Παντελής Μυριοκεφαλιτάκης στα Παραπολιτικά: "Ο ΟΦΗ είναι η ζωή μου, είδα με τα μάτια της ψυχής τον τελευταίο τελικό"

Που φτάνει το όριο της αγάπης για μια ομάδα; Υπάρχει όριο; Στην περίπτωση του Παντελή Μυριοκεφαλιτάκη, όχι. Ο ΟΦΗ είναι όλη του η ζωή και αναπνοή. Η δεύτερη οικογένεια. Για περίπου 40 χρόνια υπηρέτησε τον σύλλογο της Κρήτης. Αφιέρωσε όλο του το είναι. Στο δεύτερο "σπίτι" του. Γιατί αυτό ήταν, είναι και θα είναι. Εκεί όπου έκλαψε από χαρά, από λύπη, εκεί όπου δημιούργησε αναμνήσεις που θα τον συντροφεύουν για όλη του τη ζωή. Ποιος Κρητικός και μη δεν μνημονεύει ακόμα και σήμερα την ομάδα-όνειρο του Ευγένιου Γκέραρντ;

Την "χρυσή" εποχή του ΟΦΗ. Ήταν εκεί. Και το βίωσε εκ των έσω. Είδε μπροστά στα μάτια του να ξεδιπλώνεται το μεγαλείο της αγαπημένης του ομάδας. Την καμάρωσε να κατακτά το πρώτο και ιστορικό Κύπελλο Ελλάδος τη σεζόν 1986-87 και να σηκώνει το Βαλκανικό Κύπελλο τη χρονιά 1988-89. Να καταθέτει τη ψυχή της στο χορτάρι και να γεμίζει με υπερηφάνεια κάθε Κρητικό.

Παντελής Μυριοκεφαλιτάκης: Με τον ΟΦΗ στην καρδιά και... συντροφιά ένα ραδιόφωνο

Μια μακρά διαδρομή που σε κάθε αναβίωσή της, συγκινεί. Ο ίδιος μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί και ως μια ζωντανή ιστορία του ΟΦΗ. Ένα επί σειρά ετών εμβληματικό και ιστορικό στέλεχος. Ένα σύμβολο, μια σημαία. Πικραινόταν όταν έχανε η ομάδα της καρδιάς του, είχε τους παίκτες σαν παιδιά του. Έζησε δόξες αξεπέραστες. Το 2024 ήταν και η στιγμή που η ζωή θα τον έφερνε αντιμέτωπο με κάτι πρωτόγνωρο. Λόγω μιας ασθένειας που είχε, έχασε την όρασή του. "Λύγισε" όμως βρήκε με τη βοήθεια της οικογένειάς του τα ψυχικά αποθέματα να αντέξει. Όπως και να δώσει το "παρών" στο ΟΑΚΑ για τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΟΦΗ.

Η δήλωσή του στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ: "Είδα τρεις τελικούς με δυο μάτια και τον τελευταίο με τα μάτια της ψυχής", συγκλονίζει και συγκινεί. "Ταλαιπωρήθηκα πολύ για να βρεθώ στον τελικό, αλλά πήρα μια εμπειρία παρά το ότι δεν έβλεπα. Έζησα ωραίες στιγμές με πολύ κόσμο. Οι φίλαθλοι ήταν υπέροχοι". Λατρεύει τον αθλητισμό και παρά το ότι δεν μπορεί να δει, έχει συντροφιά του ένα ραδιόφωνο. "Παρακολουθώ ανελλιπώς τα δρώμενα όσον αφορά τον αθλητισμό. Χωρίς να βλέπω, ανάβω τηλεόραση και ακούω πάντα την Έρα Σπορ. Δεν αφήνω τίποτα με αθλητικά που να μην το ακούσω". Κάτι που πολλοί μπορεί να μην γνώριζαν είναι ότι ο Παντελής Μυριοκεφαλιτάκης πρωτοπήγε στον ΟΦΗ σαν φυσικοθεραπευτής.

"Όταν έχασα το φως μου είχα τάσεις αυτοκτονίας - Πολύ δουλευταράς ο Γκέραρντ"

Ποιος να του το έλεγε ότι θα γινόταν ένας από τους πιο ισχυρούς άνδρες της κρητικής ομάδας και ένας από τους πιο εμβληματικούς παράγοντες που πέρασαν ποτέ. "Στον ΟΦΗ πήγα το 1967 και έφυγα το 2005. Σαράντα περίπου χρόνια, μια ολόκληρη ζωή. Το επάγγελμά του ήταν φυσικοθεραπευτής.  Μια ολόκληρη ζωή με πίκρες, χαρές και απογοητεύσεις. Εκεί μεγάλωσα, ανδρώθηκα. Ο ΟΦΗ είναι η ζωή μου", τόνισε χαρακτηριστικά. Θα μπορούσε λοιπόν ο ΟΦΗ να ζήσει ξανά τις...παλιές, καλές εποχές του; "Βεβαίως και μπορεί. Είμαι αισιόδοξος. Να έχει υπομονή ο κόσμος". Η συνύπαρξή του με τον αείμνηστο, Ευγένιο Γκέραρντ που έχει γράψει με "χρυσά" γράμματα το όνομά του στην ιστορία του συλλόγου είναι σταθμός και μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του.

"Εγώ τον αποκαλούσα πάντα Ολλανδό. Ήμασταν όλη τη μέρα μαζί. Μου έχει μείνει η εργατικότητα, ο τρόπος, η συμπεριφορά που είχε. Μιλούσε επτά γλώσσες. Ήταν πολύ δουλευταράς, είχε επιμονή και υπομονή, ειδικά με τα μικρά παιδιά”. Η ζωή του επιφύλασσε κάτι σκληρό στα 83 του χρόνια. Έχασε την όρασή του και στα δυο του μάτια και συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 2024. "Έχω 96% αναπηρία στα μάτια. Στο αρχικό στάδιο έχασα το φως μου, έπαθα σοκ, κατάθλιψη και είχα τάσεις αυτοκτονίας. Με τη συμπαράσταση της οικογένειάς μου, το ξεπέρασα".

"Δεν πάω στο γήπεδο γιατί δεν αισθάνομαι καλά, νομίζω ότι με λυπάται ο κόσμος"

"Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός εκ γενετής τυφλού με έναν άνθρωπο που είχε το φως του και το έχασε. Ο ένας έχει μάθει να ζει στο σκοτάδι, ενώ ο άλλος να έχει άμεση επαφή με το περιβάλλον". Μπορεί να έκανε χιλιόμετρα για να έρθει στην Αθήνα ωστόσο πηγαίνει στο Γεντί Κουλέ για τα ματς του ΟΦΗ; Κι όμως η απάντηση είναι όχι. "Δεν πάω στο γήπεδο γιατί στεναχωριέμαι, δεν αισθάνομαι καλά γιατί νομίζω ότι με λυπάται ο κόσμος. Μπορεί να μου λείπει να πάω στο Γεντί Κουλέ όμως δεν μπορεί κανείς να φανταστεί το πως αισθάνομαι μέσα μου. Αν πάω όμως στο γήπεδο, μπορεί να μην βλέπω, αλλά γνωρίζω τα πάντα. Που είναι οι θέσεις, οι θύρες". Εκεί ούτως η άλλος πέρασε όλη του τη ζωή.

*Η παραπάνω συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο "S" των Παραπολικών