Τα τηλεοπτικά ποσοστά θεαματικότητας ήταν μικρότερα από αυτά που καταγράφει η Δημοκρατική Συμπαράταξη στις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Το ερώτημα είναι τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε. Γιατί οι υποψήφιοι αρχηγοί δεν προκαλούν το ενδιαφέρον της τηλεοπτικής κοινής γνώμης. Αναφέρομαι στην τηλεοπτική διότι δεν είναι βέβαιο ότι ταυτίζεται απαραίτητα με τη γενικότερη κοινή γνώμη.

Η πρώτη και πλέον σοβαρή εξήγηση είναι πως δεν υπάρχει καθορισμένο και ενδιαφέρον διακύβευμα. Πρόκειται για την ανάδειξη αρχηγού σε ένα κόμμα που ακόμα δεν υπάρχει. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται την διαδικασία αυτή σαν μια εσωτερική υπόθεση εκείνων που συμμετέχουν χωρίς άμεσες επιπτώσεις στην καθημερινότητά τους. Σαν να σκιαμαχούν κάποιοι για ένα οφίτσιο χωρίς νόημα.

Ισως αν υπήρχε ένα έπαθλο για τον νικητή, μια ασυλία, το πράγμα να γινόταν πιο ενδιαφέρον. Η επόμενη εξήγηση αφορά στα όσα λένε στο σύνολό τους οι υποψήφιοι. Κανένας δεν πείθει ότι λέει κάτι που δεν έχει ξανακουστεί. Καμιά από τις προτάσεις τους δεν είναι ελκυστική. Όλα όσα λέγονται είναι γνωστά. Ενας πολιτικός χώρος που αντιπολιτεύεται την κυβέρνηση με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια επιχειρήματα που το κάνει η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ιδεολογικό στίγμα που μετακινούμενος δεξιά ο ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί να το καλύψει και με το παραπάνω.

Κάποτε ήταν η Αριστερά που παραπονιόταν πως ο Αντρέας Παπαντρέου με τα γνωστά ριζοσπαστικά «σολαρίσματά» του, λεηλατούσε τα συνθήματά της. Τώρα είναι ο κ. Τσίπρας που με τη δεξιά μετακίνησή του γίνεται πιο σοσιαλδημοκράτης από τους ίδιους τους «κληρονόμους» του χώρου. Τι να καθίσεις να δεις στην τηλεόραση.

Πως ένας χώρος αντί να βρει πολιτικό στίγμα και να αρθρώσει διακριτό λόγο ψάχνει να βρει αρχηγό και οι υποψήφιο κάθε λίγο και λιγάκι παρακαλάνε το κοινό να πάει να ψηφίσει. Μάλιστα για να πάνε περισσότεροι αποφασίστηκε όποιος πάει και ψηφίσει να μην θεωρείται υποχρεωτικά μέλος του κόμματος. Ψηφίζεις μια φορά για αρχηγό και μετά γίνεσαι ή μπορείς και να μη γίνεις ή να συνεχίσεις να είσαι μέλος άλλου κόμματος. Το θέμα είναι να διαθέτεις τρία ευρώ. Ετσι και τα διαθέτεις, ψηφίζεις ακόμα και γιατί είσαι «χαβαλές» και γουστάρεις να (τους) κάνεις πλάκα.

Επί της ουσίας, όσο λιγότεροι ψηφίσουν τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να βρεθούν αντιμέτωποι την δεύτερη Κυριακή Γεννηματά-Ανδρουλάκης που διαθέτουν ισχυρούς κομματικούς μηχανισμούς. Ενδεχόμενο που μέχρι στιγμής μοιάζει πιο πιθανό. Η κεντροαριστερά θα είχε προοπτική αν είχε να πει κάτι διαφορετικό από αυτά που λέει ο Μητσοτάκης και από αυτά που κάνει η μνημονιακή κυβέρνηση. Δεν έχει και αυτό δεν αφορά τους υποψήφιους αρχηγούς. Αφορά την πολιτική της πανευρωπαϊκά.