«Καύσωνας» για τον «σουλτάνο» και η Αθήνα σε ετοιμότητα
Η Τουρκία βρίσκεται σε μεγάλη παραζάλη και όλα δείχνουν ότι, άσχετα με τις καταληκτικές εξελίξεις που θα έχει η υπόθεση του επιστολικού «πραξικοπήματος» των 103 ναυάρχων, η θέση του Ταγίπ Ερντογάν είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολη. Εντός και εκτός Τουρκίας, ο υπερφίαλος ισλαμιστής φαίνεται πως αρχίζει να πληρώνει ακριβό τίμημα για τις «αυτοκρατορικές» νεο-οθωμανικές πολιτικές του. Θρησκευτικός φανατισμός, αυταρχισμός και μεγαλομανία έφεραν τον πολιτικά άξεστο Τούρκο πρόεδρο «απέναντι» στο Διεθνές Δίκαιο, στις ΗΠΑ, στο Ισραήλ, στον αραβικό κόσμο και άσχημα εκτεθειμένο προς τους κυνικούς Ευρωπαίους «προστάτες» του, τους Γερμανούς, και «προβληματικό» εταίρο στο ΝΑΤΟ.
Στην Αθήνα, η κυβέρνηση, σε μια περίοδο ασκήσεων εξωστρεφούς εξωτερικής πολιτικής, παρακολουθεί τις νέες περιπέτειες του Ερντογάν στη χώρα του με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η πολιτική ηγεσία γνωρίζει ότι, είτε ισχυρός ο Ερντογάν στο εσωτερικό της Τουρκίας είτε αδύναμος και σε «πτώση», δεν αλλάζει για την Ελλάδα το δεδομένο ότι η γείτων θέλει να αποκτήσει τον έλεγχο του μισού Αιγαίου, ότι είναι σε ύψιστο βαθμό εμπλεγμένη στρατηγικά στο Κυπριακό, στις εξελίξεις της Ανατολικής Μεσογείου και αποτελεί παράγοντα καθοριστικό για την ασφάλεια της περιοχής.
Οι αντιδράσεις του Ερντογάν στο «πραξικόπημα» των ναυάρχων ήρθαν, όμως, να επιβεβαιώσουν πανηγυρικά το πόσο μάταιο είναι να περιμένουν οι Ευρωπαίοι της Ε.Ε. πως θα έχουν «κανονικές» σχέσεις με αυτή την Τουρκία, που παραβιάζει αγρίως τα διεθνώς κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία έκφρασης των πολιτών της. Ο Ερντογάν επιβεβαιώνει, επίσης, το πόσο μάταιο είναι και για την Αθήνα να υπολογίζει ότι η «γερμανική» Ε.Ε. μπορεί να βάλει φρένα σε αυτόν και στις επιθετικές πολιτικές της «Γαλάζιας πατρίδας», τις οποίες, μάλιστα, «ερμήνευσε» προ ημερών, ψελλίζοντας νομικές ασυναρτησίες, και ο Τούρκος υπουργός Αμυνας, Χ. Ακάρ, ως αρμονικές με το… Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Ολα τούτα οδηγούν τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας στην εκτίμηση ότι η Αθήνα πρέπει να είναι τώρα προετοιμασμένη για το ενδεχόμενο μιας νέας φάσης όξυνσης των σχέσεων, καθώς ο εκνευρισμός του πανταχόθεν βαλλόμενου Ταγίπ Ερντογάν διαρκώς μεγαλώνει. Κι αυτό συμβαίνει σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία υποτίθεται ότι οι δύο τελευταίες Σύνοδοι Κορυφής της Ε.Ε. έδωσαν πολιτικό χρόνο στον «σουλτάνο» να βελτιώσει τις συμπεριφορές του και να προχωρήσει σε ειρηνικό διάλογο με την Ελλάδα στη βάση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.
Η ελληνική κυβέρνηση περιμένει να δει πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση στην Τουρκία, καθώς ο Ερντογάν έχει γίνει «σάντουιτς» μεταξύ ακραίων «Λύκων», νεο-εθνικιστών και κεμαλιστών. Εχει, δε, ενδιαφέρον να διαπιστωθεί το πώς προτίθεται να «απαντήσει» ο αρχηγός του τουρκικού ισλαμισμού στις έντονες προτροπές της Ουάσινγκτον για επάνοδό του στη στρατηγική της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ, κάτι που εμμέσως πλην σαφώς επηρεάζει και την πορεία των σχέσεων Αθήνας - Αγκυρας.
Πάντως, οι έως τώρα εξελίξεις, μετά το ξεκίνημα της προεδρίας του Τζο Μπάιντεν, δείχνουν ήδη το πόσο δίκαια «φοβάται» τις ΗΠΑ ο Ερντογάν. Με την Ουάσινγκτον να κυβερνάται τώρα από Δημοκρατικό πρόεδρο, σε αρμονία με το «κατεστημένο» του Στ. Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου, ο Τούρκος πρόεδρος δεν μπορεί να «παίζει» όπως το κάνει με τους Ευρωπαίους της Ε.Ε. Και η κατηγορία των 103 Τούρκων ναυάρχων προς τον Ερντογάν για «ισλαμοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων» σημαδεύει στην καρδιά τον «σουλτάνο».
Στο Βερολίνο, εξάλλου, είναι πλήρης η απογοήτευση από τις κινήσεις του Τούρκου φίλου της κυρίας Μέρκελ. Η γερμανική γραμμή για μακράς διαρκείας «κατανόηση» της Ε.Ε. προς τον Ερντογάν έχει υποστεί φθορά, καθώς για την ώρα δεν αποδίδει τίποτε από αυτά που, υποτίθεται, αναμένονται από το σχέδιο των «νέων σχέσεων» Ε.Ε. - Τουρκίας.
Ούτε πετυχαίνει η προσπάθεια του Ερντογάν να αποσυνδέσει με το ζόρι τις ευρωτουρκικές σχέσεις από τις ευρωπαϊκές καταδίκες της διεθνώς παράνομης πολιτικής του απέναντι στην Ελλάδα. Νέες εξελίξεις, λοιπόν, ante portas…
Στην Αθήνα, η κυβέρνηση, σε μια περίοδο ασκήσεων εξωστρεφούς εξωτερικής πολιτικής, παρακολουθεί τις νέες περιπέτειες του Ερντογάν στη χώρα του με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η πολιτική ηγεσία γνωρίζει ότι, είτε ισχυρός ο Ερντογάν στο εσωτερικό της Τουρκίας είτε αδύναμος και σε «πτώση», δεν αλλάζει για την Ελλάδα το δεδομένο ότι η γείτων θέλει να αποκτήσει τον έλεγχο του μισού Αιγαίου, ότι είναι σε ύψιστο βαθμό εμπλεγμένη στρατηγικά στο Κυπριακό, στις εξελίξεις της Ανατολικής Μεσογείου και αποτελεί παράγοντα καθοριστικό για την ασφάλεια της περιοχής.
Οι αντιδράσεις του Ερντογάν στο «πραξικόπημα» των ναυάρχων ήρθαν, όμως, να επιβεβαιώσουν πανηγυρικά το πόσο μάταιο είναι να περιμένουν οι Ευρωπαίοι της Ε.Ε. πως θα έχουν «κανονικές» σχέσεις με αυτή την Τουρκία, που παραβιάζει αγρίως τα διεθνώς κατοχυρωμένα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία έκφρασης των πολιτών της. Ο Ερντογάν επιβεβαιώνει, επίσης, το πόσο μάταιο είναι και για την Αθήνα να υπολογίζει ότι η «γερμανική» Ε.Ε. μπορεί να βάλει φρένα σε αυτόν και στις επιθετικές πολιτικές της «Γαλάζιας πατρίδας», τις οποίες, μάλιστα, «ερμήνευσε» προ ημερών, ψελλίζοντας νομικές ασυναρτησίες, και ο Τούρκος υπουργός Αμυνας, Χ. Ακάρ, ως αρμονικές με το… Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Ολα τούτα οδηγούν τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας στην εκτίμηση ότι η Αθήνα πρέπει να είναι τώρα προετοιμασμένη για το ενδεχόμενο μιας νέας φάσης όξυνσης των σχέσεων, καθώς ο εκνευρισμός του πανταχόθεν βαλλόμενου Ταγίπ Ερντογάν διαρκώς μεγαλώνει. Κι αυτό συμβαίνει σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία υποτίθεται ότι οι δύο τελευταίες Σύνοδοι Κορυφής της Ε.Ε. έδωσαν πολιτικό χρόνο στον «σουλτάνο» να βελτιώσει τις συμπεριφορές του και να προχωρήσει σε ειρηνικό διάλογο με την Ελλάδα στη βάση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.
Η ελληνική κυβέρνηση περιμένει να δει πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση στην Τουρκία, καθώς ο Ερντογάν έχει γίνει «σάντουιτς» μεταξύ ακραίων «Λύκων», νεο-εθνικιστών και κεμαλιστών. Εχει, δε, ενδιαφέρον να διαπιστωθεί το πώς προτίθεται να «απαντήσει» ο αρχηγός του τουρκικού ισλαμισμού στις έντονες προτροπές της Ουάσινγκτον για επάνοδό του στη στρατηγική της Συμμαχίας του ΝΑΤΟ, κάτι που εμμέσως πλην σαφώς επηρεάζει και την πορεία των σχέσεων Αθήνας - Αγκυρας.
Πάντως, οι έως τώρα εξελίξεις, μετά το ξεκίνημα της προεδρίας του Τζο Μπάιντεν, δείχνουν ήδη το πόσο δίκαια «φοβάται» τις ΗΠΑ ο Ερντογάν. Με την Ουάσινγκτον να κυβερνάται τώρα από Δημοκρατικό πρόεδρο, σε αρμονία με το «κατεστημένο» του Στ. Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου, ο Τούρκος πρόεδρος δεν μπορεί να «παίζει» όπως το κάνει με τους Ευρωπαίους της Ε.Ε. Και η κατηγορία των 103 Τούρκων ναυάρχων προς τον Ερντογάν για «ισλαμοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων» σημαδεύει στην καρδιά τον «σουλτάνο».
Στο Βερολίνο, εξάλλου, είναι πλήρης η απογοήτευση από τις κινήσεις του Τούρκου φίλου της κυρίας Μέρκελ. Η γερμανική γραμμή για μακράς διαρκείας «κατανόηση» της Ε.Ε. προς τον Ερντογάν έχει υποστεί φθορά, καθώς για την ώρα δεν αποδίδει τίποτε από αυτά που, υποτίθεται, αναμένονται από το σχέδιο των «νέων σχέσεων» Ε.Ε. - Τουρκίας.
Ούτε πετυχαίνει η προσπάθεια του Ερντογάν να αποσυνδέσει με το ζόρι τις ευρωτουρκικές σχέσεις από τις ευρωπαϊκές καταδίκες της διεθνώς παράνομης πολιτικής του απέναντι στην Ελλάδα. Νέες εξελίξεις, λοιπόν, ante portas…
