Η εθνική Ελλάδας πόλο Γυναικών νίκησε 7-6 στο μικρό τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του Αϊντχόφεν την Ιταλία και, μαζί με το χάλκινο μετάλλιο, πήρε το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι (26 Ιουλίου-11 Αυγούστου). Ένας κύκλος απωθημένων έκλεισε. 

Σε μια δυνητικά άσχετη στιγμή, παραμονές του Final 4 στη Euroleague πόλο Γυναικών, που επρόκειτο να γίνει στο Σαμπαντέλ το 2019, και ενόψει του πρώτου ελληνικού εμφύλιου σε μονό ημιτελικό, Ολυμπιακός-Βουλιαγμένη, η Αλεξία Καμμένου περιέγραψε στον υπογράφοντα μια μερικώς άσχετη στιγμή από το πρώτο προολυμπιακό τουρνουά πόλο. Η Εθνική είχε πάει στην Τεργέστη για να διεκδικήσει την πρόκριση για το πρώτο ολυμπιακό τουρνουά πόλο Γυναικών, στο Σίδνεϊ το 2000. Η Καμμένου ήταν έγκυος -και δεν είχε ιδέα ότι αυτή η διοργάνωση θα ήταν η τελευταία της ως αθλήτριας. Η Εθνική αποκλείστηκε, αλλά ενώπιόν της έμεινε εκτός η Ιταλία. Η Καμμένου είδε τις Ιταλίδες και τον προπονητή τους, μία θρυλική φυσιογνωμία της παγκόσμιας υδατόσφαιρας, ονόματι Πιερλουίτζι Φορμικόνι, να δίνουν εκεί, στα σκαλοπάτια του κολυμβητηρίου του Τριέστε, όρκο νίκης για τους επόμενους Ολυμπιακούς. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Φορμικόνι ήταν στην άκρη του πάγκου και καμάρωνε τη Μελάνια Γκρέγκο, τη Σίλβια Μποσούρτζι, τη Μαρτίνα Μιτσέλι, την Τζούσι Μαλάτο και βέβαια τη Μεγάλη Γάτα του παγκόσμιου πόλο Γυναικών, την Τάνια ντι Μάριο, να κλέβουν από την εθνική Ελλάδας το χρυσό μετάλλιο στο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ, λίγες μέρες πριν φύγει το καλοκαίρι του 2004. Ναι, η Εθνική του Κούλη Ιωσηφίδη ήταν οικοδέσποινα στην Αθήνα, αλλά είχε πραγματικά καλή ομάδα, πολλά από τα κορίτσια της ήταν πρωταθλήτριες Ευρώπης με τη Γλυφάδα. Αυτό δεν σημαίνει ότι απαραιτήτως θα έδιναν το “παρών” στη διοργάνωση. Οι εννιάμισι στους δέκα πολίστες θα σου απαντήσουν ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερος ψυχοβγάλτης από το ολυμπιακό τουρνουά.

Για χρόνια από τότε, η Καμμένου ακολουθούσε την Εθνική σαν γκρούπι. Το ελληνικό πόλο Γυναικών συνέχιζε να σημειώνει επιτυχία, αλλά μετά το 2008, όταν τελείωσε ο κύκλος ιερών τεράτων, όπως ήταν η Κατερίνα Οικονομοπούλου, η Εύη Μωραϊτίδου και η Βούλα Κοζομπόλη, απλώς δεν μπορούσε να βρει τον τρόπο να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με όλα τα ανδραγαθήματα μαζεμένα, τρία παιχνίδια έγιναν το σημείο αναφοράς αυτά τα 16 χρόνια: με την Ισπανία στην Τεργέστη, με τη Ρωσία στη Χάουντα και με την Ολλανδία ξανά στην Τεργέστη. Ήταν τα τρία παιχνίδια που έκριναν την πρόκριση μέσω των προολυμπιακών τουρνουά. Η Εθνική αισθάνθηκε αδικημένη κυρίως το 2012, όταν, όντας παγκόσμια πρωταθλήτρια ένα χρόνο πριν, δεν πήρε άπαξ το εισιτήριο.



Η Καμμένου δεν ανέλαβε παρά το χειμώνα του 2021, όταν ανακοινώθηκε μαζί με την Ευτυχία Καραγιάννη, η οποία έχει αναλάβει, κι αν κάποιος δει τα βάθρα σε μεγάλες διοργανώσεις αντιλαμβάνεται ότι έχει φέρει εις πέρας με επιτυχία το εγχείρημα, τις μικρές εθνικές ομάδες. Η Καμμένου, με τον Τάσο Πυρπηρή για συνεργάτη εξαρχής, ανέλαβε τη μεγάλη Εθνική και έγινε η πρώτη γυναίκα προπονήτρια που κάθισε στον πάγκο της. Έτσι, πρόκειται να γίνει η πρώτη Ελληνίδα που θα πάει ως προπονήτρια ομαδικού σπορ σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ούτε η ομάδα χάντμπολ Γυναικών ούτε η ομάδα βόλεϊ Γυναικών ούτε η ομάδα μπάσκετ Γυναικών είχαν γυναίκα καθοδηγήτρια. Είναι ασφαλές να ειπωθεί ότι πρόκειται για ιστορική πρωτιά. Άλλωστε, είναι η μόνη γυναίκα προπονήτρια με Κύπελλο Πρωταθλητριών στη συλλογή της, το 2009 και το 2010 με τον ΝΟ Βουλιαγμένης.

Πολλές πρωτιές για μια τεράστια φυσιογνωμία. 

Το ολυμπιακό τουρνουά πόλο Γυναικών θα έχει τρεις Έλληνες προπονητές. Εκεί θα βρίσκεται ο Τεό Λοράντος με τη Γαλλία, αλλά και ο Ευάγγελος Δουδέσης, που καθοδήγησε την Ολλανδία στην κατάκτηση ακόμα ενός χρυσού μεταλλίου, στο δικό της Ευρωπαϊκό, με αντίπαλο την Ισπανία στον τελικό. Το 8-7 σε αυτήν τη συνθήκη δείχνει ότι ο Έλληνας κόουτς έχει παρέμβει, με τη σειρά του, στην ψυχοσύνθεση των κοριτσιών του. Αν υπήρχε μέτρηση επιπέδων δυσκολίας, οι διαδοχικές επικρατήσεις με Ιταλία και Ισπανία, σε παιχνίδια που κρίθηκαν στο ένα γκολ, είναι αξιοπρόσεκτες. 



Επιπλέον, θα είχε κι έναν τέταρτο, εφόσον ο Χάρης Παυλίδης εξαντλούσε το συμβόλαιό του με την Κίνα, αλλά η λύση του έστειλε τον πρώην προπονητή του Ολυμπιακού και το ελληνικό τεχνικό επιτελείο (Ορέστη Σαλάχα και Κωστή Χατζηδάκη) στην Ελλάδα.  

Εθνική ομάδα πόλο Γυναικών: Η λύτρωση

Η Καμμένου έχει ερωτηθεί για τα προολυμπιακά τουρνουά. Για εκείνο το αναθεματισμένο παιχνίδι με τη Ρωσία δεν ήθελε καν να μιλήσει, χωρίς να είναι εκείνη που επωμίστηκε το βάρος της ήττας από τον πάγκο. Η Χριστίνα Τσουκαλά μπορεί να αφηγηθεί πώς, μπαίνοντας στα αποδυτήρια μετά τη λήξη του παιχνιδιού που η Εθνική ισοφαρίστηκε με 3’’ για τη λήξη από μια τύπισσα που λέγεται Νάστια Σιμάνοβιτς και τελώντας εν υπνώσει, έκλαψε με λυγμούς πριν καν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του πόνου. Η Τσουκαλά πήγε, πιτσιρίκα μαζί με την Αλεξάνδρα Ασημάκη, στο Πεκίνο το 2008. Αλλά όταν ήρθε η δική τους καλή ηλικία, όπως και για την Άλκηστη Αβραμίδου, δεν ευτύχησαν να οδηγήσουν την Εθνική στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Οι ρέκτες ανέμεναν πώς και πώς να δουν αυτά τα κορίτσια στο πικ της διαύγειάς τους να μπαίνουν μέσα σε ένα ολυμπιακό κολυμβητήριο και να ακούνε τον εθνικό ύμνο, με φόντο τους πέντε κύκλους. Χωρίς να παίρνει κάτι από την τεράστια καριέρα τους, τους εγχώριους και τους διεθνείς τίτλους που κατέκτησαν, τις επιτυχίες και τα μετάλλια με την Εθνική, είναι σπαραξικάρδιος ο τρόπος που τους συμπεριφέρθηκε η Ιστορία. Η Ασημάκη, από τη μεριά της, δεν είχε ζήσει την πρόκριση σε ένα ολυμπιακό τουρνουά μέσω κάποιου παιχνιδιού. Επέστρεψε στην ομάδα επειδή η υπέροχη Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη τραυματίστηκε και της έμελλε να πάρει μια μεγάλη χαρά. Όταν στήθηκε μπροστά στην κάμερα της ΕΡΤ και έστειλε ένα φιλί, σηκώνοντας το χέρι της, οι αποδέκτες στο μυαλό της ήταν σαφείς: η κόρη της και ο σύζυγός της. Ήταν μια σπουδαία στιγμή για την ίδια και δεν κατάφερε να αποφύγει το λύγισμα, αν και είναι δυνατή, και συναισθηματικά, σαν γρανίτης. Το ίδιο συνέβη με την Καμμένου, η Νικόλ Ελευθεριάδου, δε, που πέτυχε το γκολ της νίκης-πρόκρισης με την Ιταλία, ήταν πραγματικό ράκος. Ό,τι συνέβη στον περιβάλλοντα χώρο της πισίνας “Πιέτερ φαν ντερ Χούγκεμπαντ”, εύκολο καθώς είναι να αποτυπωθεί, είναι κάπως ανακριβές.



Είναι περίπλοκη η εξήγηση για το κολύμπι της Ιωάννας Χυδηριώτη ενώ έκλαιγε, τα δάκρυα της Έλενας Ξενάκη, η οποία επιτέλους λυτρώθηκε για τη χαρά που δεν πήρε ολόκληρη όταν έβαλε το γκολ με τη Ρωσία το 2016, την ευαισθήσια της Ελευθερίας Πλευρίτου, τους διάφανους γυρίνους που απλώθηκαν στα μάτια της Μαρίας Πάτρα, τη συγκίνηση όλων των υπόλοιπων πολιστριών. Είναι περίπλοκη ακόμα και η αποτύπωση του συναισθήματος του κολυμβητή, που πιάνει το όριο για τους Ολυμπιακούς σε ένα μίτινγκ, ενός αθλητή του στίβου, μιας σκοποβόλου. Ενώ αναγνωρίζεται η διοργάνωση ως το απόλυτο κοινωνικό φεστιβάλ στον πλανήτη και ενώ αποτελεί το όνειρο κάθε αθλητή, το συναίσθημα εκείνης της στιγμής, κατακλυσμιαίο κάθως είναι, ακόμα και μεταδοτικό στο δέκτη, αφορά μόνο σε εκείνους που τα καταφέρνουν και δικαιωματικά το νιώθουν. Στην περίπτωση αυτή, ήρθε μαζί με το χάλκινο μετάλλιο, το πέμπτο της Εθνικής (ύστερα από τα τέσσερα ασημένια το 2010, το 2012, το 2018 και το 2022) σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.



Έχει τόση δύναμη το συναίσθημα και μοιάζει τόσο πρωτόγονο, που δεν αντιγράφεται. Έχει το στοιχείο μιας ανάστασης που δεν συμβαίνει μπροστά σε όλο τον κόσμο, αλλά εκπορεύεται, διανύει την τροχιά από το θυμικό προς τον αέρα, βρίσκεται στο σκοτάδι και αναδεικνύεται αστραπιαία στο φως. Δεν αφορά στην κατάκτηση ενός τίτλου και τη διαπίστωση μιας ανωτερότητας, αλλά στην κρυστάλλινη συνειδητοποίηση ενός κατορθώματος που σμιλεύτηκε μέσα από τη διάβαση σοκακιών που τρέμεις να περάσεις. Όταν η Ιταλία ισοφάρισε σε 6-6, ένα “πάλι τα ίδια” σχεδόν φυλακίστηκε στον οισοφάγο και δεν εξωτερικεύτηκε, αλλά στο Αϊντχόφεν το στοιχείο της επιλογής είχε χαθεί. Η Καμμένου ζει και πεθαίνει για αυτήν την ομάδα, όχι από το 2021, που ανέλαβε, αλλά σχεδόν από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Με την ίδια στον πάγκο, φρόντισε να πυροδοτηθεί ο μηχανισμός που θα βοηθούσε τις πολίστριες να τελούν ψυχικά ανεξάρτητες, όσο αυτό είναι εφικτό. Ο ημιτελικός με την Ισπανία και η ευκολία με την οποία ηττήθηκαν 13-5 θα μπορούσε να έχει γίνει πνευματική εκατόμβη.



Αντιθέτως, το παιχνίδι με την Ιταλία το Σάββατο, 13 Ιανουαρίου 2024, ήταν η παραμονή Χριστουγέννων της Αλεξίας Καμμένου και των κοριτσιών της στο Αϊντχόφεν. Εκείνη η μέρα που δεν είναι ακριβώς η γιορτή, αλλά υπό μία έννοια, προαναγγέλλοντάς την, την ξεπερνά.