Οι «κρυμμένες πράξεις» πριν και μετά τις εκλογές του ’61
Στις εκλογές του 1946, τις πρώτες μετά από 10 χρόνια λόγω του πολέμου και προηγούμενα της δικτατορίας Μεταξά, καταγράφηκε ευρεία επικράτηση του Λαϊκού Κόμματος άνω του 55%. Η νίκη των συντηρητικών δυνάμεων που σχημάτισαν κυβέρνηση υπό τον Κ. Τσαλδάρη, αμφισβητήθηκε έντονα από το ΚΚΕ το οποίο απείχε της διαδικασίας. Επισήμως το ποσοστό αποχής ανήλθε στο 50% κι αυθορμήτως ερμηνεύθηκε ως δύναμη ανήκουσα κατά κύριο λόγο στην Αριστερά. Στο διάβα των ετών η θέση αυτή παγιώθηκε, σε συνάρτηση με τις βαθιές πληγές του Εμφυλίου, τα ξερονήσια, τα θύματα, το διχαστικό κλίμα και τα άγχη που προκαλούσαν στη Δύση το Σοβιετικό «παραπέτασμα» και η Μαοϊκή Κίνα.
Στις εκλογές του 1958, το παράνομο ΚΚΕ κατάφερε δια της ΕΔΑ να καταλάβει τη δεύτερη θέση (24,4%) ξεπερνώντας τους Φιλελεύθερους των Παπανδρέου – Βενιζέλου και να ελκύσει περισσότερο το ενδιαφέρον του Καραμανλή (ΕΡΕ 41,16%). Ο «Γέρος» βλέποντας την πορεία των πραγμάτων καλλιέργησε έδαφος «συνεννόησης» με μεγάλα κομμάτια της Αριστεράς (σσ την οποία λίγα χρόνια νωρίτερα είχε ξαποστείλει στις εξορίες) κι έτσι τέτοιες μέρες το 1961 ( 29 Οκτωβρίου) κατάφερε να ανέβει στη δεύτερη θέση με δικό του αυτή τη φορά κόμμα, την Ένωση Κεντρώων.
Ήταν οι «εκλογές της βίας και της νοθείας».
Οι καταγγελίες επισκίασαν το ότι η ΕΡΕ του Καραμανλή έχοντας κυριαρχήσει με 50,8% έναντι του 33,6% της Ένωσης Κέντρου και του 14,63% του Πανδημοκρατικού Μετώπου (ΕΔΑ – Αγροτικό Κόμμα), σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Όσο ανακάτεμα και να ‘γινε, 18 μονάδες διαφορά του πρώτου κόμματος από το δεύτερο, δεν δικαιολογεί κήρυξη «Ανένδοτου». Περαιτέρω, στις πρόωρες εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963, η Ένωση Κέντρου πήρε «κεφάλι» μόλις 3 μονάδων από την ΕΡΕ, (ΕΚ 42,04% έναντι 39,37%) με σαφή στήριξη από την ΕΔΑ η οποία ήλθε 3η (14,34%) επειδή δεν είχε κατεβάσει υποψήφιους σε 26 εκλογικές περιφέρειες.
Δυστυχώς, είναι κρίμα που ορισμένα γεγονότα είτε αποσιωπούνται είτε παρακάμπτονται για να συσκοτίσουν την ούτως ή άλλως θολή ματιά από τις –πολιτικώς - γελοίες προσεγγίσεις αριστερών τύπου Παπά, Καρανίκα κτλ.
Κι αυτά είναι τα εξής:
Α) Οι εκλογές του 1946 διενεργήθηκαν με τους εκλογικούς καταλόγους του 1936, δηλαδή πολλοί εκ των ψηφοφόρων είχαν σκοτωθεί στον πόλεμο ή είχαν φύγει από την Ελλάδα, κυρίως ως αιχμάλωτοι των Ναζί και ως μαζέματα των Σοβιετικών. Επομένως, το 50% αποχή δεν αφορούσε μόνον ψηφοφόρους του ΚΚΕ και αυτό προέκυψε άλλωστε από το ποσοστό (24,4%) της ΕΔΑ, στις κάλπες του 1958.
Β) Στις εκλογές του 1961, για πρώτη φορά κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης του 1958, υποχώρησε από την 2η στην 3η θέση ενώ το λογικό θα ήταν να αυξήσει τη δύναμη του. Στις δε κάλπες του ’63 και τον Φεβρουάριο του ’64 , όπου εκεί ο «Γέρος» κυριάρχησε του Π. Κανελλόπουλου (ΕΚ 52,72% - ΕΡΕ 35,26%), ο Πασαλίδης (ΕΔΑ) κατέγραψε νέες απώλειες στις τάξεις των ψηφοφόρων του, επειδή τους «έσπρωχνε» στην Ένωση Κέντρου.
Γ) Εκείνο που δεν λένε οι … θεματοφύλακες της φιλελεύθερης παράταξης, είναι ότι ο Καραμανλής τα βρόντηξε κι έφυγε στο εξωτερικό δύο φορές το ’63, μία τον Ιούνιο για Ζυρίχη και μία τον Νοέμβριο για Παρίσι. Την πρώτη ήθελε να επιστρέψει και να κατέβει απέναντι στον «Γέρο», όπερ και εγένετο αφού εξασφάλισε από το παλάτι στοιχειώδεις διαβεβαιώσεις ότι δεν θα υπάρξουν κι άλλα προβλήματα. Κι όντως έχασε από τον Παπανδρέου αλλά δεν συνετρίβη.
Σημαντικό επιπλέον είναι ότι η ΕΡΕ παρέμεινε συμπαγής κοινοβουλευτικά τα επόμενα χρόνια μέχρι την εισβολή των πραξικοπηματιών το 1967 αφού στην ουσία ο Παπανδρέου με το κόμμα – έκτρωμα κυβέρνησε μόλις 1,5 έτος. Ο Πασαλίδης δεν εξήγησε ποτέ την οικονομική ευρωστία της ΕΔΑ η οποία διατηρούσε 54 γραφεία ανά την επικράτεια, ο «Γέρος» όπως και οι επίγονοι του δεν έχουν καταλάβει ακόμη ποιους τους έριξε και οι πολιτικοί επιστήμονες ψάχνουν τις «ουρές» που είχε ο καθένας από αυτούς γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεκινήσουν το γράψιμο.
Δ) Τέλος, το 1974 ο Καραμανλής και το 1989 ο Μητσοτάκης έπραξαν το αυτονόητο, ο πρώτος νομιμοποίησε το ΚΚΕ και ο δεύτερος έβαλε και τα 2 ΚΚΕ σε οικουμενική κυβέρνηση. Έτσι, όλοι μετρήθηκαν επί ίσοις όροις. Το γνήσιο δεν είναι παραπάνω από 7%, δηλαδή ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ μαζί. Η ΕΔΑ διαλύθηκε τότε. Το ΚΚΕ διασπάστηκε το ’68 και το ’91 όπως άλλωστε και ο Συνασπισμός.
Όταν λοιπόν ο Καραμανλής έπαψε να τους «φοβάται» κι ο Μητσοτάκης να τους λυπάται, τότε τα πράγματα αποκαταστάθηκαν πολιτικά, στο επίπεδο ωστόσο της διαμόρφωσης των συνειδήσεων παρέμειναν αλλοιωμένα και παραδίδονται ομοίως αισχρά.
Την απάντηση σ΄ όλους αυτούς τη δίνει η Κόμης του Λωτρεαμόν, Ίζιντορ Ντυκάς: «Οι κρυμμένες πράξεις είναι οι πιο σεβαστές κι όταν βλέπω τέτοιες μέσα στην Ιστορία μ’ αρέσουν πολύ. Δεν έμειναν ολότελα κρυφές. Έγιναν γνωστές. Αυτό το λίγο μέσα από το οποίο αναδύθηκαν μεγαλώνει την αξία τους. Το ωραιότερο πράγμα είναι που δεν μπόρεσαν να τις κρύψουν»
Στις εκλογές του 1958, το παράνομο ΚΚΕ κατάφερε δια της ΕΔΑ να καταλάβει τη δεύτερη θέση (24,4%) ξεπερνώντας τους Φιλελεύθερους των Παπανδρέου – Βενιζέλου και να ελκύσει περισσότερο το ενδιαφέρον του Καραμανλή (ΕΡΕ 41,16%). Ο «Γέρος» βλέποντας την πορεία των πραγμάτων καλλιέργησε έδαφος «συνεννόησης» με μεγάλα κομμάτια της Αριστεράς (σσ την οποία λίγα χρόνια νωρίτερα είχε ξαποστείλει στις εξορίες) κι έτσι τέτοιες μέρες το 1961 ( 29 Οκτωβρίου) κατάφερε να ανέβει στη δεύτερη θέση με δικό του αυτή τη φορά κόμμα, την Ένωση Κεντρώων.
Ήταν οι «εκλογές της βίας και της νοθείας».
Οι καταγγελίες επισκίασαν το ότι η ΕΡΕ του Καραμανλή έχοντας κυριαρχήσει με 50,8% έναντι του 33,6% της Ένωσης Κέντρου και του 14,63% του Πανδημοκρατικού Μετώπου (ΕΔΑ – Αγροτικό Κόμμα), σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Όσο ανακάτεμα και να ‘γινε, 18 μονάδες διαφορά του πρώτου κόμματος από το δεύτερο, δεν δικαιολογεί κήρυξη «Ανένδοτου». Περαιτέρω, στις πρόωρες εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963, η Ένωση Κέντρου πήρε «κεφάλι» μόλις 3 μονάδων από την ΕΡΕ, (ΕΚ 42,04% έναντι 39,37%) με σαφή στήριξη από την ΕΔΑ η οποία ήλθε 3η (14,34%) επειδή δεν είχε κατεβάσει υποψήφιους σε 26 εκλογικές περιφέρειες.
