Δυστυχώς τις τελευταίες ημέρες εμφανίστηκαν στο δημόσιο διάλογο κυρίως μέσω διαδικτύου, τόσο με την δολοφονική επίθεση στον Λουκά Παπαδήμο όσο και με τον θάνατο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, στοιχεία που δεν τιμούν τον ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία και την κουλτούρα μας ως έθνος.

Παρατηρούμε ακραίες δηλώσεις εμφυλιοπολεμικού μίσους, απειλές, αναδεικνύονται φασίζουσες νοοτροπίες και ενισχύεται η εμφυλιοπολεμική ρητορική και τα κηρύγματα μισαλλοδοξίας. Ουσιαστικά βλέπουμε έναν πολιτικός τζιχαντισμό που οδηγεί σταδιακά σε αποδόμηση των δημοκρατικών διαδικασιών.

Άρα, η ευθύνη όλων των πολιτών, και ειδικά όσων έχουν δημόσιο βήμα είναι μεγάλη. Αναμφίβολα ο πρώην Πρωθυπουργός, ανεξάρτητα το πολιτικό μετερίζι που είναι ο καθένας και την ιδεολογία που έχει, υπήρξε ένας από τους τελευταίους μεγάλους πολιτικούς ηγέτες και με τον θάνατό του, κλείνει μια μεγάλη εποχή. Με την πολυκύμαντη διαδρομή του άφησε το στίγμα του στην πολιτική ζωή του τόπου.

Ανέκαθεν στην χώρα μας, οι τύχαιναν του απαραίτητου σεβασμού από όλους. Από αρχαιοτάτων χρόνων λυσσαλέες μάχες σταματούσαν, ώστε να αντιμαχόμενα μέρη να περιποιηθούν και να θάψουν τους νεκρούς τους. Δεν υπάρχει πιο βάρβαρη και ανίερη επίδειξη τυφλού μίσους, αλλά και πιο ατιμωτική πράξη από καταβολής κόσμου από την ερειστική και προκλητική τακτική για την σπίλωση του νεκρού αντιπάλου. Μια τέτοια τακτική ισοπεδώνει κάθε έννοια λογικής και βεβηλώνει ότι πιο ιερό υπάρχει. Απέναντι στους νεκρούς, ακόμα και εάν κάποιοι είναι ιδεολογικοί αντίπαλοι, επιβάλλεται δωρικότητα, αυτοπειθαρχία της φλυαρίας των ζωντανών και αυτοέλεγχος του εγώ.

Μια εποχή έκλεισε οριστικά και μας καλεί να αναλογιστούμε τους μεγάλους πολιτικούς (Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου, Χαρίλαος Φλωράκης, Λεωνίδας Κύρκος, Ηλίας Ηλιού) που άφησαν το στίγμα τους στη νεώτερη πολιτική ιστορία. Ο Κ. Μητσοτάκης ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι και κανείς από όλους όσοι συμμετέχουμε στον δημόσιο βίο δεν θα τον κρίνει, είτε δίκαια, είτε άδικα.

Ο τελικός κριτής, ειδικά όσων ήταν μέρος της πολιτικής ζωής, είναι η Ιστορία και κανείς άλλος! Και όπως είπε και ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης, όταν πέθανε ο Α.Παπανδρέου ο μεγαλύτερος πολιτικός του αντίπαλος- «η ιστορία θα τον κρίνει όπως θα κρίνει όλους μας». Μια φράση που ορίζει το ορθό μέτρο του δημόσιου λόγου σε τέτοιες περιστάσεις. Τούτες τις ώρες ας σιωπήσουν όλοι από όλες τις πλευρές ως ένδειξη σεβασμού.