Η πλατεία Συντάγματος γέμισε και πάλι μετά από χρόνια. Αυτή τη φορά το κίνητρο δεν ήταν το μνημόνιο, η οικονομική πολιτική, η λιτότητα, οι φόροι, οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, αλλά ένα εθνικό θέμα.

Το όνομα των Σκοπίων αποτέλεσε την αφορμή να σηκωθούν δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας από τον καναπέ και να διαδηλώσουν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Το πλήθος ήταν ετερόκλητο και για τη σύνθεσή του έχουν γίνει αμέτρητα σχόλια.

Το συμπέρασμα όμως είναι ένα: Μια κινητοποίηση κοινωνικών δυνάμεων πάντα ασκεί επιρροή. Εξάλλου, μια συγκέντρωση, όπως αυτή στο Σύνταγμα, για ένα και μόνο θέμα, είναι μια δημοκρατική διαδικασία και αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών. Αν εξαιρέσει κανείς τα ακραία στοιχεία δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τον πατριωτισμό των συγκεντρωθέντων.

Στον απόηχο του συλλαλητηρίου, άρχισε και πάλι μια τεράστια κι ανούσια συζήτηση για το πόσος κόσμος ήαν στη σημερινή πραγματικά μεγάλη συγκέντρωση. Εκείνο που μετράει είναι αν και τι σηματοδοτεί μια τέτοια κινητοποίηση; Θα έχει συνέχεια; Αν ναι, τι μορφής; Υπάρχει κάποιος που ωφελείται; Βγήκαν πολιτικά η άλλα μηνύματα;

Το κρίσιμο ερώτημα είναι κατά πόσο μια τέτοια διαδικασία βοηθάει την εξωτερική πολιτική και εάν συμβάλλει θετικά στην εν εξελίξει διαπραγμάτευση. Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς εμφανίστηκε και δήλωσε ότι προχωρά με ήσυχη συνείδηση και ευθύνη να διαπραγματεύεται για το καλό της πατρίδας.

Σε κάθε περίπτωση μια τέτοια συγκέντρωση στέλνει πολιτικά μηνύματα, δεν παράγει άμεσα πολιτικά αποτελέσματα, αλλά σε κάθε περίπτωση οφείλει η κυβέρνηση να την λάβει σοβαρά υπόψη της.