Ναι, είµαστε λαός µε αδυναµίες και µειονεκτήµατα, αλλά έχουµε αισθήµατα, έχουµε ανθρωπιά, δείχνουµε συµπόνια στον συνάνθρωπο.

Το είδαµε όταν η γειτονική Τουρκία και η Συρία επλήγησαν από φονικό σεισµό και η κοινωνία µας, µέσω σωµατείων, ενοριών και µε άλλους τρόπους, συγκέντρωσε βοήθεια. Το κάναµε όχι διότι περιµένουµε διπλωµατικά ανταλλάγµατα, αλλά διότι αυτός είναι ο πολιτισµός µας.

Είδαµε ουρές εθελοντών στη Λάρισα να περιµένουν να δώσουν αίµα για τους τραυµατίες του πολύνεκρου δυστυχήµατος µετά τη σύγκρουση των τρένων στα Τέµπη. Πολλοί έτρεξαν αυθόρµητα για να βοηθήσουν τον πάσχοντα συνάνθρωπο, διότι αυτή είναι η ψυχοσύνθεσή µας. Ζήσαµε την αλληλεγγύη των γειτόνων, των φίλων, αλλά και αγνώστων προς αγνώστους κατά τη διάρκεια της οικονοµικής κρίσης.

Ναι, παραµένουµε άνθρωποι, έστω και αν ορισµένοι γκρινιάζουν για τα στραβά της κοινωνίας µας. Και όλα αυτά έχουν ιδιαίτερη αξία όταν θυµόµαστε ότι σε άλλες χώρες πέθαναν χιλιάδες ηλικιωµένοι κατά τη διάρκεια θερινού καύσωνα, διότι τα παιδιά και τα εγγόνια τους τούς εγκατέλειψαν µόνους για να πάνε διακοπές. Στη χώρα µας µπορεί να µην είναι όλα σωστά, αλλά δεν είµαστε τόσο αδιάφοροι για τους γονείς µας και τους ηλικιωµένους συγγενείς.

Βρείτε όσα ελαττώµατα θέλετε στον σύγχρονο Έλληνα. Υπάρχουν, όµως, και τα θετικά. Τα βλέπουµε στις δύσκολες στιγµές. ∆ιότι αυτή είναι η πολιτιστική κληρονοµιά µας. Εχουµε ανθρωπιά και συµπόνια, διότι αυτό διδάσκει η ορθόδοξη πίστη µας. Κάτι ακούσαµε από την Εκκλησία, κάτι µάθαµε από τους µεγαλυτέρους, κάτι έµεινε και από τα Θρησκευτικά του σχολείου. Ναι, η αγάπη και η αλληλεγγύη την οποία δίδαξε ο Χριστός και την οποία κήρυξαν οι Άγιοι είναι χαραγµένη στην ψυχή µας, ακόµα κι αν δεν το συνειδητοποιούµε.

Και θα είναι τεράστια η ζηµιά αν κάποιοι θελήσουν να αποκόψουν τους µαθητές και τις µαθήτριες των σχολείων µας από τη χριστιανική διδασκαλία, η οποία προβάλλει ως πρότυπο τον Καλό Σαµαρείτη. ∆είχνουµε συµπαράσταση στον συνάνθρωπο, διότι αυτή είναι η ιστορική µας κληρονοµιά.

Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας διατηρήσαµε έναν γηγενή πολιτικό και κοινωνικό θεσµό, τις κοινότητες. Το κοινοτικό πνεύµα έδενε τους Ελληνες µεταξύ τους και στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα. Ο κοινοτισµός δίδαξε στον Ελληνα να µην αφήνει αβοήθητες τις χήρες και τα ορφανά. Θυµηθείτε τα περίφηµα Αµπελάκια, πολύ κοντά στο σηµείο του τραγικού σιδηροδροµικού δυστυχήµατος. ∆ιαβάστε πώς οι ναυτικοί των νησιών µας είχαν καθορίσει γραπτώς τη βοήθεια στις οικογένειες των αγνοουµένων από τα ναυάγια.

Εχουµε µέσα µας την ανθρωπιά και τη συµπόνια, γι’ αυτό και στον λαό µας δεν µπόρεσαν να ευδοκιµήσουν κοσµοθεωρίες βασισµένες στον Υπεράνθρωπο του Νίτσε ή στο απατηλό όραµα της δικτατορίας του προλεταριάτου. ∆εν πρόκειται ποτέ να βρουν ισχυρή υποστήριξη αντιλήψεις που ζητούν την ισοπέδωση της ανθρώπινης προσωπικότητας.

Η συνείδηση του Ελληνα εναρµονίζεται µόνο µε το δηµοκρατικό πολίτευµα και απορρίπτει τους ολοκληρωτισµούς. Αξίζει να διατηρήσουµε αυτή την ταυτότητα. Με σεβασµό σε κάθε άλλον λαό, σε κάθε διαφορετικό πολιτισµό. Ας σεβασθούµε τη θρησκεία µας, τη γλώσσα µας, την Ιστορία µας. Και ας µεταδώσουµε τις ανθρωπιστικές αξίες στη νέα γενιά. Ανάβω και εγώ ένα κεράκι στη µνήµη των θυµάτων της τραγωδίας των Τεµπών.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» στις 4/03/2023