Μυρτώ Αλυκάκη, Μαρίζα Τσάρη, Γωγώ Καρτσάνα, Ηλέκτρα Σαρρή,
Ξένια Ντάνια, Δέσποινα Μαρία Μαρτσέκη
Γυναίκα: Ρούλα Πατεράκη
Άνδρας: Κώστας Λάσκος
Τυμπανιστής: Αλέξης Κωτσόπουλος
Φωτογραφίες : Αλέκος & Χρήστος Μπουρελιάς (@archlabyrinth)
Artwork : Κωνσταντίνος Γεωργαντάς
INFO
12/9 "Βεάκειο θέατρο"
Προπώληση : viva.gr
Εισιτήρια από 12 ευρώ
