Ο πολιτικές εµµονές και οι χαµένες ευκαιρίες του Σαµαρά

Οσοι παρακολουθούν τη διαδροµή του Αντώνη Σαµαρά από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν και αποφάσισε να ανατρέψει την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, προφανώς και δεν εκπλήσσονται µε τα όσα παρακολουθούν να λέει και να πράττει ο Μεσσήνιος πολιτικός. Απεναντίας, µε αφορµή και την πρόσφατη συνέντευξη-παρωδία, η οποία µεταδόθηκε (αν είναι δυνατόν) από τον ΑΝΤ1 του Θοδωρή Κυριακού, απλώς επιβεβαίωσαν όσα πίστευαν για τον συγκεκριµένο πολιτικό. Επί µία και πλέον ώρα, ο Σαµαράς συνοµιλούσε µε τις αναµνήσεις του, παραβλέποντας ότι µε τη στρατηγική που ακολούθησε όσο ηγούνταν της µεγάλης φιλελεύθερης παράταξης κατάφερε να περιορίσει την εκλογική επιρροή της Ν.∆. στο 18%, να εκτινάξει τον ΣΥΡΙΖΑ, αρχικώς, στη δεύτερη θέση και παράλληλα να δηµιουργήσει τις αντιµνηµονιακές προϋποθέσεις για να κάνει κόµµα µέχρι και ο Πάνος Καµµένος!

Ο πολλά βαρύς σε επίπεδο πατριωτικών θέσεων Σαµαράς, την ίδια ώρα που επικρίνει τον Μητσοτάκη για τις θέσεις του στην εξωτερική πολιτική, ξεχνά ότι ο ίδιος είχε αναθέσει το υπουργείο Εξωτερικών στον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και συγκυβερνήτη του, Ευάγγελο Βενιζέλο. Οπως ξεχνά, την ώρα που επικρίνει τον Γιώργο Γεραπετρίτη για το γεγονός ότι έχει οικοδοµήσει σχέσεις αµοιβαίας εµπιστοσύνης µε τους γείτονες, ότι στα δυόµισι χρόνια της δικής του διακυβέρνησης πραγµατοποιήθηκαν δύο από τα πέντε Ανώτατα Συµβούλια Συνεργασίας µε την Τουρκία. Μάλιστα, αν διαβάσει κανείς τις δηλώσεις του τότε πρωθυπουργού, όχι µόνο δεν θα θεωρήσει ότι έχει απέναντί του τον πιο επιφανή Ελληνα «τουρκοφάγο», αλλά, απεναντίας, θα προβληµατιστεί αν πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που σήµερα σηκώνει τη σηµαία της… σύγχρονης Ελληνικής Επανάστασης. Το κακό για τον Αντώνη Σαµαρά, όσο κι αν θέλει να το ξεπεράσει, είναι ότι έχει αφήσει το αρνητικό του αποτύπωµα σε όλα τα πεδία του δηµόσιου βίου. Ακόµα και ασθενούντες στη µνήµη θυµούνται ότι ανέτρεψε κυβέρνηση της Ν.∆., ενώ, έπειτα από λίγο, χρησιµοποιήθηκε ως πολιτική «πατερίτσα» για να παραµείνει στη διακυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ. Αυτός που σήµερα κατηγορεί τον Μητσοτάκη ότι µετέτρεψε τη Ν.∆. σε «γαλάζιο» ΠΑΣΟΚ, όταν είχε την ευκαιρία ως αρχηγός της Πολιτικής Ανοιξης να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές, συµβιβάστηκε µε την επιλογή που είχε κάνει τότε το ΠΑΣΟΚ για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας, ενώ, λίγα χρόνια αργότερα, ηγήθηκε κυβέρνησης µε συγκυβερνήτη τον εν ενεργεία πρόεδρο του κόµµατος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

