Γιατί με ξύπνησες πρωί
Σωτήρης Ξενάκης, Βασίλης Σκουρής
Η Ιόλη Ανδρεάδη σκηνοθετεί την Ελένη του Ευριπίδη στο θέατρο The Tank της Νέας Υόρκης
Με τη Βασιλική Τρουφάκου σε όλους τους ρόλους
Με την «Ελένη» του Ευριπίδη επιστρέφει η διεθνής Ελληνίδα σκηνοθέτις για έκτη συνεχή χρονιά στη Νέα Υόρκη και στο κορυφαίο off-off θέατρο του Μανχάταν, THE TANK
Μετά τη σπάνια διεθνή διάκριση που έλαβε για τη σκηνοθεσία της από το σημαντικότερο site στο κόσμο για το θέατρο «BroadwayWorld» το 2024, η Ιόλη Ανδρεάδη επιστρέφει και φέτος στη Νέα Υόρκη και στο κορυφαίο off-off Broadway θέατρο του Μανχάταν THE TANK για να παρουσιάσει την «Ελένη» του Ευριπίδη και γίνεται η πρώτη Ελληνίδα σκηνοθέτις που παρουσιάζει έξι σκηνοθεσίες μέσα σε έξι χρόνια στη σημαντικότερη θεατρική μητρόπολη του κόσμου.
Η «Ελένη», η οποία αποτελεί την πρώτη θεατρική παράσταση που ανέβηκε στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Βασιλικής Επισκοπής στη Φιλιππούπολη, ταξιδεύει για να παρουσιαστεί στη Νέα Υόρκη στις 19, 20 και 21 Ιουνίου, με την ευγενική χορηγία του Κοινωφελούς Ιδρύματος Γεωργίου και Βικτωρίας Καρέλια, την υποστήριξη της Carnegie Hospitality Group και υπό την αιγίδα του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη.
Όλους τους ρόλους του έργου ενσαρκώνει η Βασιλική Τρουφάκου. Μαζί της επί σκηνής ο κορυφαίος Έλληνας κρουστός Νίκος Τουλιάτος. Τη διασκευή υπογράφουν η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Άρης Ασπρούλης.
Σημείωμα της Ιόλης Ανδρεάδη για την Ελένη του Ευριπίδη
Η «Ελένη» του Ευριπίδη δεν είναι μια ιλαροτραγωδία. Είναι ένα έργο τρομακτικά επίκαιρο και σπαρακτικό. Ένα έργο τραγικό που μιλά για το ‘εδώ και τώρα’. Ένα έργο για τη γυναίκα. Και ένα έργο για τον πόλεμο. Για τη ριζική αθωότητα της γυναίκας και για τον τρόπο που η μοίρα της τόσο συχνά υφαίνεται αποκλειστικά μέσα από τις αποφάσεις και τη βία των ανδρών. Ένα έργο για την ανώφελη τρέλα του πολέμου και για τα αδειανά πουκάμισα που χαρίζει ως τρόπαια. Ένα έργο για τον παραλογισμό της μάχης και τις πληγές του έρωτα. Ένα έργο για την ομορφιά ως πηγή δυστυχίας.
Επιλέγω αυτό το «γυναικείο έργο» να το ερμηνεύσει ολόκληρο μια γυναίκα ηθοποιός, η Βασιλική Τρουφακου, αντιμετωπίζοντας μέσα σε μια ώρα πολλαπλούς ρόλους της ιστορίας, αντρικούς και γυναικείους, νεότερης και μεγαλύτερης ηλικίας, γιατί θέλω να διερευνήσουμε, κόντρα στα ερμηνευτικά και σκηνοθετικά στερεότυπα, τη γυναικεία ταυτότητα και το γυναικείο σώμα ως πολύμορφο σκηνικό βίωμα και ως πηγή σύνδεσης με τη ρίζα του τραγικού.
Συνοδοιπόρος σε αυτή τη σκηνική διαδρομή ως πολύτιμος συνομιλητής είναι ο ρυθμός, μέσα από το τελετουργικό ηχητικό τοπίο των κρουστών του Νίκου Τουλιάτου.
