Για την επίκληση της «Αριστεράς», τη σημερινή περίοδο, κάποιοι εκφράζουν επιφυλάξεις, εξαιτίας την διακυβέρνηση της χώρας από το ΣΥΡΙΖΑ – και τους ΑΝΕΛ - που κακοποίησε τον όρο και την ιδεολογία της, δημιουργώντας εσφαλμένες εντυπώσεις στους πολίτες για τις αξίες και τις ιδέες της Αριστεράς. Στο «Μπροστά» όλοι συμφωνούμε. Αλλά με ποιούς; Με αυτούς που η κοινωνία έχει αποβάλλει και δεν θέλει ούτε να τους βλέπει, ούτε να τους ακούει; Και αυτό επιβεβαιώθηκε από τα πρόσωπα που φιγουράριζαν στις πρώτες θέσεις και κατεύθυναν τις διαδικασίες του συνεδρίου. Αλήθεια, δεν το καταλαβαίνουν;

Ποια είναι τα πρόσωπα που θα εκφράσουν τη νέα Κεντροαριστερά; Αυτοί που συνεχίζουν να είναι γαντζωμένοι στις καρέκλες ολόκληρες δεκαετίες; Διότι αν είναι αυτοί, ο κόσμος αρνείται να τους ακολουθήσει. Δεν έχουν καταλάβει ότι η κοινωνία τους έχει γυρίσει την πλάτη σε όλους που είτε για τον έναν λόγο είτε για τον άλλον έχουν κατηγορηθεί για τις πολιτικές τους και για την συμπεριφορά τους κατά την διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;

Η κοινωνία αναζητεί μια Κεντροαριστερά που θα εκφράζει τα πλατιά κοινωνικά στρώματα που αποτελούν και την ραχοκοκαλιά του μεγαλύτερου ποσοστού από τις άλλες παρατάξεις.

Όσοι ασχολούνται σήμερα με την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς και βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των διαδικασιών αν πραγματικά πιστεύουν στην μεγάλη και ενωμένη προοδευτική παράταξη που είναι η μόνη επιλογή για να βγει η χώρα από το οικονομικό αδιέξοδο και την κηδεμονία των ξένων. Ήρθε η ώρα να κάνουν ένα βήμα πίσω και να εγγυηθούν την ενότητα της μεγάλης κεντροαριστεράς και να οργανωθεί ένα συνέδριο από μηδενική βάση με ανοιχτά χαρτιά και χωρίς ομάδες και κατευθυνόμενες διαδικασίες. Να αποφασίσει η κοινωνία ποιοι θα είναι μπροστά και ποιοι θα είναι επιτηρητές και θα ακολουθούν επικουρικά και συμβουλευτικά. Να δώσουνε την ευκαιρία σε νέα πρόσωπα με νέες ιδέες με νέες πολιτικές, με νέο όνομα, νέο σύμβολο, νέα πορεία για την δημοκρατική παράταξη του μέλλοντος.

Ο λαός θέλει τώρα πρωτοβουλίες για να αποτινάξει η χώρα το ζυγό της οικονομικής υποτέλειας μέσα από την αναγέννηση της μεγάλης προοδευτικής παράταξης. Να πει τέλος στην «μαυρογιαλούρικη» αντίληψη. Η κοινωνία απαιτεί νέο ήθος, νέα πρόσωπα άφθαρτα και ικανά για να πάμε μπροστά όλη μαζί. Οι αγώνες και οι αγωνίες του Δημοκρατικού λαού δεν μπορούν να περιοριστούν στον αριστερίστικο λαϊκισμό του Τσίπρα. Ο οποίος προσπαθεί να καπηλευτεί την αίγλη της μεγάλης προοδευτικής παράταξης. Αυτό που ζητά η αλυσοδεμένη και γονατισμένη σήμερα κοινωνία, είναι με πιο τρόπο θα βγει από την οικονομική λαίλαπα και της εξαθλίωση που βιώνει σήμερα. Το ερώτημα είναι: Όλοι αυτοί που δήθεν ενδιαφέρονται για τη χώρα αφουγκράζονται την κοινωνία; Εθελοτυφλούν; Ενδιαφέρονται μόνο για τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και τα συμφέροντα; Νοιάζονται για την αναγέννηση και την ανασυγκρότηση μιας νέας προοδευτικής σοσιαλδημοκρατικής παράταξης;

Γιατί αν συνεχίσουν να επιμένουν στη οικοδόμηση με παλιά και φθαρμένα υλικά, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να ενισχύσουν με ένα ποσοστό το ΣΥΡΙΖΑ και με ένα άλλο ποσοστό τη ΝΔ και το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρό και η προσπάθεια αυτή θα πέσει και πάλι στο κενό. Αφού στο τέλος το μόνο που θα αφήσουν είναι τα συντρίμμια και τα μνημόσυνα που θα κάνουν κατά διαστήματα. Αλήθεια, βλέποντας την χώρα καθημερινά να βουλιάζει, να καταστρέφετε η οικονομία η κοινωνία να μην αντέχει άλλο αυτά τα δεινά, δεν υπάρχει ευαισθησία ότι έχουμε ευθύνη; απέναντι στην πατρίδα, απέναντι στην παράταξη, απέναντι στις νέες γενιές, να δημιουργήσουμε της προϋποθέσεις για ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά μας; Αλλά για να το δούμε αυτό κατάματα κοιτάζοντας το καθρέφτη, πρέπει να βρούμε το θάρρος, την τόλμη, την αποφασιστικότητα αλλά και την γενναιότητα να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να αφήσουμε τους νέους ανθρώπους να πάρουν στα χέρια τους την τύχη αλλά και τις ευθύνες, να σηκώσουν την όρθια Ελλάδα όπως της αξίζει.