∆υστυχώς για τον Μεσσήνιο πολιτικό η Ιστορία έχει καταγράψει τα όσα έχει κάνει, και είναι όλα αυτά που δεν µπορούν να τον µετατρέψουν σε αυθεντικό εκφραστή της ελληνικής ∆εξιάς. Γιατί δεν νοµίζω ότι υπάρχει έστω και ένας Νεοδηµοκράτης που να µη θυµάται ότι, αν κατάφερε να έρθει στην εξουσία για πρώτη φορά η Αριστερά και να συγκροτήσει κυβέρνηση µε τον Καµµένο, αυτό οφείλεται εν πολλοίς στα τραγικά λάθη του Αντώνη Σαµαρά. Του ηγέτη που φλέρταρε µε τα αντιµνηµόνια µόνο και µόνο για να κερδίσει τη συµπάθεια της πλατείας. Για άλλη µια φορά (όπως και τώρα) κοίταξε το πρόσκαιρο προσωπικό όφελος, αδιαφορώντας αν αυτό θα κόστιζε πανάκριβα στην παράταξη και κατ’ επέκταση στη χώρα. Τα αντιµνηµόνια του Ζαππείου έχουν µείνει στην Ιστορία και είναι διδακτικά ως προς το τι δεν πρέπει κανείς να επιλέξει. Επειδή πίσω από τις στρατηγικές των ηγετών κρύβονται και προσωπικά βιώµατα, ακούγοντας τον Αντώνη Σαµαρά κατέληξα στο συµπέρασµα ότι, αν και έχουν περάσει δέκα χρόνια από την ηµέρα που τον διαδέχθηκε στην ηγεσία της Ν.∆. ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αδυνατεί να δεχτεί ότι ο τελευταίος είναι ένας από τους καλύτερους πρωθυπουργούς και συνάµα προέδρους της παράταξης. Οπως δυσκολεύεται να δεχτεί ότι χωρίς αυτόν ο Μητσοτάκης κέρδισε µία δεύτερη κυβερνητική θητεία και ότι είναι πολύ κοντά και σε µια τρίτη.

Μπροστά σε αυτή την καταγεγραµµένη πραγµατικότητα ο Σαµαράς προτάσσει την εµπάθεια και τις εµµονές του, θεωρώντας ότι τα εκατοµµύρια των Ελλήνων θα επενδύσουν στο γινάτι του. Προφανώς, και για άλλη µια φορά, λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο, που, εν προκειµένω, είναι η πλειοψηφία των Ελλήνων. Αυτών που δεν λαϊκίζουν, που αρνούνται να σηκώσουν τις σηµαίες της ευκαιρίας και που, κυρίως, δεν πουλάνε πατριωτισµό.

Αξίζει...

Αν κάτι ξεχωρίζω στον Χάρη ∆ούκα εσχάτως, είναι ότι συµπεριφέρεται ως κανονικός συστηµικός παίκτης, σε αντίθεση µε όλους τους υπόλοιπους στο ΠΑΣΟΚ.

Πωλητήριο στα media του ΣΥΡΙΖΑ

Την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στη διακυβέρνηση της χώρας ένα πράγµα που ανθούσε, παρά το γεγονός ότι βρισκόµασταν στην καρδιά της κρίσης, ήταν τα κοµµατικά media. Εκτός από τις ολοσέλιδες καταχωρίσεις στην ανύπαρκτη «Αυγή», τα πολυσέλιδα αφιερώµατα και τις προσλήψεις στο «Κόκκινο», µέσα σε ελάχιστο χρόνο είχαµε δει να εκδίδονται νέες εφηµερίδες, να ανοίγουν καινούργια sites και να εµφανίζονται στα κανάλια νέα δηµοσιογραφικά πουλέν. Ολα αυτά κράτησαν µέχρι την ηµέρα που έχασε τις εκλογές ο Τσίπρας, αφού κάπου εκεί άρχισε σχεδόν αυτόµατα η αντίστροφη µέτρηση. Η εξέλιξη αυτή ήρθε να αποκαλύψει ότι επί της ουσίας όλα αυτά τα Μέσα επιχορηγούνταν, έµµεσα ή άµεσα, από τον Τσίπρα και την παρέα του. Τα αναφέρω όλα αυτά ενόψει του λουκέτου που ετοιµάζεται στα κοµµατικά media, αλλά και των όσων γράφει για τον νόµο Παππά στο βιβλίο του ο φιλόδοξος πρώην πρωθυπουργός.

