Στην ξεκαρδιστική, καυστική σάτιρα με τίτλο «Εκτός ελέγχου» του σπουδαίου γελοιογράφου Αρκά πρωταγωνιστεί αυτό το Καλοκαίρι ο Σωτήρης Καλυβάτσης, ο οποίος ετοιμάζει βαλίτσες για περιοδεία σε πολλά θέατρα της Ελλάδας με πρώτο το Κατράκειο της Νίκαιας στις 16 Ιουνίου. Παλιοί και νέοι ήρωες του Αρκά, όπως η Λουκρητία, ο Καστράτο, ο Ισοβίτης παρουσιάζονται επί σκηνής χαρίζοντας στο κοινό ένα θέαμα αδιάκοπου γέλιου και ανατροπών.
Ο Σωτήρης Καλυβάτσης, που υποδύεται τον παιχνιδιάρη Διαβολάκο, αλλά και τον Μοντεχρήστο, το ποντίκι που κρατάει παρέα στον Ισοβίτη, μιλάει στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και τη Μαριάνθη Κουνιά για την παράσταση, το όνειρό του να παίξει δραματικούς ρόλους, το κίνημα me too, τη δύσκολη περίοδο τόσο λόγω Κορωνοϊού, όσο και από τις σειρήνες πολέμους που ηχούν μέσα στο σπίτι μας, την Ευρώπη.
Τι γίνεται στο έργο;
Υποδύομαι τον Μοντεχρήστο, το ποντίκι που κρατάει παρέα στον Ισοβίτη και κάνω και τον διάβολο, που βαρέθηκε την κόλαση και έχει κάνει αίτηση να πάει στον Παράδεισο. Στην παράσταση όλοι οι ηθοποιοί αλλάζουν ρόλους. Η παράσταση αυτή είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, γιατί σήμερα πιστεύω ότι όλη η ανθρωπότητα είναι Εκτός Ελέγχου. Διανύουμε μια πολύ περίεργη περίοδο που μεταλλάσσονται οι ζωές μας και δεν ξέρουμε που θα καταλήξει αυτό το πράγμα.
Ποιά θέματα θίγει το έργο;
Ο Αρκάς καταπιάνεται με όλα τα βασικά θέματα της καθημερινής μας ζωής γιαυτό έχει την αποδοχή όλων των ηλικιών. Από τις θρησκευτικές αναζητήσεις και όλα τα ερωτηματικά μέσα στο κεφάλι μας μέχρι τις πιο απλές σκέψεις μας που τα θίγει και ο Ισοβίτης και η Λουκρητία με τον Καστράτο.
Όμως βλέπουμε ότι όσο κωμικοί και να φαίνονται οι ήρωες κρύβει και κάποιο πόνο ο καθένας μέσα του
Ναι βέβαια. Και αυτή είναι η επιτυχία της σάτιρας γενικά. Γιατί έτσι είναι και η ζωή μας, με λύπες και χαρές. Και μέσα από τις κακουχίες της ζωής μας καταλήγουμε κάπου. Αλλά το χαμόγελό μας δεν πρέπει να το χάνουμε. Υπάρχουν στην παραστάση τα στοιχεία του αυτοσαρκασμού από όπου ξεκινάει και η σάτιρα. Αν δεν μπορείς να αυτοσαρκαστείς και να γελάσεις πραγματικά, δεν μπορείς να γελάσεις και με τον απέναντι. Από τον εαυτό μας ξεκινάνε όλα και το πώς προσαρμοζόμαστε στα προβλήματα. Τα θέματα που θίγει το έργο είναι όλα σοβαρά, αλλά ο Αρκάς καταφέρνει με κωμικό τρόπο να βάλει τον θεατή να σκεφτεί. Διαφορετικά θα ήταν μια απλή αναπαραγωγή των προβληματισμών μας και τίποτα άλλο.
Ο Ισοβίτης είναι καταδικασμένος για κάτι που δεν έκανε, αλλά συνεχίζει να ευαγγελίζεται την κοινωνική δικαιοσύνη κι έναν κόσμο χωρίς βία και καταστολή. Αυτό είναι εφικτό ή μόνο μια ουτοπία;
Είναι μια ουτοπία γιαυτό και ο ποντικός του απαντάει αναλόγως. Όταν ο Ισοβίτης λέει ότι τελικά παντού υπάρχει αδικία και κοινωνική ανισότητα, του απαντάει «για μένα η φυλακή είναι ένας ολόκληρος κόσμος, ενώ για σένα ολόκληρος ο κόσμος είναι μια φυλακή».
Τι σας συγκινεί περισσότερο σε αυτό το έργο;
Όλα ενώ είναι κόμικς, και χωρίς αρχή, μέση και τέλος, και όσο επιφανειακά και να φαίνονται με την πρώτη ανάγνωση, ανακαλύπτεις την αλήθεια τους, που είναι η αλήθεια της ζωής. Γιαυτό και ο θεατής ταυτίζεται εύκολα με όσα λέει η παράσταση και γελάει αβίαστα κατά τη διάρκεια του έργου.
Το κοινό πως αντιδράει;
Η χαρά μου, όταν συμμετέχω σε μια κωμωδία, είναι οι θεατές να συμμετέχουν και να γελάνε αβίαστα. Να μην χρειαζόμαστε κι εμείς οι ηθοποιοί να κάνουμε κάτι παραπάνω. Εδώ το έργο είναι μια καταιγίδα συμπερασμάτων της καθημερινότητας μας που αν τα σκεφτείς, βρίσκεις και δικές σου λύσεις.
Αν χρησιμοποιούσα τον τίτλο του έργου «εκτός ελέγχου», τι είναι για εσάς σήμερα εκτός ελέγχου στην ελληνική κοινωνία;
Δεν νομίζω ότι είναι εκτός ελέγχου μόνο η ελληνική κοινωνική, αλλά όλη η ανθρωπότητα. Η ζωή μας μεταλλάσσεται και εξαιτίας του κορωνοϊού, που ήμασταν μαντρωμένοι, και γίνονται όλα digital, καθένας έχει τον αριθμό του και δεν χρειάζεται να πας πια στις δημόσιες υπηρεσίες. Μπαίνεις στο gov.gr και από εκεί τα κάνεις όλα. Δεν μπορούμε πια να ζήσουμε χωρίς κινητό, tablet ή Η/Υ. Δίνουμε παντού όλα τα στοιχεία μας και έτσι αυτοφακελωνόμαστε. Και αυτή είναι πια και η δύναμη του συστήματος. Γιατί παλιώτερα θέλανε μόνο να μάθουν τα πολιτικά μας φρονήματα. Εμείς τώρα πια τους λέμε που τρώμε, που πάμε, με ποιους είμαστε, τι ώρα κοιμόμαστε, τι ώρα λείπουμε από το σπίτι μας. Και μέσα σε όλο αυτό έχουμε και τις παγκόσμιες απειλές και τον πόλεμο, ο οποίος βρίσκεται πια στην Ευρώπη. Και έρχεται και η πείνα.
Σας αγχώνουν όλα αυτά;
Ναι αυτά είναι τα εκτός ελέγχου. Δεν παλεύονται πια. Και δεν φτάνει το μυαλό μας να καταλάβει την έκταση αυτού του πράγματος. Δεν καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλο είναι και που θα οδηγήσει. Και πως θα είναι οι ζωές μας μετά από δυο – τρία χρόνια. Αυτό λίγο με τρελαίνει. Αλλά θα το περάσουμε όλοι μαζί παρέα.
Η τηλεόραση, που έχει ξαναβρεί τους παλιούς, καλούς ρυθμούς της, θα στηρίξει τους ηθοποιούς;
Αν δεν κάνω λάθος, στο λεκανοπέδιο της Αττικής υπάρχουν περίπου 11.500 ηθοποιοί. Δεν νομίζω πως μπορεί να τους απορροφίσει όλους η τηλεόραση. Το καλό είναι ότι άρχισαν πάλι να γίνονται καλές και αξιόλογες σειρές. Αλλά σήμερα οι αμοιβές δεν είναι τόσο καλές όπως παλιά. Και υπάρχει και το άλλο παράλογο, που όταν κάνουμε μια δουλειά στην τηλεόραση, πληρωνόμαστε τέσσερις μήνες μετά.
Είστε κωμικός ηθοποιός με μεγάλη καριέρα σε κωμικούς ρόλους. Έχετε σκεφτεί ποτέ να κάνετε έναν δραματικό ρόλο;
Ναι, δεν είναι κάτι που έχω αποκλείσει στο μυαλό μου. Από την άλλη είναι μεγάλη μου η χαρά όταν καταφέρνω να κάνω τους ανθρώπους να γελάνε με κωμικούς ρόλους. Δεν με πειράζει να κάνω και δραματικούς ρόλους. Γιατί υπάρχει και η αντίληψη ότι ένας κωμικός δεν είναι σοβαρός άνθρωπος στη ζωή του. Και κάποιες φορές επιδιώκουμε κι εμείς οι κωμικοί να δείξουμε ότι είμαστε σκεπτόμενοι άνθρωποι. Είμαι σκεπτόμενοι και με το παραπάνω. Και πολλές φορές το χιούμορ μας είναι μια άμυνα για να ανταπεξέλθουμε στο δράμα της ζωή μας.
Σας έχει γίνει ποτέ πρόταση για δραματικό ρόλο;
Ναι βέβαια. Ήταν πολύ κοντά να συμβεί για πρώτη φορά τον περασμένο Χειμώνα. Συμμετείχα στη θεατρική παράσταση «Το λιωμένο βούτυρο» μαζί με τον Ένκε Φεζολάρι. Κάναμε πρόβα ένα μήνα, αλλά δυστυχώς δεν ανέβηκε ποτέ. Το έργο αναφέρεται σε μια γυναικοκτονία που είχε γίνει στη Θεσσαλονίκη τη δεκαετία του 50. Ίσως το ανεβάσουμε κάποια άλλη στιγμή.
Πως αισθανθήκατε αυτόν τον δραματικό ρόλο;
Είχα κάποια άγχη στην αρχή, αλλά στην πορεία της πρόβας ανακάλυψα πως μπορώ να τα καταφέρω. Ήταν πραγματικά μια καινούρια πρόκληση, ένα στοίχημα για μένα γιατί θα ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που θα έπαιζα δραματικό ρόλο. Θα ήθελα κάποτε να παίξω έναν φονιά για παράδειγμα.
Πως είναι σήμερα οι σχέσεις των καλλιτεχνών μετά από όσα συνέβησαν πέρυσι με το κίνημα metoo;
Εγώ δεν είχα ποτέ αντιμετωπίσει τέτοιου είδους προβλήματα. Αλλά άκουγα αυτά που κυκλοφορούσαν και ήξεραν όλοι στο χώρο. Σίγουρα τώρα θα μαζευτούν αν υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι με κακοποιητική συμπεριφιρά. Για καλό έγινε το me too.
Τι σας είχε σοκάρει περισσότερο πέρυσι από όσα είχαν αποκαλυφθεί;
Εμένα αυτό που πάντα με ενοχλούσε είναι όταν θέλεις να κάνεις τη δουλειά σου και μπαίνουν στη μέση πράγματα άσχετα με τη δουλειά. Μιλάω και για πιο απλά πράγματα από αυτά τα σοβαρά που έχουν απασχολήσει τη δικαιοσύνη. Πάντα ο στόχος μου είναι να κάνω τη δουλειά μου, όπως όλος ο κόσμος. Δεν μου άρεσε ποτέ ο ανταγωνισμός, ούτε οι κακίες.
Πιστεύετε πως τα τελευταία χρόνια είχαν χαθεί τα όρια του σεβασμού με αποτέλεσμα την κατάχρηση εξουσίας;
Οδηγηθήκαμε εκεί γιατί λόγω του Κορωνοϊού, κλειστήκαμε στο σπίτι και μας δόθηκε χρόνος να σκεφτούμε και να αντιμετωπίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Με τόση καραντίνα άρχισαν να βγαίνουν τα εσώψυχα στην επιφάνεια και κάποιοι άνθρωποι, που λόγω των υποχρεώσεων τα είχαν αφήσει πίσω όλα αυτά, ήρθε η ώρα να τα βγάλουν. Και πολύ σωστά έγινε όλη αυτή η διαδικασία. Φτάνει να έχουμε και κάποια ουσιαστικά αποτελέσματα. Για να δικαιωθούν τα θύματα. Με ενδιαφέρει οι άνθρωποι που έχουν κακοποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο να ξαναβρούν την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και να πατήσουν γερά στα πόδια τους. Οι υπόλοιποι όπως έστρωσαν ας πάνε να κοιμηθούν.
Παίζουν οι ηθοποιοί
Αντώνης Λουδάρος, Σωτήρης Καλυβάτσης, Πάνος Σταθακόπουλος, Κωνσταντία Χριστοφορίδου, Χρήστος Τριπόδης, Δημήτρης Αγοράς και τα παιδιά Αθηνά Τριπόδη και ο χαρισματικός Μανώλης Γκίνης, από τα «Τα Καλύτερα μας Χρόνια»
