Η κατάληξη με την άτυχη Αναστάζια από την Πολωνία δυστυχώς ήταν προδιαγεγραμμένη.

Όλοι το απεύχονταν, αλλά όλοι γνώριζαν τι είχε συμβεί. Στο διά ταύτα. Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι Αρχές δεν έχουν ανακοινώσει επισήμως κατηγορούμενο και όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά. Με αφορμή τη δολοφονία, όμως, και ανεξαρτήτως έκβασης πρέπει να ειπωθούν ούτως ή άλλως μερικά πράγματα που η πραγματικότητα τα έχει ήδη θέσει με σκληρό τρόπο. Κάθε φορά που υπάρχει έγκλημα από αλλοδαπούς, πιάνουν δουλειά πλυντηρίου οι γνωστοί «σύντροφοι» περί «πατριαρχίας» που φταίει και όχι η καταγωγή, διότι υπάρχουν και Έλληνες/ Ευρωπαίοι βιαστές, δολοφόνοι κ.λπ. Ναι, υπάρχουν, όμως, οι βιασμοί και οι δολοφονίες αποτελούν πράξεις ειδεχθείς, καταδικαστέες και πάντα θα επισύρουν την οργή των δυτικών κοινωνιών, οι οποίες απαιτούν σκληρές ποινές, ακόμα και την εσχάτη αν δεν υπήρχε ο «κόφτης» του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού. Δεν έχει η ανθρώπινη ζωή και δη η γυναικεία την ίδια αξία σε όλες τις κουλτούρες. Σ

Το πολιτισμικό υπόβαθρο δραστών συγκεκριμένης προέλευσης, όπου οφείλεται δυσανάλογα μεγάλο μέρος σεξουαλικών εγκλημάτων και δολοφονιών γυναικών, η γυναίκα δεν έχει την αξία που έχει στη Δύση, δεν θεωρείται ισότιμη. Η συζήτηση περί ισοτιμίας είναι εκτός της αντιληπτικής σφαίρας τους, ειδικά εκείνων που είναι ανύπαρκτου μορφωτικού επιπέδου. Οι αβανταδόροι των διακινητών και οι απολογητές των αλλοδαπών δραστών δεν θα οργανώσουν ποτέ καμία πορεία, δεν θα σηκώσουν κανένα hashtag στα κοινωνικά δίκτυα, δεν θα αναρτήσουν ούτε παράγραφο καταδίκης, όταν ο κατηγορούμενος είναι αλλοδαπός, παρά μόνο τσιτάτα του τύπου «όλοι ίδιοι είναι». Όχι δεν είναι όλοι ίδιοι, η στατιστική είναι αμείλικτη και δίνει τις απαντήσεις.

Διακινητές και «αλληλέγγυοι», όμως, είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη είναι το Κράτος. Εξίσου συνένοχο. Από τη στιγμή που επιτρέπει να κυκλοφορούν ελεύθεροι στη χώρα τύποι οι οποίοι μπήκαν παράνομα και έχουν χαρτιά όπου αναφέρονται με πέντε εκδοχές ονομάτων, έξι πιθανές ημερομηνίες γέννησης και άλλα τόσα πατρώνυμα και ενδεχόμενες χώρες προέλευσης, η ευθύνη του Κράτους είναι μεγαλύτερη από των διακινητών. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, το Κράτος όχι. Αν την έκανε, αυτοί δεν θα κυκλοφορούσαν ελεύθεροι. Η επόμενη κυβέρνηση οφείλει να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου και τα χέρια του Ελληνικού Κράτους από το αίμα αθώων.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 20/6