Δυστυχώς, είναι κρίμα που ορισμένα γεγονότα είτε αποσιωπούνται είτε παρακάμπτονται για να συσκοτίσουν την ούτως ή άλλως θολή ματιά από τις –πολιτικώς - γελοίες προσεγγίσεις αριστερών τύπου Παπά, Καρανίκα κτλ.
Κι αυτά είναι τα εξής:
Α) Οι εκλογές του 1946 διενεργήθηκαν με τους εκλογικούς καταλόγους του 1936, δηλαδή πολλοί εκ των ψηφοφόρων είχαν σκοτωθεί στον πόλεμο ή είχαν φύγει από την Ελλάδα, κυρίως ως αιχμάλωτοι των Ναζί και ως μαζέματα των Σοβιετικών. Επομένως, το 50% αποχή δεν αφορούσε μόνον ψηφοφόρους του ΚΚΕ και αυτό προέκυψε άλλωστε από το ποσοστό (24,4%) της ΕΔΑ, στις κάλπες του 1958.
Β) Στις εκλογές του 1961, για πρώτη φορά κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης του 1958, υποχώρησε από την 2η στην 3η θέση ενώ το λογικό θα ήταν να αυξήσει τη δύναμη του. Στις δε κάλπες του ’63 και τον Φεβρουάριο του ’64 , όπου εκεί ο «Γέρος» κυριάρχησε του Π. Κανελλόπουλου (ΕΚ 52,72% - ΕΡΕ 35,26%), ο Πασαλίδης (ΕΔΑ) κατέγραψε νέες απώλειες στις τάξεις των ψηφοφόρων του, επειδή τους «έσπρωχνε» στην Ένωση Κέντρου.
Γ) Εκείνο που δεν λένε οι … θεματοφύλακες της φιλελεύθερης παράταξης, είναι ότι ο Καραμανλής τα βρόντηξε κι έφυγε στο εξωτερικό δύο φορές το ’63, μία τον Ιούνιο για Ζυρίχη και μία τον Νοέμβριο για Παρίσι. Την πρώτη ήθελε να επιστρέψει και να κατέβει απέναντι στον «Γέρο», όπερ και εγένετο αφού εξασφάλισε από το παλάτι στοιχειώδεις διαβεβαιώσεις ότι δεν θα υπάρξουν κι άλλα προβλήματα. Κι όντως έχασε από τον Παπανδρέου αλλά δεν συνετρίβη.
Σημαντικό επιπλέον είναι ότι η ΕΡΕ παρέμεινε συμπαγής κοινοβουλευτικά τα επόμενα χρόνια μέχρι την εισβολή των πραξικοπηματιών το 1967 αφού στην ουσία ο Παπανδρέου με το κόμμα – έκτρωμα κυβέρνησε μόλις 1,5 έτος. Ο Πασαλίδης δεν εξήγησε ποτέ την οικονομική ευρωστία της ΕΔΑ η οποία διατηρούσε 54 γραφεία ανά την επικράτεια, ο «Γέρος» όπως και οι επίγονοι του δεν έχουν καταλάβει ακόμη ποιους τους έριξε και οι πολιτικοί επιστήμονες ψάχνουν τις «ουρές» που είχε ο καθένας από αυτούς γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεκινήσουν το γράψιμο.
Δ) Τέλος, το 1974 ο Καραμανλής και το 1989 ο Μητσοτάκης έπραξαν το αυτονόητο, ο πρώτος νομιμοποίησε το ΚΚΕ και ο δεύτερος έβαλε και τα 2 ΚΚΕ σε οικουμενική κυβέρνηση. Έτσι, όλοι μετρήθηκαν επί ίσοις όροις. Το γνήσιο δεν είναι παραπάνω από 7%, δηλαδή ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ μαζί. Η ΕΔΑ διαλύθηκε τότε. Το ΚΚΕ διασπάστηκε το ’68 και το ’91 όπως άλλωστε και ο Συνασπισμός.
Όταν λοιπόν ο Καραμανλής έπαψε να τους «φοβάται» κι ο Μητσοτάκης να τους λυπάται, τότε τα πράγματα αποκαταστάθηκαν πολιτικά, στο επίπεδο ωστόσο της διαμόρφωσης των συνειδήσεων παρέμειναν αλλοιωμένα και παραδίδονται ομοίως αισχρά.
Την απάντηση σ΄ όλους αυτούς τη δίνει η Κόμης του Λωτρεαμόν, Ίζιντορ Ντυκάς: «Οι κρυμμένες πράξεις είναι οι πιο σεβαστές κι όταν βλέπω τέτοιες μέσα στην Ιστορία μ’ αρέσουν πολύ. Δεν έμειναν ολότελα κρυφές. Έγιναν γνωστές. Αυτό το λίγο μέσα από το οποίο αναδύθηκαν μεγαλώνει την αξία τους. Το ωραιότερο πράγμα είναι που δεν μπόρεσαν να τις κρύψουν»