Ενδιαφέρει...

Από αίσθηση και µόνο διακρίνω ότι υπάρχουν δύο «τύποι» εντός ΠΑΣΟΚ, ο Γερουλάνος και ο Χριστοδουλάκης (αν τη σκαπουλάρει ο άνθρωπος), που διακρίνονται για την ατολµία τους.

Στη χόβολη

  • Ανάµεσα στους στενούς συνεργάτες που έχει «επιστρατεύσει» ο Τσίπρας βρίσκεται και ο πολυτάλαντος δηµοσιογράφος Θανάσης Καρτερός, που, αν δεν µε απατά η µνήµη µου, υπήρξε διευθυντής τόσο της «Αυγής» όσο και του ραδιοφωνικού σταθµού «Στο Κόκκινο». Με αφορµή τις δυσάρεστες εξελίξεις στα κοµµατικά media του ΣΥΡΙΖΑ, θα είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον η άποψή του για τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι συνάδελφοι.
  • Και µιας και επιζητώ την άποψη του σοφού Καρτερού, οµολογώ ότι θα είχε ενδιαφέρον και µία ακόµα άποψή του, που συνδέεται µε τα ασφαλιστικά µέτρα του Τσίπρα εναντίον του Βαξεβάνη, επειδή απλώς τόλµησε να κάνει τη δουλειά του.
  • Ανθρωπος των media κυκλοφορεί στους διαδρόµους υπουργείων, δηµόσιων οργανισµών αλλά και επιχειρηµατικών γραφείων κάνοντας υπερκατανάλωση του µικρού ονόµατος της γνωστής και µη εξαιρετέας «κυρίας». Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ερήµην της.
  • Πολύ υψηλά ποσοστά καταγράφει σε Μακεδονία, Θεσσαλία και Θράκη η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου. Κι όταν αναφέροµαι σε υψηλές επιδόσεις, σπεύδω να τις προσδιορίσω στην περιοχή του 15%.
  • Από αξιόπιστη σχετικά πηγή πληροφορούµαι ότι εσχάτως ο υπουργός Κικίλιας έχει χάσει το αποκούµπι που διέθετε στον σκληρό πυρήνα του συστήµατος Μητσοτάκη. Πλέον του έχει µείνει ο µύθος ότι είναι ο άνθρωπος των Αµερικανών εν Αθήναις, αγνοώντας το γεγονός ότι µέχρι και η νέα πρέσβης των ΗΠΑ έχει βαρεθεί να τον βλέπει κάθε λίγο και λιγάκι στα πόδια της.
  • Η πολιτική απειρία του περιφερειάρχη Θεσσαλίας, ∆ηµήτρη Κουρέτα, τον οδήγησε σε ένα λάθος από αυτά που δύσκολα συγχωρούνται από πολιτικούς µε τη δοµή και τον χαρακτήρα του Μητσοτάκη. Με αφορµή τις πρόσφατες δηλώσεις του πρώτου, επειδή δεν τον κάλεσαν σε µια πανηγυρική εκδήλωση, ενταφιάστηκαν και τα όνειρα που έκανε προκειµένου να πάρει το χρίσµα της Ν.∆. στις επόµενες αυτοδιοικητικές εκλογές.
  • Κυκλοφορεί εντόνως στην Καλαµαριά ότι ο γιατρός των φτωχών και νυν βουλευτής της Ν.∆., για όσους δεν τον γνωρίζετε, ∆ιαµαντής Γκολιδάκης, έχει αρχίσει να το παίζει σε διπλό ταµπλό. Από τη µια είναι η επανεκλογή του στη Βουλή και, αν δεν το καταφέρει, θα διεκδικήσει, λέει, τον ∆ήµο Καλαµαριάς. Η τέλεια συνταγή για να χάσει και τα δύο.

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών