Οταν το πολιτικό σύστηµα άφησε ανεξέλεγκτη την Καρυστιανού

Ενας έλεγχος της ΑΑ∆Ε στον Σύλλογο των Τεµπών, από αυτούς στους οποίους υπόκεινται καθηµερινά εκατοντάδες φορολογούµενοι και επιχειρήσεις, εξόργισε τη Μαρία Καρυστιανού, η οποία βγήκε και κατήγγειλε, αν κατάλαβα καλά, ακόµα ένα οργανωµένο σχέδιο από την κυβέρνηση, που έχει ως στόχο να πλήξει το µεγαλείο της. Προφανώς, η ίδια, «µεθυσµένη» (ακόµη) από τις γεµάτες πλατείες, πιστεύει ότι βρίσκεται πέρα και πάνω από τους νόµους. Χωρίς κανέναν λόγο, θεωρεί ότι διαθέτει µια ιδιότυπη ασυλία, η οποία απορρέει από ένα προσωπικό δράµα, στο οποίο όλοι (µα όλοι) σκύβουµε το κεφάλι. Αυτό που µπέρδεψε η κυρία Καρυστιανού είναι το δράµα µε τα υπόλοιπα. Πίστεψε, δηλαδή, ότι, επειδή µε τη δράση της ευαισθητοποίησε µια µεγάλη µερίδα πολιτών, ταυτόχρονα έθεσε εαυτήν πέρα και πάνω από τους νόµους και, κυρίως, από τη δυνατότητα να της ασκούµε κριτική.

Οταν, λοιπόν, γέµιζαν οι πλατείες και οι περισσότεροι δεν τολµούσαν ούτε καν να ψελλίσουν το επώνυµο Καρυστιανού, από τούτη εδώ τη γωνιά σάς είχα γράψει για µια άλλη µάνα, τη δική µου, που επίσης είχε χάσει άδικα στον δρόµο το παιδί της. Και που αυτή η µάνα (η δική µου) βουβά και διαχρονικά πενθεί, χωρίς να διεκδικεί καµία ασυλία και χωρίς να ζητά τον λόγο από τους πρωθυπουργούς, τους υπουργούς, τους βουλευτές και τους δηµάρχους επειδή από το ’97, που έφυγε από τη ζωή άδικα ο αδερφός µου, δεν έχει φτιαχτεί ακόµη ο Βόρειος Οδικός Αξονας Κρήτης, µε αποτέλεσµα να έχουν χαθεί δεκάδες ζωές. Αυτή η µάνα (η δική µου), που βιώνει επί τρεις δεκαετίες βουβά την απώλεια του παιδιού της, δεν υπήρξε στιγµή που να αξίωσε να µην ελεγχθεί, να µην πληρώσει αυτά που είναι υποχρεωµένοι να πληρώνουν όλοι οι φορολογούµενοι, πλούσιοι ή φτωχοί, και, κυρίως, ποτέ η δική µου µάνα δεν τόλµησε να «σπάσει» το βουβό του πόνου.

Σε αντίθεση µε τη µάνα µου, επί χρόνια βλέπω την κυρία Καρυστιανού µέσα από ένα προσωπικό δράµα να διεκδικεί να αλλάξει τον ρου της Ιστορίας. Και το κάνει από την πρώτη στιγµή έχοντας την ανοχή των µέσων ενηµέρωσης και, κυρίως, του ενοχικού πολιτικού συστήµατος. Θυµάµαι, όταν τόλµησα να γράψω ότι δεν υπάρχει συλλογικό πένθος ούτε συλλογικός πόνος, ότι γέµισε το γραφείο µου από φοβικούς, οι οποίοι, ούτε λίγο ούτε πολύ, έσπευσαν να µου πουν ότι «εγκληµατούσα» σε βάρος της Καρυστιανού. Ηταν όλοι εκείνοι που έδιναν χώρο στη συγκεκριµένη κυρία για να ξεδιπλώσει το κρυµµένο ταλέντο της. Εκείνοι που δεν έβλεπαν το προφανές, που δεν ήταν άλλο από την επιθυµία της να διαδραµατίσει ρόλο στα δηµόσια πράγµατα, ως αµφισβητίας του υπάρχοντος πολιτικού συστήµατος.

