Σε συνέχεια πρόσφατης αναφοράς μου στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας μας και το κοινωνικά ελπιδοφόρο μήνυμα που προκύπτει από την επιμονή μερίδας νέων ζευγαριών να δημιουργήσουν οικογένεια στην ορεινή ελληνική επαρχεία, θα αποτελούσε παράληψη μου να μην αναφερθώ στα πρακτικά προβλήματα που προκύπτουν από την απόφαση αυτή. Είναι προφανές ότι μακριά από την πόλη οι επαγγελματικές ευκαιρίες λιγοστεύουν. Η μήπως όχι;

Η κοινότητα του Αθανασίου Διάκου βρίσκεται σε υψόμετρο 1.100μ στις ανατολικές πλαγιές των Βαρδουσίων. Επίσημες μετρήσεις δείχνουν ότι στο διάβα των τελευταίων δεκαετιών ο τόπος αυτός έλκει όλο και περισσότερους επισκέπτες, λάτρεις του ορεινού τουρισμού. Πριν βιαστεί κάποιος να σκεφτεί ότι το φυσικό κάλος και η απαράμιλλης ομορφιάς θέα στην αλπική ζώνη των Βαρδουσίων απαντά στην αυξημένη ζήτηση των επισκεπτών, αρκεί να αναλογιστεί πρωτίστως το εξής.

Ο Αθανάσιος Διάκος ή Άνω Μουσουνίτσα για τους παλαιότερους, στέκει γεωγραφικά εκατοντάδες χρόνια στο ίδιο σημείο. Τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα του τόπου σε σχέση με τη φυσική ομορφιά υπήρχαν πάντα και απλά εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Αυτό λοιπόν που έκανε τη διαφορά τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η απόφαση κάποιων να εκμεταλλευτούν πρωτίστως τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου τους και μετέπειτα να εξελίξουν την όποια ιδιωτική πρωτοβουλία τους ποντάροντας σε αυτά.

Εάν θεωρήσουμε σαν έτος αναφοράς το 1974 όπου και η αποκατάσταση της δημοκρατίας επήλθε στη χώρα μας και η κανονικότητα επέστρεψε στις ζωές μας, οι πολίτες με τις προσπάθειες τους πήραν την οικονομία της χώρας στα χέρια τους. Με άλλα λόγια επέλεξαν να δραστηριοποιηθούν και να ακμάσουν ελεύθεροι ώστε τόσο οι ίδιοι όσο και η οικονομία της χώρας να καρπώνονται τα οφέλη της άνθησης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Αυτό επιμένουν να κάνουν και σήμερα δίχως να περιμένουν τι θα κάνει το κράτος για αυτούς η οικογένεια Ραβάνη, που με προπομπό το πανελλήνιας φήμης παγωτό τους διατηρούν γενιές επί γενεών ανοικτό όλο το χρόνο το εστιατόριο τους στην κεντρική πλατεία. Εξίσου τρανό παράδειγμα αποτελεί η οικογένεια Μαστροκωστόπουλου, στην οποία το 1999 ανέλαβε η τρίτη σε σειρά γενιά να συνεχίσει τη λειτουργεία της οικογενειακής ταβέρνας, ενώ παράλληλα στοχεύοντας στην περαιτέρω ανάπτυξη τους δραστηριοποιήθηκαν και στον κλάδο της φιλοξενίας.

Η απόφαση μου να σας παρουσιάσω το παράδειγμα ενός ορεινού χωριού στα Βαρδούσια Όρη δεν είναι τυχαία. Εάν έκανα το αντίστοιχο για ένα χωρίο στον Όλυμπο ή τον Παρνασσό που η τουριστική προβολή και εκμετάλλευση είναι ραγδαία, δεν θα είχε νόημα. Το ανωτέρω παράδειγμα αποδεικνύει ότι και σε μειωμένης αναγνωρισιμότητας μέρη κατά το παρελθόν, η βούληση των κατοίκων μέσω ιδιωτικών πρωτοβουλιών μπορεί να αλλάξει άρδην την πορεία ενός τόπου. Κάντε μία βόλτα προς τα πάνω, που λένε και στα χωριά μας και θα με θυμηθείτε.

* Ο Κωνσταντίνος Εμ.Χαλιορής είναι οικονομολόγος - M.Sc και πολιτευτής Νέας Δημοκρατίας Νομού Φωκίδας