Ο Έλληνας αρσιβαρίστας Θοδωρής Ιακωβίδης συγκίνησε το Πανελλήνιο όταν µετά το τέλος του αγωνίσµατός του στην κατηγορία των 96 κιλών στην άρση βαρών, όπου δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την πρόκριση στον τελικό, µε δάκρυα στα µάτια έκανε κατάθεση ψυχής. Ο πρωταθλητής, µιλώντας µε… λυγµούς, αναφέρθηκε στο αντίο του στο άθληµα και στην έλλειψη οποιασδήποτε υποστήριξης από την Πολιτεία, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Εχω κουραστεί πάρα πολύ και δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση. Είναι πολύ λυπηρό να ντρέπεσαι να πας στον φυσιοθεραπευτή γιατί δεν σου παίρνει λεφτά γνωρίζοντας την κατάστασή σου». Ξέσπασµα το οποίο τον έκανε δέκτη χιλιάδων µηνυµάτων συµπαράστασης από τον κόσµο, ενώ τον προσέγγισαν και υποψήφιοι χορηγοί. Ο Θοδωρής µιλάει αποκλειστικά στο «Secret» για το ξέσπασµά του λίγο µετά τον αγώνα, το χειρουργείο, την προσωπική του ζωή και το αν τελικά θα συνεχίσει ή όχι στην άρση βαρών.

Πώς αισθάνεσαι µε την επιτυχία σου και την επιστροφή σου από το Τόκιο;

Οσον αφορά το αγωνιστικό κοµµάτι, έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι µου για το καλύτερο δυνατό. Είχα ένα πρόβληµα τραυµατισµού, το οποίο µε άφησε πίσω. Αυτό είχε ως αποτέλεσµα, επειδή δεν είχα πολύ χρόνο για τον αγώνα, να πιέζοµαι στην προπόνηση κάθε µέρα, για να προλάβω να µαζέψω τα ασυµµάζευτα. Αυτό λοιπόν µου άφησε έναν τραυµατισµό, που θα µε αναγκάσει να περάσω την πόρτα του χειρουργείου.

«Η ζωή μου ήταν σαν ενός μοναχού - Το 2016, όταν πήγα διακοπές στην Κρήτη μετά τους Ολυμπιακούς, είχα να πάω διακοπές εννέα χρόνια»
Μας συγκλόνισε ο λόγος σου µετά τον αγώνα. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να ξεσπάσεις;

Ηµουν από το προηγούµενο βράδυ συναισθηµατικά φορτισµένος, γιατί ήταν ο τελευταίος µου αγώνας, και φτάνοντας στο τέλος του δεν µπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά µου. Πέρασαν σαν ταινία από το µυαλό µου όλες οι κακουχίες και οι κακές στιγµές που έχω ζήσει, µε αποτέλεσµα να κάνω µια συναισθηµατική έκρηξη.

Ποιο ήταν το χειρότερο που έχεις περάσει;

Είναι πολλές οι εικόνες. Αυτό που µου έρχεται τώρα που µιλάµε είναι, όταν χειρουργήθηκα στον ώµο το 2017, η αβεβαιότητα που ένιωσα για το αν θα επιστρέψω ή όχι. Ηταν ένα δύσκολο χειρουργείο, αλλά πήγαν όλα καλά. Είχα και κάποια στήριξη ανθρώπων που ήταν δίπλα µου, όπως η οικογένειά µου, τον Βαλέριο Λεωνίδη και τον Λεωνίδα Σαµπάνη, οι οποίοι ήταν προπονητές µου και δεν µε εγκατέλειψαν τότε.

Στην προσωπική σου ζωή πώς είσαι;

Έχω µια σχέση περίπου έναν χρόνο και µια φυσιολογική ζωή.

Τελικά, θα συνεχίσεις ή όχι στην άρση βαρών;

Η αγάπη του κόσµου µε έχει βάλει να ξανασκεφτώ την απόφασή µου. Εύχοµαι να τηρήσει τις υποσχέσεις του ο υφυπουργός, να µιλήσουµε, να τα βάλουµε κάτω και να βρούµε τις καλύτερες δυνατές λύσεις για όλο τον ερασιτεχνικό αθλητισµό.

Επειτα από τόσες κακουχίες, πού βρίσκεις κουράγιο να συνεχίσεις;

Ο καθένας έχει την προσωπική του Ιθάκη και το ταξίδι προς τον προορισµό έχει πολλές συγκινήσεις, αρνητικές στιγµές και θετικές και µέσα από αυτό το ταξίδι δοµείται η προσωπικότητά σου και σε ετοιµάζει για το µετέπειτα παιχνίδι της ζωής. Αυτό είναι και το µεγαλύτερο δίδαγµα που έχει να προσφέρει ο αθλητισµός στην κοινωνία. Η ζωή µου ήταν σαν ενός µοναχού. Προπόνηση-σπίτι, σπίτι-προπόνηση. Το 2016, όταν πήγα διακοπές στην Κρήτη µετά τους Ολυµπιακούς, είχα να πάω διακοπές εννέα χρόνια. Ολες τις εποχές έκανα προπόνηση και δεν πήγαινα διακοπές.

Τι δουλειές έχεις κάνει για την επιβίωση;

Έχω δουλέψει delivery στα 18 µου, σε προγράµµατα ΕΣΠΑ και τα τελευταία πέντε χρόνια δουλεύω πάνω στο αντικείµενό µου. Εχω τελειώσει ΤΕΦΑΑ και δουλεύω ως γυµναστής.