Και έπρεπε η Καρυστιανού να βγει φόρα παρτίδα και να πει ότι σκέφτεται να δηµιουργήσει έναν δικό της πολιτικό φορέα για να ξεκινήσει η αντίστροφη µέτρηση. Τώρα, λοιπόν, που σήκωσε το χεράκι της και είπε «Είµαι κι εγώ εδώ, έτοιµη να σας κλέψω τη δουλειά», όσοι εκ των πολιτικών ταγών υποκλίνονταν στο µεγαλείο της και δήλωναν ότι θα κατέβαιναν µαζί της στην πλατεία άρχισαν να την αντιµετωπίζουν µε διαφορετικό µάτι. Προφανώς και το κάνουν µε τεράστια χρονοκαθυστέρηση, αφού, αν κάτι πρέπει να έχουν όσοι πολιτεύονται, είναι το να βλέπουν πιο µπροστά από τους υπολοίπους. Να προλαβαίνουν τα γεγονότα πριν αυτά έρθουν για να διαµορφώσουν την πραγµατικότητα και όχι να αντιµετωπίζουν το κάθε φαινόµενο Καρυστιανού πυροσβεστικά. Από την εξέλιξη της όλης ιστορίας, αν κάτι µένει ως πικρή γεύση, είναι ότι το πολιτικό σύστηµα (συνολικά) µπερδεύτηκε µε τα συναισθήµατα, τον ρεαλισµό και τη µετέπειτα πραγµατικότητα, µε αποτέλεσµα να «τρέχει» πλέον πίσω από το ήδη διαµορφωµένο γεγονός.

Αν και πλέον η διαχείριση είναι προφανώς εντελώς διαφορετική, αφού η Καρυστιανού, έχοντας βρει πρόσφορο έδαφος για να αµφισβητήσει τους πάντες και τα πάντα, δύσκολα αναχαιτίζεται, παρ' όλα αυτά επιβάλλεται εδώ και τώρα όσοι θέλουν να έχουν επόµενη µέρα στο υφιστάµενο πολιτικό σκηνικό να την αντιµετωπίσουν αµιγώς πολιτικά. Γιατί αν εκείνη θέλει να τους χώσει (κάτι σαν τον παλιό Πολάκη) τρία ή και περισσότερα µέτρα κάτω από τη γη και αυτοί την αντιµετωπίζουν ως µάνα, τότε µε µαθηµατική ακρίβεια µπορεί κανείς να προβλέψει ποιος θα είναι στο τέλος ο κερδισµένος και ποιος ο χαµένος.

Αξίζει...

Την προηγούµενη εβδοµάδα σάς έγραφα για την υποψηφιότητα του Γιάννη Παπαγεωργίου στην Α’ Θεσσαλονίκης. Στις αρχές της εβδοµάδας ανακοινώθηκε και είναι από αυτές που αξίζουν την προσοχή µας, αφού έρχεται από το µέλλον.

Ο Τσακαλώτος της Qualco και τα ανείσπρακτα του ΕΦΚΑ

Η ιστορία που αποκάλυψε το site powergame.gr σε σχέση µε τη δουλειά που ετοίµαζε ο Ορέστης Τσακαλώτος της Qualco µε τις ανείσπρακτες οφειλές του ΕΦΚΑ είναι αλήθεια ότι στάθηκε αφορµή για να ανοίξει µια γενικότερη κουβέντα στην πιάτσα που αφορά τις δουλειές που παίρνει η συγκεκριµένη εταιρεία. Επίσης, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που άρχισαν να λένε ότι ένα από αυτά που θα είχαν ενδιαφέρον είναι η σχέση του Τσακαλώτου µε τον διοικητή του ΕΦΚΑ, κ. Βαρβέρη. Φυσικά, µέρες που είναι, δεν νοµίζω ότι θα υπήρχε έστω και ένας χριστιανός που θα ζούσε µε την αγωνία να µάθει το επίπεδο της σχέσης των δύο ανδρών. Απεναντίας, είναι πολλοί εκείνοι που εξακολουθούν να διατυπώνουν ερωτήµατα του τύπου: Πώς είναι δυνατόν η εταιρεία στην οποία ανατίθεται, µε απευθείας ανάθεση, να χτίσει έναν διαγωνισµό µετά από λίγο να τον διεκδικεί για πάρτη της; Αφού έρθει και φύγει ο Αγιος Βασίλης, θα έχουµε την ευκαιρία να απαντήσουµε σε αυτά και σε άλλα (πολλά) ερωτήµατα. 

