Για έκτη χρονιά το μπεστ-σέλερ του Σταμάτη Μαλέλη «Το Τέρας κι Εγώ» ανεβαίνει από 15 Ιανουαρίου στο Θέατρο «Πρόβα» όπου παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία πέντε θεατρικές σεζόν (2015-16, 17,18,19).

Η αληθινή ιστορία ενός λαμπρού επαγγελματία που ενώ έχει κατακτήσει την κορυφή της επιτυχίας, ζει για δεκαετίες αγκαλιά με το θάνατο. Ένα αποκαλυπτικό ντοκουμέντο, που καταγράφει με συνταρακτικές λεπτομέρειες, τη μάχη που δίνει ο ήρωας με την κατάθλιψη και τον πανικό, και τον τρόπο που τελικά λυτρώνεται.

"Να βάλεις βόμβες στα θεμέλια του πρέπει, να γίνεις ο πρωταγωνιστής της ζωής σου!"

Το έργο βραβεύτηκε από την Ακαδημία Τεχνών με το πρώτο βραβείο ΝΙΚΟΣ ΖΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ως το καλύτερο έργο 2016-2017. Δόθηκαν πάνω από 400 παραστάσεις στο Θέατρο «ΠΡΟΒΑ» και σε: Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Πάτρα, Λάρισα, Τρίπολη, Άργος, Μυτιλήνη, Λουτράκι, δημοτικά θέατρα της Αττικής. Το παρακολούθησαν συνολικά πάνω από 48.000 θεατές. Επίσης, πραγματοποιήθηκαν ημερίδες σε συνεργασία με το «Όλοι μαζί μπορούμε» και παραστάσεις/συζητήσεις με κορυφαίους ψυχίατρους υπό την προεδρία της κ. Μαλλιώρη.

Παίζουν:
Νίκος: Σωτήρης Τσόγκας
Αριάδνη: Μαίρη Ραζή
Σωτήρης: Κυριάκος Ντούμος
Ελένη: Κοραλία Τσόγκα

Στα βίντεο της παράστασης εμφανίζονται οι: Σταμάτης Μαλέλης, Μαίρη Ραζή, Σωτήρης Τσόγκας, Πολύκαρπος Πολυκάρπου, Γιούλη Πεζοπούλου, Κοραλία Τσόγκα, Ειρήνη Αντωνίου, Βανέσσα Αραπάκη.
Ακούγονται: ο Μέμος Μπεγνής και οι απόφοιτοι της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης «Η ΠΡΟΒΑ» Πάνος Παναγιωτόπουλος και Κωνσταντίνος Παντελιάς.
Πρεμιέρα: Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2022
Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων: Σάββατο 21:00 & Κυριακή 20:00

Λίγα λόγια για το έργο 


«Η μελαγχολία τον χαρακτήριζε από τα παιδικά του χρόνια. Σε συνδυασμό με το αυταρχικό και καταπιεστικό οικογενειακό περιβάλλον γέννησαν την κατάθλιψη, που εκδηλώθηκε έντονα με πανικούς, υπό συνθήκες άγχους και πίεσης στην εργασία του στην τηλεόραση. Φέρονταν ενοχικά! Απ’ τη μία γιατί δεν άντεχε να απογοητεύσει τους γονείς του, που τον ήθελαν επιτυχημένο επαγγελματία και οικογενειάρχη κι απ’ την άλλη γιατί είχε απομακρυνθεί απ’ τους φίλους του, τα όνειρά του, τον πραγματικό του στόχο: ν’ αλλάξει τον κόσμο.

Δεν του άρεσε να είναι αστός και βολεμένος, αλλά ήταν. Ήθελε να αγωνιστεί για ένα καλύτερο αύριο, αλλά δεν το έκανε και οι πανικοί ήταν η αυτοτιμωρία του!

Με την βοήθεια της φαρμακευτικής αγωγής και της ψυχανάλυσης, άρχισε σταδιακά να αλλάζει τη ζωή του. Έμαθε να κοιτάζει κατάματα τον εαυτό του, χωρίς να φοβάται για το θέαμα, που θα αντίκριζε. Έκανε βουτιά στα «σκουπίδια» που είχε μέσα του και αναθεώρησε τη ζωή του. Αντιμετώπισε με θάρρος τις αιτίες, όσο επώδυνες και αν ήταν. Έβαλε βόμβες στα θεμέλια του πρέπει. Έγινε ο πρωταγωνιστής της ζωής του. Βγήκε νικητής από έναν αγώνα ζωής και θανάτου.»

Το μήνυμα είναι αισιόδοξο: η αρρώστια αυτή περνάει, γιατρεύεται!