Από εκεί και πέρα όμως, υπάρχουν αρκετές παραδοχές που ενισχύουν την άποψη ότι η Ευρώπη όπως την γνωρίσαμε τελειώνει, εάν δεν αλλάξει ριζικά για να επιβιώσει.

Στις γαλλικές εκλογές, αναδείχθηκε το Βατερλό του παλαιού πολιτικού συστήματος και του δικομματισμού. Και όσο και να πανηγυρίζουν κάποιοι για την πρωτιά του Μακρόν στον πρώτο γύρο, ας αναλογιστούν το κλίμα που διαμορφώνεται. Η Λεπέν, όπως όλα τα στοιχεία συνηγορούν, θα ηττηθεί, αλλά η ήττα της για την ίδια θα είναι νίκη, καθώς αναμένεται να καταγράψει ένα σημαντικό ποσοστό στον δεύτερο γύρο. Αυτό που συνέβη την Κυριακή αποτελεί ήττα για την Ευρώπη και αυτό συνέβη μέσα στην καρδιά του διαφωτισμού και των ευρωπαϊκών δημοκρατικών ιδεών. Για ποια νίκη πανηγυρίζουν σε όλες τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και άρα και στην Αθήνα, όταν έχουν αυξηθεί τα ποσοστά της ακροδεξιάς και του αντιευρωπαϊσμού;

Πλέον υφίσταται, όχι απλά απόσταση, αλλά ρήξη πολλών κοινωνικών ομάδων με τις κυρίαρχες πολιτικές ελίτ και δοκιμάζεται η ίδια η συνοχή της Ε.Ε. Και πάλι, αυτή τη φορά με αφορμή τις Γαλλικές εκλογές αποκαλύπτεται το μείζον: το έλλειμμα δημοκρατίας και αλληλεγγύης που εμφανίζει η Ε.Ε., η οποία με την πολιτικής της οδηγεί πολίτες στα…μαύρα μονοπάτια της ακροδεξιάς. Το έλλειμμα δημοκρατίας είναι πιο σημαντικό και κρίσιμο από το οικονομικό έλλειμμα για το οποίο δίνουν μεγάλη σημασία οι βασικοί «ηγέτες» της σημερινής Ε.Ε. Το ευρωπαϊκό όραμα θολώνει και η ίδια η Δημοκρατία υποβαθμίζεται. Είτε αρέσει, είτε όχι, ο πολιτικός λόγος της Λεπέν, του Μελανσόν και διαφόρων άλλων, ήρθε για να μείνει και δεν πολεμιέται με αποκηρύξεις και ευχολόγια.

Οι αντιευρωπαϊστές έχουν θέσει ατζέντα σε πολλά ζητήματα και εάν η Ε.Ε. δεν αλλάξει πολλά στη λειτουργία της, το μέλλον της προμηνύεται ζοφερό. Ας μην είναι το έλλειμμα δημοκρατίας και αλληλεγγύης στην Ε.Ε. η επιτύμβια πλάκα του αύριο. Γιατί η ακροδεξιά και παραμονεύει και θεριεύει!