Ενδιαφέρει...

Κάτι περίεργα ακούγονται εσχάτως στην πιάτσα σε σχέση µε διάφορες δουλειές στις οποίες συµµετέχουν αµφιλεγόµενοι επιχειρηµατίες, που προσπαθούν να κάνουν γενναίο cash out.

Στη χόβολη

  • Αν και προσφάτως εστιάσαµε στην αποποµπή του διευθυντή της «Αυγής», επειδή έκανε το λάθος να γράψει ένα άρθρο που δεν άρεσε στον Φάµελλο και την παρέα του, η αλήθεια είναι ότι τα προβλήµατα στα media του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιο σηµαντικά. Συγκεκριµένα, µαθαίνω ότι εσχάτως κυκλοφορούν στην πιάτσα κάτι non paper µε οικονοµικά στοιχεία, που έχουν ως στόχο την πώληση των Μέσων.
  • Σε οριακό επίπεδο βρίσκονται εδώ και καιρό οι σχέσεις του υπουργού Κικίλια µε τον αρχηγό του Λιµενικού, αλλά και κάτι άλλους υψηλόβαθµους του Σώµατος. Αν κρίνω από αυτά που φτάνουν στ’ αυτιά µου, ο Ψηλός, εφόσον προλάβει να κάνει κρίσεις, σκοπεύει να τους ξεπαστρέψει (σχεδόν) όλους.
  • Και επειδή κάτι µου λέει ότι έναν καλό λόγο για τον αρχηγό του Λιµενικού τον είχε πει, µεταξύ των άλλων, και η σύζυγος του πρωθυπουργού (και δικαίως, αφού ο άνθρωπος το αξίζει), δεν σας κρύβω ότι µου προξενεί µια κάποια εντύπωση η επιµονή Κικίλια να προχωρήσει σε δοµικές αλλαγές στο Σώµα. Αυτό, όµως, από την άλλη, δείχνει ότι ο Ψηλός δεν µασάει.
  • ∆υναµικό comeback στην εγχώρια επιχειρηµατική σκηνή επιχειρεί ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, ο οποίος, εκτός από τα λιπάσµατα, φαίνεται ότι επιστρέφει και στον γνώριµο (για τον ίδιο) χώρο του φαρµάκου. Οσοι γνωρίζουν σπεύδουν να σηµειώσουν ότι µιλάµε περί ολικής επαναφοράς, η οποία θα εκπλήξει ακόµα και τους δύσπιστους της πιάτσας.
  • Μου λένε ότι η ιστορία µε τα υδρόµετρα θα ανατινάξει στον αέρα κόσµο και κοσµάκη. Ο προστατευόµενος µάρτυρας έχει δώσει απίστευτα στοιχεία στους εισαγγελείς.
  • Αλλαγή σκυτάλης µαθαίνω ότι αναµένεται να έχουµε κατά το αµέσως προσεχές διάστηµα στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, µε την Αρια Αγάτσα να αναλαµβάνει (µετά τη διαδικασία που προηγήθηκε) την προεδρία του συγκεκριµένου φορέα. Επί της ουσίας, µιλάµε για τη διάδοχο του επιτυχηµένου προέδρου Αιµίλιου Περδικάρη.
  • Συνοµιλούσα προχθές µε έναν δήµαρχο από τους καλούς της Αθήνας, ο οποίος, ανάµεσα στα άλλα, έσπευσε να µου επισηµάνει ότι εσχάτως έχει βελτιωθεί η κατάσταση στα νοσοκοµεία της Αττικής. Συγκεκριµένα, έχουν περιοριστεί οι ουρές και συνάµα η ταλαιπωρία που υφίστατο ο κόσµος. Αν και δεν έχω άποψη, κάτι µου λέει ότι επί Αδωνι έχει γίνει σοβαρή δουλειά, τουλάχιστον σε επίπεδο αναµονής.

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδας ''ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ''