Για την προσπάθεια που κατέβαλαν ως την κατάκτηση ενός ακόμα νταμπλ και για τους τελικούς του πρωταθλήματος απέναντι στον Παναθηναϊκό μίλησαν στον «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ FM 90,1» και στην εκπομπή «Μπάλα στα Παραπολιτικά», με στους Γιώργο Μανιάτη και Γιάννη Φραγκουλόπουλο, ο προπονητής της γυναικείας ομάδας βόλεϊ του Ολυμπιακού, ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ και η αρχηγός της, ΣΤΕΛΛΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ.

Αναλυτικά όσα είπαν:

Για τα επτά πρωταθλήματα με τέσσερις διαφορετικές ομάδες που έχει πανηγυρίσει, ο Γιάννης Νικολάκης τόνισε: «Τα ρεκόρ δεν έχουν τόσο σημασία, όσο να πετυχαίνουν οι ομάδες τους στόχους τους. Είναι μεγάλη ικανοποίηση το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει τρία συνεχόμενα νταμπλ. Είναι πολύ μεγάλο επίτευγμα. Σε προσωπικό επίπεδο, ο κάθε τίτλος δίνει ενέργεια για τη συνέχεια… Απ’ την αρχή της σεζόν ξέραμε ότι ήμασταν το φαβορί για την κατάκτηση των τίτλων. Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου δεχθήκαμε αμφισβήτηση, καθώς αυτό προκαλεί οποιαδήποτε ήττα. Εκεί μέτρησε η μεγάλη καρδιά των Ελληνίδων κυρίως αθλητριών του Ολυμπιακού, που διαχειρίστηκαν την πίεση του φαβορί, καταφέρνοντας στο τέλος να πανηγυρίσουν το πρωτάθλημα μέσα σε μία πολύ δύσκολη έδρα, όπως είναι αυτή του Παναθηναϊκού στην Κυψέλη».

Στέλλα Χριστοδούλου: «Για την πορεία της σεζόν, θα συμφωνήσω με τον κόουτς ότι είχαμε στην αρχή κάποιες δυσκολίες και ορισμένους τραυματισμούς, αλλά θεωρώ ότι είναι και λίγο στο αίμα των Ελλήνων να αμφισβητούν εύκολα. Το νοιώσαμε κι εμείς, έπειτα απ’ την ήττα στο πρωτάθλημα απ’ τον Παναθηναϊκό. Καταφέραμε να μείνουμε όλοι ενωμένοι ως το τέλος και να πάρουμε τον τίτλο που θέλαμε μέσα στην Κυψέλη».

Για τη σειρά των τελικών:

Γιάννης Νικολάκης: «Οι αθλητές δεν είναι μηχανές. Έπειτα απ’ την άνετη επικράτησή μας στον πρώτο τελικό, πιθανώς πιστέψαμε ότι θα είναι εύκολα τα πράγματα στην Κυψέλη. Μπήκαμε χαλαρά, ενώ ο Παναθηναϊκός, που είχε επιτύχει το στόχο του, έπαιξε ελεύθερα και μας κέρδισε. Τότε προκλήθηκε μία γκρίνια, φυσιολογική μεν, αδικαιολόγητη δε, διότι η ομάδα αποτελείται από έμπειρες αθλήτριες, με μεγάλη καρδιά και έγινε σωστή διαχείριση, με υπομονή, ώστε στον τρίτο τελικό, που ήταν πολύ κρίσιμος, να πάρουμε ξανά προβάδισμα. Αν και χάναμε με 1-2 σετ και παίζαμε με πολύ άγχος, μπορέσαμε να το γυρίσουμε. Κακά τα ψέματα, το άγχος είναι πάντοτε με το φαβορί, όχι με αυτόν που δεν έχει κάτι να χάσει. Στον τέταρτο τελικό δείξαμε ικανότητα, αγωνιστική και ψυχική, γι’ αυτό και χαρακτήρισα «άνδρες» τα κορίτσια. Εκεί έδειξαν την κλάση τους, τόσο ατομικά όσο και ομαδικά».

Για το πώς διαχειρίστηκε τις δυσκολίες ως αρχηγός:

Στέλλα Χριστοδούλου: «Είναι μεγάλη τιμή να είμαι αρχηγός σ’ αυτή την ηλικία σε μία τόσο μεγάλη ομάδα, όπως είναι ο Ολυμπιακός. Στις δύσκολες στιγμές θεωρώ ότι ο αρχηγός πρέπει να βγαίνει μπροστά, ώστε να βρίσκονται λύσεις μέσα στην ομάδα και να μη βγαίνουν προς τα έξω τα προβλήματα. Νομίζω ότι μαζί με τον κ. Νικολάκη και τις συμπαίκτριές μου τα καταφέραμε πολύ καλά, βάλαμε τα πάντα στην άκρη και φτάσαμε ως την κατάκτηση των στόχων μας».

Για την προσαρμογή των ξένων αθλητών:

Στέλλα Χριστοδούλου: «Είναι αλήθεια ότι συχνά οι ξένες αθλήτριες δεν συναντούν στο εξωτερικό όσα γίνονται εδώ, σε ορισμένες «καυτές» έδρες. Το θέμα είναι να μη μεταφέρεται η βία εντός αγωνιστικών χώρων. Είναι πολύ ευχάριστο να είναι γεμάτα τα γήπεδα, αρκεί να υπάρχει ασφάλεια για τους αθλητές».

Γιάννης Νικολάκης: «Χωρίς τις πολύ καλές Ελληνίδες, όποιες ξένες κι αν φέρεις, δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτα. Είναι αλήθεια ότι τα κορίτσια απ’ το εξωτερικό δεν έχουν συνηθίσει να παίζουν μπροστά σε τόσο φανατικό κοινό και εδώ μετράει πόσο θα τις βοηθήσουν οι Ελληνίδες στην προσαρμογή. Η επιτυχία, λοιπόν, έρχεται μέσα από την αλυσίδα: διοίκηση, προπονητής, αθλήτριες, κόσμος. Ο Ολυμπιακός έκρινε ότι έπρεπε να γίνει αντικατάσταση της Μποσκάτσι –όχι επειδή δεν ήταν καλή αθλήτρια, αλλά επειδή δεν «κόλλησε» με την ομάδα- και η άφιξη της Νέσοβιτς βοήθησε. Όλες βοήθησαν προς την επίτευξη του στόχου. Εύκολο πρωτάθλημα δεν γίνεται να πάρεις. Κάθε χρονιά και κάθε τίτλος προσθέτει εμπειρία στα κορίτσια, ενώ ο Ολυμπιακός ανεβαίνει διαρκώς επίπεδο».

Για το μέλλον:

Στέλλα Χριστοδούλου: «Το συμβόλαιό μου με τον Ολυμπιακό έχει ολοκληρωθεί, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο Ολυμπιακός δεν είναι απλά η ομάδα μου, είναι η οικογένειά μου. Νοιώθω πολύ καλά εδώ και μόλις κοπάσουν οι πανηγυρισμοί, θα μιλήσουμε. Προτεραιότητά μου είναι να παραμείνω. Σίγουρα το εξωτερικό βρίσκεται στις επιλογές μίας αθλήτριας, αλλά είμαι σε μία ομάδα που κατακτά τίτλους και παρέχει ασφάλεια, οπότε θα πρέπει να βρω κάτι πολύ καλό έξω για να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον».

Γιάννης Νικολάκης: «Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω σκεφτεί τίποτα. Θα χαρούμε τις στιγμές και όταν έρθει η ώρα, θα μιλήσω με τη διοίκηση για να δούμε τι μέλλει γενέσθαι. Τώρα θα ξεκουραστούμε και με καθαρό μυαλό θα κοιτάξουμε την επόμενη μέρα… Αναμφίβολα ο Ολυμπιακός παρέχει μεγάλη ασφάλεια. Δεν είναι τυχαίο ότι η διοίκηση του κ. Κουντούρη λειτουργεί άψογα, κάτι που βλέπουμε σε όλα τα αθλήματα του ερασιτέχνη την τελευταία πενταετία. Η διοίκηση είναι πάντοτε κοντά, επεμβαίνει και λύνει προβλήματα και θεωρώ ότι επειδή ξέρει τι κάνει, τα επόμενα χρόνια ο Ολυμπιακός θα πάει ακόμα καλύτερα σε όλα τα επίπεδα».

Για τη Στέλλα Χριστοδούλου, ο προπονητής της είπε: «Την εκτιμώ απεριόριστα τόσο ως αθλήτρια όσο και ως άνθρωπο. Είναι η καλύτερη Ελληνίδα πασαδόρος, ο θηλυκός Κουρνέτας. Έχουμε περάσει πάρα πολλά μαζί. Έχουμε δουλέψει, έχουμε χαρεί, έχουμε κλάψει. Είναι χαρά και τιμή μου που συνεργάζομαι μαζί της, από την εποχή που αγωνιζόταν στην Εθνική Κορασίδων και βρισκόμαστε μαζί σ’ αυτή τη μεγάλη ομάδα, που λέγεται Ολυμπιακός. Είναι ηγέτης και μία πολύ μεγάλη αθλήτρια! Ο πασαδόρος είναι ο δεύτερος προπονητής. Πρέπει να ‘ναι ήρεμος, να ‘χει άψογη συνεργασία με τον προπονητή και ο ένας να εμπνέει εμπιστοσύνη στον άλλον».

Για τον κόουτς Νικολάκη, η Στέλλα Χριστοδούλου είπε: «Κατ’ αρχάς είναι τιμή να με συγκρίνουν με τον Κουρνέτα, που είναι ένας τεράστιος πασαδόρος. Μακάρι να παίξω κι εγώ τόσα χρόνια και να φτάσω τη δική του καριέρα… Ο κ. Νικολάκης έχει πάρει πάρα πολλούς τίτλους στην καριέρα του. Είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη εμπειρία, τόσο από σημαντικούς αγώνες όσο και στη διαχείριση των γυναικών, διότι ο γυναικείος αθλητισμός είναι κάτι ιδιαίτερο. Μας βοήθησε και στην ψυχολογία μας και όλοι μαζί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε».