Ανάμεσα σε άλλα που αφορούν προσωπικά τον πρωθυπουργό, σε πρωτοσέλιδο άρθρο της, η «Frankfurter Allgemeine Zeitung» γράφει κάνοντας σύγκριση της χώρας μας με τις πρώην κουμμουνιστικές χώρες που τώρα έχουν ενταχτεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση: «…Μια σημαντική διαφορά υπάρχει πράγματι: η νεανική ανεργία πουθενά δεν είναι υψηλότερη από ό,τι στην Ελλάδα. Άλλα ευρωπαϊκά κράτη όπως η Πολωνία, η Βουλγαρία ή η Ρουμανία το αντιμετωπίζουν με άλλα μέσα. Στην Ε.Ε. η ελεύθερη διακίνηση των πολιτών είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα. Και από ό,τι φαίνεται οι Έλληνες κάνουν χρήση αυτής της ελευθερίας και πηγαίνουν όπου οι πιθανότητες απασχόλησης είναι περισσότερες, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία. Για την Ελλάδα, μια χώρα από την οποία παραδοσιακά οι άνθρωποι μεταναστεύουν, δεν είναι ιδανική λύση αλλά βραχυπρόθεσμα το πιο αποτελεσματικό μέτρο για τη μείωση της νεανικής ανεργίας. Χιλιάδες έχουν εντωμεταξύ μεταναστεύσει. Στην ελληνική κρίση η μετανάστευση ήταν και είναι μια βαλβίδα αποσυμπίεσης…».

Είναι κυνικός μα απολύτως διαφωτιστικός ο τρόπος που ο αρθρογράφος Μίχαελ Μάρτενς αντικρίζει την κατάσταση στη χώρα μας. Ξέρει πολύ καλά πως οι Έλληνες γκασταμπάιτερ συνέβαλαν αποφασιστικά στο γερμανικό οικονομικό θαύμα πριν από έξι δεκαετίες. Γνωρίζει επίσης ότι χιλιάδες Έλληνες πτυχιούχοι καλύπτουν σήμερα υπαρκτά κενά σε υψηλά καταρτισμένο προσωπικό που έχει η Γερμανία. Όλα τούτα τα γράφει μια γερμανική εφημερίδα που εκδίδεται στη Φρανκφούρτη, όπου χτυπά η καρδιά του τραπεζικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκεί που «κόβεται» από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το νέο ισχυρό γερμανικό νόμισμα, το ευρώ. Διατυπώνω κι εγώ ακόμα πιο κυνικά το νόημα όσων έγραψε ο κ. Μάρτενς: Στην Ελλάδα τα γκαρσόνια τους, στη Γερμανία οι επιστήμονές τους! Κι όπου αλλού τυχόν υπάρχουν ανάγκες για εργατικό προσωπικό, θα το παίρνουν από την Ελλάδα.

Ύστερα βγαίνει ο πρωθυπουργός από τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης και πανηγυρίζει για την ποσοστιαία μείωση της ανεργίας. Θα χρειαζόταν λίγη συναίσθηση της κατάστασης κι ένα συναίσθημα ντροπής ώστε να σιωπήσει. Παραδομένος, όμως, στα κελεύσματα των δανειστών και προσαρμοσμένος στην πολιτική τους, λέει πράγματα που δεν έχουν καμιά σχέση με όσα βιώνει η κοινωνία.

Το κόκκινο απουσιάζει πια και από την πολιτική και από τα μάγουλά του. Η αιμορραγία της νέας μετανάστευσης σε συνδυασμό με το μέγα δημογραφικό πρόβλημα θα καταστήσουν την Ελλάδα μια χώρα γερόντων. Μπορεί να ακούγεται κάπως βαρύ, αλλά ο κίνδυνος ενός είδους εθνικού αφανισμού είναι μπροστά μας. Τα μνημόνια απειλούν να σκοτώσουν την Ελλάδα.

Μέσα σε οκτώ χρόνια από την ένταξή μας στη ζώνη του ευρώ χρεοκοπήσαμε ως εθνική οικονομία. Οι εταίροι μας ξεχνούν ότι είμαστε από τα πρώτα μέλη της ΕΟΚ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μας συγκρίνουν μόνο με τις ανατολικές χώρες. Θεωρούν ότι όπως και πριν εξήντα χρόνια έτσι και τώρα θα λύσουμε το πρόβλημά μας μεταναστεύοντας. Μέσα σε οκτώ χρόνια μνημονίων τετρακόσιες χιλιάδες νέοι και προσοντούχοι συμπατριώτες μας έφυγαν στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά και η Δημόσια Περιουσία υποθηκεύτηκε και θα (ξε)πουλιέται για εκατό χρόνια. Ούτε οι εκποιητές της δεν θα είναι Έλληνες. Όλα αυτά με τη συναίνεση του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος που εξακολουθεί να βλέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ ως Άγιο Δισκοπότηρο το οποίο τροφοδοτεί την αναπαραγωγή του. Η απόδραση από τη φυλακή του ευρώ είναι σχεδόν απαγορευμένη συζήτηση. Όποιος επιχειρεί να την επαναφέρει στον δημόσιο διάλογο χλευάζεται και λοιδορείται. Όσο όμως η κατάσταση οδηγείται σε νέα κοινωνικά αδιέξοδα, εκείνοι που εξωθούνται στο περιθώριο θα βρουν τρόπο να έρθουν στο πολιτικό προσκήνιο και θα θέσουν επί τάπητος τα πραγματικά ερωτήματα…