H γκαλερί BLENDER παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Θεόδωρου Βρανά με τίτλο ABSORBED (Damn, I miss snowboarding). Πρόκειται για μια νέα σειρά φωτογραφικών έργων μέσα από τα οποία ο καλλιτέχνης εξερευνά τα όρια του εαυτού και της ψυχοσύνθεσης, τοποθετώντας ανθρώπινα αδιέξοδα σε τοπία συντριπτικής ομορφιάς.
ABSORBED (Damn, I miss snowboarding) - Θεόδωρος Βρανάς
Πώς γράφουν στη μορφή μας οι διεργασίες του εσωτερικού μας κόσμου και πώς αντικατοπτρίζεται στο παρουσιαστικό μας η επιθυμία, η έλλειψη, η απώλεια, το πένθος, το ανικανοποίητο, το ανεκπλήρωτο; Ποιες παρορμήσεις και ποια αδιέξοδα υποδεικνύουν τον τρόπο που τοποθετούμε τα σώματα και τους ψυχισμούς μας σε κάθε μας δραστηριότητα, από τις υποχρεώσεις της εβδομάδας μέχρι μια εκδρομή; Τι αντιλαμβάνονται, άραγε, οι γύρω μας για τις εσωτερικές μας εκρήξεις από τις ενδυματολογικές μας επιλογές; Και τι εκμαιεύουμε εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας, στη θέασή του σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης;
Στην εποχή της διαρκώς αυξανομένης αυτοπροβολής μέσω των social media, του scroll down από την ώρα που θα ανοίξουμε τα μάτια μας, της αδυσώπητης σύγκρισης εαυτών με έναν κόσμο πλασματικό που δημοσιεύεται στα social υπό σκηνοθεσία, ο Θεόδωρος Βρανάς απαντά εύστοχα μέσα από την καινούρια ατομική του έκθεση.
Το ABSORBED (Damn, I miss snowboarding) είναι μια φωτογραφική αφήγηση, με χιούμορ και ευαισθησία. Μια ιστορία με σκηνοθετημένα αυτοπορτραίτα του. Ένα ημερολόγιο. Μιας χρονιάς. Ενός ανθρώπου. Και ένας προβληματισμός: Στη μετάβαση από τον παλιό κόσμο στον καινούριο, τι από τον εαυτό μας θα παραμείνει ίδιο;
Ο καλλιτέχνης μιλώντας σήμερα στα parapolitika.gr αποκαλύπτει πως εμπνεύστηκε αυτήν την έκθεση και ποιά ζητήματα πιστεύει πως είναι σήμερα τα κυριότερα προβλήματα των καιρών μας.
Συμφωνείτε με τις σκηνοθετημένες φωτογραφίες που αναρτώνται στα social από τον εκάστοτε χρήστη;
Δεν συμφωνώ, υπό την άποψη ότι έχει γίνει κανονικότητα στη ζωή μας. Πολύ συχνά αναρωτιόμαστε τί θα συνέβαινε αν ξαφνικά σταματούσε να λειτουργεί κάποια εφαρμογή όπως το Facebook ή το Instagram. Ποιος είσαι; Ποιος βλέπει την υποτιθέμενη καθημερινότητά σου; Πιθανότατα, μόνο οι κοντινοί σου άνθρωποι. Η οικογένεια σου, οι φίλοι σου και ίσως οι συνάδελφοί σου. Ξαφνικά, μέσω των σόσιαλ μίντια έχεις μια σκηνή κι ένα ακροατήριο όπου μπορείς να παριστάνεις όποιον θέλεις. Κι αν τύχει να είσαι αρεστός σε μεγάλο ποσοστό του κόσμου μπορεί και να εμφανιστούν εταιρίες με προϊόντα για να διαφημίσεις. Οπότε κατευθείαν αλλοιώνεται η πραγματικότητά σου. Και κατευθείαν αλλάζει το περιεχόμενο που παρακολουθεί ο κόσμος που σε ακολουθεί. Κι αυτό το περιεχόμενο γίνεται η καθημερινότητα μας, άρα σε συνέχεια ένα μέρος της πραγματικότητάς μας.
Τα αυτοπορτραίτα σας έχουν χαρακτήρα επισήμανσης;
Για μένα ξεκίνησε σαν μια ωδή στον κινηματογράφο. Ένα συναίσθημα νοσταλγίας και μελαγχολίας που νιώθω σχεδόν κάθε μέρα για την ζωή που έζησα ή δεν έζησα. Για το τι μου επιφυλάσσει η ζωή στο μέλλον κι αν θα έχω το κουράγιο να το αντιμετωπίσω. Κι όλα αυτά με μια δόση ειρωνείας και χιούμορ πλαισιωμένο από κάποιες κινηματογραφικές αναφορές. Στη συνέχεια προέκυψαν πολλαπλές αναγνώσεις της δουλειάς καθώς οι εικόνες πολλαπλασιάζονταν. Αναπτύχθηκαν νέες ιδέες και συζήτηση που δεν προέβλεψα απαραίτητα εξαρχής. Η καθημερινότητα με τις αγγαρείες της, που ψυχολογικά καταφέρνει και με νικάει με το που ανοίγω τα μάτια μου, αποκτούσε μεγαλύτερη βαρύτητα στη σημασία της κάθε εικόνας.
