Αύριο το βράδυ, η κεντροδεξιά παράταξη θα έχει νέο πρόεδρο. Ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας θα επιλέξει ποιος θα ηγηθεί -στην αυγή μιας πολύ κομβικής χρονιάς για το μέλλον της χώρας- της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης και θα αναλάβει το δύσκολο έργο της ανασυγκρότησης και συσπείρωσής της. Ο ρόλος όμως του νέου προέδρου του κόμματος είναι διττός και πιο δύσκολος από ποτέ.

Με γνώμονα το ότι η Κεντροδεξιά ήταν πάντα η παράταξη των μεγάλων, εθνικών επιλογών και έχοντας στις πλάτες της μια βαριά κληρονομιά, ο νέος αρχηγός της θα κληθεί άμεσα όχι μόνο να αναδιοργανώσει το κόμμα, αλλά και να αναλάβει πρωτοβουλίες και να συγκροτήσει μια συμπαγή παράταξη, έτοιμη να παίξει ξανά τον εθνικό της ρόλο, που δεν είναι άλλος από το να αποτελέσει τον βασικό πυλώνα μιας εθνικής ανασυγκρότησης.

Οι πρόσφατες εκλογές, τόσο οι εθνικές όσο και οι εσωκομματικές, απέδειξαν με εμφατικό τρόπο πως το συγκεκριμένο κόμμα έχει πολύ βαθιές ιδεολογικές ρίζες και σε κάθε δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα ο βασικός κορμός της ελληνικής κοινωνίας, η μεσαία τάξη, προσβλέπει σε αυτό για να αρθούν τα μεγάλα αδιέξοδα και να υπάρξει φως στην άκρη του τούνελ. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο στοίχημα για τον νέο πρόεδρο: Να καταφέρει να μετουσιώσει αυτή την παρακαταθήκη της παράταξης, την ιστορική κληρονομιά, σε δημιουργική πολιτική για το αύριο της Ελλάδας.

Ας μην κάνουμε άλλο ότι δεν βλέπουμε την πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αντέξει για πολύ καιρό να εφαρμόζει τις συγκεκριμένες πολιτικές, που έχουν ήδη δρομολογηθεί από τους δανειστές.

Από τη μία, ο σκληρός πυρήνας του κόμματος δεν μπορεί να δεχτεί για πολύ ακόμα τις κυβερνητικές αποφάσεις, ενώ, από την άλλη, η ευρύτερη πλειοψηφία που τον στήριξε σε τρεις εκλογικές διαδικασίες έχει καταλάβει ότι δεν υπήρχε τελικά καμία εναλλακτική, παρά μόνο τυχοδιωκτισμός και μεγάλα λόγια.

Για αυτό, ο χρόνος του επόμενου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας είναι περιορισμένος. Πρέπει άμεσα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αποκτήσει βηματισμό κυβερνησιμότητας και να δώσει όλα εκείνα που δεν υπάρχουν πλέον στον πολιτικό ορίζοντα: Προοπτική, ελπίδα και ένα νέο όραμα, που θα εμπνεύσει ξανά τους πολίτες.

Αυτή δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα πέσουν τα βάρη της ανασυγκρότησης της χώρας στην Κεντροδεξιά σε μια πολύ δύσκολη περίοδο. Γιατί είναι βέβαιο πως μόλις ολοκληρωθεί ο κύκλος και του τρίτου και πιο επώδυνου Μνημονίου η Ελλάδα θα πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια της μετά από μια μακροχρόνια ύφεση και να βρει νέο βηματισμό, μακριά από τις πρακτικές του παρελθόντος, εφαρμόζοντας καινούργιες πολιτικές.

Ο καινούργιος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να έχει ήδη από την επομένη των εκλογών ως στόχο ακριβώς αυτό: Να δημιουργήσει μια ισχυρή και ενωμένη παράταξη, που θα μπορέσει να ανταποκριθεί στον ιστορικό της ρόλο, όπως ακριβώς τον είχε ορίσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην ιδρυτική διακήρυξη, που μεταξύ άλλων έλεγε: «Η Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική παράταξη που ταυτίζει το Εθνος με τον Λαό και την Πατρίδα με τους Ανθρώπους της».

Η Νέα Δημοκρατία το απέδειξε αυτό στην πράξη και τον περασμένο Αύγουστο, όταν ο μισός ΣΥΡΙΖΑ υπέγραφε το Μνημόνιο και ο άλλος μισός αποχωρούσε, αφήνοντας την Ελλάδα μετέωρη στο χείλος του γκρεμού. Εκεί η Ν.Δ., μακριά από κομματικά οφέλη, κράτησε την Ελλάδα όρθια. Ομως το 2016 θα είναι διαφορετικό και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα κληθεί να παίξει ακόμα πιο κομβικό ρόλο.

Αυτή είναι και η εντολή της εκλογικής του βάσης και αυτό θα χρειαστεί να κάνει πράξη ο νέος πρόεδρος, που μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα πρέπει να οραματιστεί και να δημιουργήσει τη νέα Κεντροδεξιά. Και μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσει να εξελιχθεί από απλός πρόεδρος σε κανονικό αρχηγό της μεγάλης, φιλελεύθερης παράταξης, σηκώνοντας επάξια τη βαριά κληρονομιά της.


ΥΓ: Ο νέος πρόεδρος έχει πολλή δουλειά  από Δευτέρα.