Το γκολ του, έκπαγλου κάλλους και ζωτικής σημασίας, στο 105+1' του προημιτελικού στο Παγκόσμιο Κύπελλο με την Κροατία, αφορούσε στον Νεϊμάρ μόνο διότι σηματοδοτούσε την πρόκριση της Βραζιλίας στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Το ότι ήταν το 77ο και με αυτό έπιασε τον Πελέ, ήταν ήσσονος σημασίας. 

Αποδείχθηκε, φυσικά εκ των υστέρων, μόνο έτσι στοιχειοθετείται απόδειξη, πως μόνο για την ισοφάριση του ρεκόρ θα μείνει στη μνήμη. Οι Κροάτες ήταν εκείνοι που έβγαλαν το τρανό, εμβληματικό και παροιμιώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης, ισοφάρισαν με τη μία τελική τους εντός εστίας στο ματς του «Education City», επικράτησαν στα πέναλτι (1-1, πεν. 4-2), και άφησαν τον «Νέι» να αναρωτιέται και να νιώθει την πικρία που μια τόσο σπουδαία προσωπική στιγμή συνοδεύτηκε από ήττα. 

Ο Νεϊμάρ χρειάστηκε 124 παιχνίδια για να πιάσει τον Πελέ, ενώ το «μαύρο διαμάντι», που οι φίλαθλοι της εποχής του επιμένουν ότι είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, σκόραρε 77 γκολ σε μόλις 92 ματς. Το τελευταίο γκολ του θρύλου της Βραζιλίας, ο οποίος πέρασε ακόμα μία περιπέτεια υγείας, με αποτέλεσμα η «σελεσάο» να έχει επιπλέον κίνητρο, το οποίο δεν εκμεταλλεύτηκε, ήρθε στο προτελευταίο παιχνίδι του με την Εθνική, στις 11 Ιουλίου 1971, την ισοπαλία 1-1 με την Αυστρία στο Σάο Πάουλο. 

Πάνω από μισός αιώνας πέρασε για να τον ισοφαρίσει κάποιος -και δεν το ευχαριστήθηκε κιόλας...