Ποιο ζήτημα θέλετε να αναδείξετε ως το κυριότερο πρόβλημα των καιρών μας;
Είναι πολλά τα προβλήματα των καιρών μας και σίγουρα δεν μπορώ να αναδείξω το κυριότερο μιας και πιστεύω πως είναι υποκειμενικό για τον καθένα. Αλλά ένα από αυτά ίσως να είναι το πόσο ασχολούμαστε με τα social media και ανάλογα το πόσο κακό μας κάνει στον τον εαυτό μας. Σε πολλές χώρες του πλανήτη ο κόσμος δεν έχει να φάει και δεν έχει καν κινητό. Την ίδια στιγμή σε κάποιο άλλος μέρος του κόσμου εάν δεν έχουμε 100, 1000, 10000 λάικ στην εικόνα ή στο κείμενο που μόλις αναρτήσαμε θα απογοητευτούμε για κάποιες ώρες ή και για κάποιες μέρες.
Τι μήνυμα θέλετε να μεταδώσετε μέσω του έργου σας στους νέους ως τους πιο φανατικούς χρήστες του διαδικτύου;
Δεν ξέρω αν είμαι κατάλληλος για να μεταδώσω κάποιο μήνυμα σε νεότερους χρήστες του διαδικτύου. Κάποιοι από αυτούς, οι περισσότεροι μάλλον, χρησιμοποιούν το διαδίκτυο σοφότερα από εμένα. Είναι πιο εξοικειωμένοι μαζί του. Πράγμα το οποίο τους κάνει να το χειρίζονται με μεγαλύτερη ευκολία. Πιστεύω πως όσο λιγότερο είμαστε καλωδιωμένοι στα κινητά μας και στα σόσιαλ μίντια τόσο το καλύτερο.
Παρατηρώντας τις φωτογραφίες σας διακρίνουμε το έντονο χρώμα, αλλά και την έντονη συναισθηματική έκφραση. Το έργο σας λαμβάνει έμπνευση και από το ρεύμα του εξπρεσιονισμού στην ζωγραφική;
Η ζωγραφική είχε μεγάλη επιρροή πάνω μου όταν ήμουν μικρός αλλά πίστευα πως ήμουν άχρηστος για να ασχοληθώ μαζί της. Καταπιάστηκα με τη φωτογραφία πιστεύοντας πως θα είναι πιο εύκολη. Τελικά δεν ήταν αλλά αυτό πίστευα τότε. Χαίρομαι πολύ εάν διακρίνετε κάτι τέτοιο. Παλιότερα είχα κάνει κάποιες δουλειές που ήταν πιο κοντά στον ιμπρεσιονισμό. Στην συγκεκριμένη δουλειά αισθάνομαι πως η ζωγραφική έχει μικρότερη επιρροή. Πάντως πολύ συχνά οι φωτογραφίες που θα μου τραβάνε την προσοχή είναι αυτές οι οποίες μου θυμίζουν περισσότερο ζωγραφική παρά φωτογραφία. Νομίζω πως όλες οι τέχνες συγγενεύουν μεταξύ τους κι έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά. Η μία δανείζεται από την άλλη.
Ταυτότητα έκθεσης
ABSORBED Damn, I miss snowboarding Του Θεόδωρου Βρανά The Blender Gallery, Ζησιμοπούλου 4 , Γλυφάδα, τηλ: 2130280597, info@theblendergallery.com Θα διαρκέσει έως τις 23 Δεκεμβρίου
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη 10:00-18:00, Τετάρτη-Παρασκευή 10:00-20:00 και Σάββατο 12:00-16:00
Who is Who
Ο Θεόδωρος Βρανάς εργάζεται ως φωτογράφος από το 2000. Έχει δραστηριοποιηθεί σε ποικίλους τομείς του κλάδου σε Ελλάδα, Ιταλία, Ελβετία και ΗΠA, από extreme sports, οδοιπορικά, αρχιτεκτονική και κάλυψη συναυλιών έως κοινωνικές εκδηλώσεις, πολιτικά δρώμενα και ρεπορτάζ δρόμου. Έργα του έχουν
παρουσιαστεί σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και τα Κύθηρα, καθώς και σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Τον Νοέμβριο του 2022 παρουσίασε στην γκαλερί BLENDER το πρώτο του ατομικό φωτογραφικό λεύκωμα με τίτλο “But, why Palanka?” και θέμα την περιοδεία του συγκροτήματός του σε βαλκάνια και Ευρώπη.
Η πιο πρόσφατη και ιδιαίτερα προσωπική δουλειά του ονομάζεται “Visceral Reactions”. Πρόκειται για ένα πειραματικό solo άλμπουμ στο οποίο βυθίζεται σε έναν μουσικό διάλογο μεταξύ των τυμπάνων του και ηχογραφημένων ήχων από μονάδα ΜΕΘ της πόλης Malacca της Μαλαισίας. Εκεί βρέθηκε η αδερφή του Κατερίνα Βρανά σε κώμα, κατά τη διάρκεια stand-up comedy περιοδείας της. Παράλληλα, στο πλαίσιο αυτού του ατυχήματος, ο ίδιος κάλυψε σε φωτογραφικό φιλμ όλη την περιπέτεια, από τη ΜΕΘ και την μακρινή πόλη έως την επιστροφή και επανένταξη στην Ελλάδα. Το αποτέλεσμα της δουλειάς αυτής παρουσιάστηκε σε ατομική έκθεση παίρνοντας το όνομα της πόλης της Μαλαισίας, Malacca.
