Όσο και εάν η κυβέρνηση επιχειρεί να στείλει από χθες το πρωί μηνύματα αισιοδοξίας μετά την ανακοίνωση του ιδιαιτέρως υψηλού ποσοστού του πρωτογενούς πλεονάσματος, η κατάσταση δεν αλλάζει, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, για τους Έλληνες πολίτες. Παρά το θετικό κλίμα που επιχειρείται να καλλιεργηθεί, η δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία έχει φθάσει στα όριά της. Και στο παρελθόν, η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ υπό τον Αντώνη Σαμαρά είχε αναδείξει την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος, ως τον κεντρικό στρατηγικό στόχο της χώρας. Η χώρα επί επτά χρόνια κινείται στον μνημονιακό λαβύρινθο με τον…Μινώταυρο να «τρώει» τα…παιδιά της! Οι πολίτες δεν αντέχουν άλλο και η φοροδοτική τους ικανότητα έχει εξαντληθεί. Αναμφίβολα σε όλα τα επίπεδα η πίεση είναι πάρα πολύ μεγάλη και κανένα στοιχείο που προβάλλεται, όπως αυτό π.χ. για το πρωτογενές πλεόνασμα, είναι ικανό να αλλάξει το κλίμα στους κόλπους της κοινωνίας. Η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Μπορεί κανείς να αναφερθεί σε πλήθος αρνητικών επιπτώσεων, απόρροια της πολιτικής των μνημονίων, ενώ δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι δεν είναι μόνο οι ψυχροί αριθμοί, αλλά υπάρχει και ο ανθρώπινος παράγοντας, που πολλάκις αγνοείται.
Είναι κοινά παραδεκτό ότι η κοινωνία φτωχοποιείται. Δεν βλέπει ελπίδα και μοιάζει να έχει χάσει κάθε ίχνος αισιοδοξίας. Η πλειοψηφία δεν θεωρεί ότι οι πάρα πολλές θυσίες της έχουν πιάσει τόπο, ενώ η ψυχολογία είναι στο ναδίρ. Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Καλό το πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση υπάρχει; Δυστυχώς δεν το βλέπουμε εδώ και επτά χρόνια, από την ημέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε το διάγγελμα στο Καστελόριζο.

Λύση υπάρχει; Προφανώς και υπάρχει. Ακόμα και ο Σόιμπλε είπε ότι η χώρα σώζεται εάν προχωρήσει έστω στο 50% περίπου των μεταρρυθμίσεων που έχει δεσμευθεί. «Όπλα» υπάρχουν. Αρκεί να υπάρξει εθνικός σχεδιασμός για ένα παραγωγικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας και να πειστούν οι πιστωτές για χαλάρωση των όρων του προγράμματος. Μεγαλύτερο όπλο αυτή τη στιγμή στα χέρια της ελληνικής πλευράς, δεν υπάρχει. Η αστοχία _για μια ακόμη φορά_, του ΔΝΤ, να προβλέψει το πρωτογενές πλεόνασμα, δίνει το ισχυρό επιχείρημα για αλλαγή των όρων. Αλλιώς η πολυπαραγοντική εξίσωση δεν βγαίνει!