Xθες η Μίλαν πήρε εισιτήριο για τους «4» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης, το Champions League, με τον πλέον εμφατικό τρόπο! Αποκλείοντας την κατά γενική ομολογία καλύτερη ομάδα της Ιταλίας, ίσως την ομάδα που έπαιξε κατά τη διάρκεια της σεζόν την καλύτερη μπάλα σε όλη την Ευρώπη, τη Νάπολι.

Μάλιστα, οι «ροσονέρι» απέκλεισαν τους «παρτενοπέι», όντας ανώτεροι και στα δύο ματς, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πριν από λίγες ημέρες, είχαν υποτάξει την πρωτοπόρο της Serie A, με 0-4 στο «Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα». Είναι ξεκάθαρες εμφανίσεις υπεροχής και οι τρεις. Ακόμα και το χθεσινό 1-1. Και αν το 0-4 του πρωταθλήματος, μπορεί να ειπωθεί ότι σημειώθηκε, λόγω του ότι η στέψη της Νάπολι είναι πλέον τυπική διαδικασία, στην Ευρώπη, ουδείς αμφιβάλει ότι έπαιξε ρόλο η φανέλα.

Μιλάμε για την πιο βαριά φανέλα της Ευρώπης σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, μετά τη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι επτά κατακτήσεις δεν επιτρέπουν την παραμικρή αμφισβήτηση. Ένας ποδοσφαιρικός γίγαντας. Ένας γίγαντας «κοιμώμενος» εδώ και χρόνια. Ένα γίγαντας που ξυπνά και ο λόγος της «αφύπνισης» είναι ο κύριος στον πάγκο. Ο Στέφανο Πιόλι.

Η αγωνιστική «ξηρασία»

Μέχρι και τη σεζόν 2012/13 η Μίλαν ήταν ανταγωνιστική εντός εκτός συνόρων. Τερμάτισε 3η στη Serie A και έφτασε στους «8» του Champions League. Το 2013/14 ήταν το η τελευταία της «σοβαρή» παρουσία στο κορυφάιο επίπεδο, με ένα ακόμα προημιτελίκο, αλλά στο πρωτάθλημα, άρχισε η...αποκαθήλωση. Πήρε την 8η θέση, την επόμενη χρονιά ήταν 10η, ακολούθησαν δύο σερί χρόνια που έκοψε 6η το νήμα, με καλύτερη παρουσία της την 5η θέση το 2018/19. Το Champions League είχε βγει από τη ζωή της ομάδας από τη Λομβαρδία. 

Το 2019/20, μετά από ακόμα μια αποτυχημένη χρονιά στη Serie A, η διοίκηση απολύει τον Γκατούζο και προσλαμβάνει τον Μάρκο Τζιαμπάολο. Με θητεία...εξπρές ο Τζιαμπάολο αποχωρεί, μετά από 7 ματς στο τιμόνι, προλαβαίνοντας να αφήσει τη Μίλαν 10 βαθμούς πίσω από τη Γιουβέντους, στη 13η θέση. Αλέγκρι και Σπαλέτι ήταν τα δύο ονόματα που ακούστηκαν, αλλά η διοίκηση επέλεξε Πιόλι!

Το «ραβδάκι» του Στέφανο

Δεν ξέρω αν υπάρχει μαγεία και χάρην υπερβολής έβαλα τη λέξη «ραβδάκι», αφού ό,τι έκανε ο Ιταλός, ήταν ένα καλοδουλεμένο, μελετημένο πλάνο. Πήρε μια Μίλαν που της είχε μείνει η παλαιά της αίγλη και την έφερε (ακόμα τη φέρνει) εκεί που της πρέπει. Στην ελίτ εντός και εκτός συνόρων. 

Στην πρώτη του σεζόν ως επικεφαλής, ο Πιόλι οδήγησε τη Μίλαν στην έκτη θέση της Serie A, εξασφαλίζοντας μια θέση στο Europa League για τη σεζόν 2020-21. Η ομάδα παρουσίασε σημαντική βελτίωση υπό την ηγεσία του, με μεγάλη έμφαση στην ενότητα της ομάδας με ένα πιο οργανωμένο και πειθαρχημένο στυλ παιχνιδιού.

Τη σεζόν 2020-21, συνέχισε να χτίζει πάνω στην πρόοδο της προηγούμενης σεζόν, οδηγώντας τους «ροσονέρι» στην πρώτη της θέση στην πρώτη τετράδα της Serie A μετά τη σεζόν 2012-13. Η ομάδα επέστρεψε στο Champions League για πρώτη φορά μετά από επτά χρόνια, τερματίζοντας δεύτερη στο πρωτάθλημα πίσω από την Ίντερ. Επέστρεψε!

Η θητεία του Πιόλι τα πρώτα χρόνια  σημαδεύτηκε από την ανάπτυξη νέων παικτών, με πολλά πολλά υποσχόμενα ταλέντα, όπως ο Ραφαέλ Λεάο, ο Αλέξις Σαλεμάκερς και ο Σάντρο Τονάλι, να λαμβάνουν σημαντικό χρόνο συμμετοχής υπό την καθοδήγησή του και πλέον να αποτελούν ηγετικά μέλη της ομάδας!

Αποστολή εξετελέσθη

Είχε επιστρέψει η Μίλαν αλλά ακόμα δεν είχε πάρει τα ηνία στη χώρα. Έπρεπε να βάλει από κάτω όλες τις μεγάλες και κυρίως τη μεγάλη της αντίπαλο, την Ίντερ, που κρατούσε τα ηνία! Το 2021/22 είναι χρονιά ορόσημο, αφού 11 χρόνια μετά την τελευταία φορά, ο Πιόλι έφερε τη Μίλαν στην κορυφή. Πλέον η Μίλαν είναι στις ράγες και πάει...τρένο προς τη σωστή κατεύθυνση. Πήρε το πρωτάθλημα, αλλά κάτι λείπει... Λείπει το το 8ο. Το 8ο που θα έχει την ευκαιρία να διεκδικήσει και να φτάσει σε μια κατάκτηση, που μπορεί να είναι έπος, αφού υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, να δώσει ημιτελικό με την Ίντερ! Υπάρχει καλύτερο σενάριο για την επιστροφή της στην κορυφή; Και μετά; Τελικός! Τελικός κόντρα η στην ομάδα που θέλει να πάρει το παρθενικό της τρόπαιο και να επισφραγίσει την κυριαρχία της, τη Σίτι ή την ομάδα συνώνυμο της διοργάνωσης, την ομάδα που κυνηγάει σε κατακτήσεις. Τη Ρεάλ. Όποια και αν είναι απέναντί της, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Κάτι θα έχει σκαρώσει ο κύριος στον πάγκο. Θα το έχει προβλέψει και αυτό...