O Γιάννης Στάνκογλου στο parapolitika.gr για το "Annie": "Οτιδήποτε έχει να κάνει με παιδιά πρέπει να βασίζεται μόνο στην αγάπη και τη χαρά"

Λίγο πριν την χθεσινή πρεμιέρα του μιούζικαλ «Annie» στο Θέατρο Παλλάς, ο Γιάννης Στάνκογλου μίλησε στο parapolitika.gr για τον ρόλο του δισεκατομμυριούχου Όλιβερ Γουόρμπακς και τη σημασία που έχει για εκείνον αυτό το έργο. Το «Annie» είναι, όπως εξομολογείται, το αγαπημένο του μιούζικαλ, ένα έργο που τον συγκίνησε βαθιά από την πρώτη φορά που το είδε και που φέτος επέλεξε συνειδητά, αναζητώντας κάτι πιο χαρούμενο και αισιόδοξο μετά από πιο σκοτεινούς ρόλους. Στη συνέντευξη, ο ηθοποιός μιλά για τη δύναμη της αγάπης και της ελπίδας που πηγάζει από το έργο, τη σημασία της τέχνης για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα, αλλά και για την οικογένειά του και τα παιδιά του, αναδεικνύοντας την ανάγκη να μεγαλώνουν μέσα σε χαρά και φροντίδα. Παράλληλα, εκφράζει ευγνωμοσύνη για την πορεία του, τη δουλειά του και τις εμπειρίες που έχει ζήσει, τονίζοντας πως «η ζωή είναι προνόμιο και δεν θέλω να το ξεχνάω».

Διαβάστε: Τα parapolitika.gr στην συνέντευξη τύπου για το "Annie" στο Θέατρο Παλλάς: Όσα αποκάλυψαν οι συντελεστές (Εικόνες & Βίντεο)

Διαβάστε την συνέντευξη του Γιάννη Στάνκογλου

Το μιούζικαλ «Annie» που ανεβάζετε είναι ένα έργο που παίζεται σε όλο τον κόσμο. Τι σημαίνει για εσάς προσωπικά

Είναι το αγαπημένο μου μιούζικαλ. Όταν το είχα δει για πρώτη φορά, ακόμα και από την ταινία, είχα συγκινηθεί βαθιά. Ένιωσα πως με εκφράζει και ταιριάζει με τον χώρο που έχω δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια. Ήθελα φέτος να κάνω κάτι πιο χαρούμενο, πιο αισιόδοξο. Πέρσι έπαιξα στον Frankenstein του Σκοτεινόφ, κάτι πολύ σκοτεινό. Το καλοκαίρι, όμως, χρειαζόμουν κάτι που να “ξεπλένει” λίγο την ψυχή μου. Το είχα ανάγκη.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από αυτό το έργο; Το έργο έχει πολλά επίπεδα και ο καθένας μπορεί να πάρει το δικό του μήνυμα.

Από τη δική μου πλευρά, το σημαντικότερο είναι πως οτιδήποτε έχει να κάνει με παιδιά, πρέπει να βασίζεται μόνο στην αγάπη και τη χαρά. Δεν μιλάω μόνο για το θέατρο, αλλά γενικότερα για την κοινωνία μας. Βλέπουμε τι γίνεται στη Γάζα, με τόσα παιδιά που πεθαίνουν ή υποφέρουν... Κι αυτό το έργο, που έχει στο κέντρο του ένα παιδί χωρίς γονείς, δίνει τελικά ένα μήνυμα αισιοδοξίας: πως η ζωή συνεχίζεται, πως κάτι καλό θα έρθει, πως πρέπει να συνεχίζουμε να μαθαίνουμε και να ελπίζουμε.

Ως πατέρας, ποιο είναι το μεγαλύτερο άγχος σας για τα παιδιά σας;

Μόνο να μην πάθουν κάτι. Δεν με νοιάζει αν θα πετύχουν επαγγελματικά ή οικονομικά· αρκεί να είναι καλά. Αυτό είναι το βασικό μου άγχος.

 Πώς βλέπετε τη σημερινή νεολαία;

Τα παιδιά σήμερα έχουν τεράστιες δυνατότητες, αλλά και πολλές δυσκολίες. Μεγαλώνουν σε σπίτια όπου οι γονείς δουλεύουν 12–14 ώρες για 700–800 ευρώ, κουρασμένοι, χωρίς χρόνο. Δεν είναι κακοί άνθρωποι, αλλά λείπουν. Και τα παιδιά απορροφούν όλο αυτό. Είναι σφουγγάρια. Όταν ένα παιδί βλέπει δυο γονείς δυστυχισμένους, το κουβαλάει μέσα του. Έτσι δημιουργείται μια κοινωνία με θυμό και οργή. Είναι καθαρά σημεία των καιρών.

Αν τα παιδιά σας ακολουθούσαν τα δικά σας καλλιτεχνικά βήματα;

Θα χαιρόμουν πολύ, αρκεί να το έκαναν επειδή το θέλουν. Η κόρη μου ήδη ασχολείται με τη μουσική, έχει παίξει στο θέατρο και γράφει τραγούδια. Ο γιος μου παίζει στην ταινία της μητέρας του. Έχουν καλλιτεχνική φλέβα.Πιστεύω ότι η τέχνη - είτε είναι θέατρο, μουσική, κινηματογράφος - είναι τρομερή παιδεία. Μπορεί να σε διαμορφώσει με τρόπους που το σχολείο δεν μπορεί. Σε βοηθά να καταλάβεις τον εαυτό σου και τον κόσμο.

Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά;

Να κάνουν αυτό που αγαπούν με πάθος, να μην το βάζουν κάτω και να βοηθούν τους πιο αδύναμους. Να μη βλέπουν μόνο τον εαυτό τους.

Η τέχνη υπήρξε ποτέ για εσάς διέξοδος από σκοτεινές στιγμές;

Πάρα πολλές φορές. Δεν έγινα ηθοποιός για να “ψυχαναλυθώ”, όμως μέσα από βαθιά έργα ήρθα αντιμέτωπος με δικά μου τραύματα. Κάποια τα έλυσα, κάποια με βοήθησαν άλλοι να τα λύσω. Η τέχνη είναι μια συνεχής πορεία εξέλιξης.

Πώς ισορροπείτε την καριέρα με την οικογένεια;

Με κόπο, αλλά και με χαρά. Προσπαθώ να ξεκουράζομαι, να είμαι κοντά στα παιδιά μου, να τους προσφέρω εμπειρίες. Φέτος, για παράδειγμα, κάναμε υπέροχα ταξίδια εκτός Ευρώπης. Θέλω να γνωρίζουν άλλους πολιτισμούς. Το πρώτο μου ταξίδι εκτός “δυτικού κόσμου” ήταν στα 23, στο Όρος Σινά. Έμεινα με Βεδουίνους και μου άλλαξε τη ζωή. Από τότε, προσπαθώ να προσφέρω στα παιδιά μου κάτι ανάλογο.

Πως αντιμετωπίζετε τη δημοσιότητα και τα σχόλια;

Με ψυχραιμία. Μπορεί να ειπωθούν υπερβολές ή και ψέματα. Όταν όμως μου προσάψουν κάτι που δεν ισχύει, θυμώνω. Δεν είμαι τέλειος, μπορεί να πω μια ανοησία, αλλά προσπαθώ να είμαι δίκαιος.

Στη νέα σειρά που συμμετέχετε, τι σας τράβηξε;

Οι συνεργάτες μου. Οι περισσότεροι είναι άνθρωποι που εκτιμώ και έχω ξαναδουλέψει μαζί τους. Είναι μια αξιοπρεπής καθημερινή σειρά. Δεν θα κρυφτώ: και το οικονομικό παίζει ρόλο, ειδικά σήμερα. Αλλά νιώθω ασφάλεια και δημιουργικότητα.

Θα σας ενδιέφερε ποτέ η πολιτική;

Όχι. Δεν θα έμπαινα ποτέ στην ενεργό πολιτική. Ασχολούμαι, όμως, με τον δικό μου τρόπο. Με ενοχλεί που πλέον δεν επιτρέπεται να διαδηλώσεις ελεύθερα στο Σύνταγμα, που περιορίζεται η φωνή του κόσμου. Αυτό το “41%” δεν είναι πραγματικά 41%, είναι πλασματικό. Οι αποφάσεις παίρνονται από λίγους.Το είδαμε πρόσφατα στις πορείες - έχω πάει σε πολλές στη ζωή μου, αλλά τέτοια συμμετοχή δεν έχω ξαναδεί. Ο κόσμος καταλαβαίνει. Το θέμα είναι να πάει και να ψηφίσει, να μην απέχει.

Πώς βλέπετε τελικά όλη αυτή την πορεία σας;

Με ευγνωμοσύνη. Δεν έχω δικαίωμα να γκρινιάζω. Κάνω τη δουλειά που αγαπώ, έχω υγεία, φίλους, παιδιά, ταξίδια. Η ζωή είναι προνόμιο και δεν θέλω να το ξεχνάω.