Ραντεβού στα ''δημοσκοπάδικα''
Η διάσπαση είναι μια διαρκής δυναμική κατάσταση στην Αριστερά η οποία φαίνεται ότι είναι αυτόματη, γραμμένη στο DNA και δεν σταματάει αν δεν μείνει μόνο ένας, οπότε υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες για τη συνέχιση της διαδικασίας
Ο «πλουραλισμός» του «χώρου» επιβεβαίωσε ξανά τον εαυτό του και έτσι έχουμε ακόμα έναν νέο σχηματισμό που προστίθεται στον γαλαξία των κομμάτων, κινήσεων, υπο-κινήσεων, τάσεων, παρα-τάσεων και ρευμάτων που κοσμούν το πάντα ανήσυχο Αριστερό σύμπαν.
Η διάσπαση είναι μια διαρκής δυναμική κατάσταση στην Αριστερά η οποία φαίνεται ότι είναι αυτόματη, γραμμένη στο DNA και δεν σταματάει αν δεν μείνει μόνο ένας, οπότε υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες για τη συνέχιση της διαδικασίας. Το προφανές ερώτημα είναι τι πολιτική και εκλογική τύχη θα έχει το νέο εγχείρημα. Η εξίσου προφανής αλλά πάντως πρόχειρη απάντηση, μέχρι να υπάρξει δημοσκοπική καταγραφή, είναι από ελάχιστη έως καμία. Ο λόγος είναι και αυτός προφανής. «Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του», που λέει για τέτοιες περιπτώσεις και ο σοφός λαός. Η «πίτα» στα αριστερά συρρικνώνεται, τα κόμματα αυξάνονται, προοπτική εξουσίας δεν υπάρχει πλέον στον ορίζοντα, μικροσυζήτηση να γίνεται για μικροδιαχείριση ενός μικροχώρου. Μπορεί να πει κάποιος ότι η Αριστερά γυρνά στον φυσικό της χώρο και στα πραγματικά της μεγέθη.
Αν το νέο σχήμα αφαιμάξει έστω και σε κάποιο βαθμό τον ήδη αιμορραγούντα προς το ΚΚΕ και αλλαχού εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ, ο τελευταίος κινδυνεύει να βρεθεί με μονοψήφιο ποσοστό και τέταρτο κόμμα. Back to the roots.
Όλο αυτό βέβαια έχει εξήγηση, την έχουμε πει. Η συζήτηση που γίνεται δεν αφορά ούτε κατ’ ελάχιστον την κοινωνία και τα θέματα της χώρας. Το ποιος είναι πιο Αριστερός, πόσες μοίρες προς το Κέντρο θα στρίψει ο Κασσελάκης ή οι «11», αν η Ομπρέλα θα διαφωνήσει και θα πάρει τα κουβαδάκια της και θα πάει σε άλλη παραλία δεν έχουν καμία σχέση με τα όσα γίνονται στον πραγματικό κόσμο ο οποίος αλλάζει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.
Από τους πολέμους μέχρι τα ενεργειακά, από το Μεταναστευτικό μέχρι την ασφάλεια, από την τεχνητή νοημοσύνη μέχρι τα πλανητικά καλώδια μεταφοράς δεδομένων και τους αγωγούς, από τα εξοπλιστικά μέχρι τις θεσμικές αλλαγές στην ΕΕ, από τα πραγματικά αίτια της οικονομικής κρίσης μέχρι τον πρωτογενή τομέα, με όλα τα θέματα που διαμορφώνουν το παρόν και το μέλλον της ζωής μας η Αριστερά στη χώρα έχει τόση σχέση όση οι τράπερ με την κλασική μουσική, οι τελευταίοι, δε, μάλλον περισσότερη.
Ραντεβού στα δημοσκοπάδικα, σύντροφοι.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 5/12
Η διάσπαση είναι μια διαρκής δυναμική κατάσταση στην Αριστερά η οποία φαίνεται ότι είναι αυτόματη, γραμμένη στο DNA και δεν σταματάει αν δεν μείνει μόνο ένας, οπότε υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες για τη συνέχιση της διαδικασίας. Το προφανές ερώτημα είναι τι πολιτική και εκλογική τύχη θα έχει το νέο εγχείρημα. Η εξίσου προφανής αλλά πάντως πρόχειρη απάντηση, μέχρι να υπάρξει δημοσκοπική καταγραφή, είναι από ελάχιστη έως καμία. Ο λόγος είναι και αυτός προφανής. «Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του», που λέει για τέτοιες περιπτώσεις και ο σοφός λαός. Η «πίτα» στα αριστερά συρρικνώνεται, τα κόμματα αυξάνονται, προοπτική εξουσίας δεν υπάρχει πλέον στον ορίζοντα, μικροσυζήτηση να γίνεται για μικροδιαχείριση ενός μικροχώρου. Μπορεί να πει κάποιος ότι η Αριστερά γυρνά στον φυσικό της χώρο και στα πραγματικά της μεγέθη.
Αν το νέο σχήμα αφαιμάξει έστω και σε κάποιο βαθμό τον ήδη αιμορραγούντα προς το ΚΚΕ και αλλαχού εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ, ο τελευταίος κινδυνεύει να βρεθεί με μονοψήφιο ποσοστό και τέταρτο κόμμα. Back to the roots.
Όλο αυτό βέβαια έχει εξήγηση, την έχουμε πει. Η συζήτηση που γίνεται δεν αφορά ούτε κατ’ ελάχιστον την κοινωνία και τα θέματα της χώρας. Το ποιος είναι πιο Αριστερός, πόσες μοίρες προς το Κέντρο θα στρίψει ο Κασσελάκης ή οι «11», αν η Ομπρέλα θα διαφωνήσει και θα πάρει τα κουβαδάκια της και θα πάει σε άλλη παραλία δεν έχουν καμία σχέση με τα όσα γίνονται στον πραγματικό κόσμο ο οποίος αλλάζει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.
Από τους πολέμους μέχρι τα ενεργειακά, από το Μεταναστευτικό μέχρι την ασφάλεια, από την τεχνητή νοημοσύνη μέχρι τα πλανητικά καλώδια μεταφοράς δεδομένων και τους αγωγούς, από τα εξοπλιστικά μέχρι τις θεσμικές αλλαγές στην ΕΕ, από τα πραγματικά αίτια της οικονομικής κρίσης μέχρι τον πρωτογενή τομέα, με όλα τα θέματα που διαμορφώνουν το παρόν και το μέλλον της ζωής μας η Αριστερά στη χώρα έχει τόση σχέση όση οι τράπερ με την κλασική μουσική, οι τελευταίοι, δε, μάλλον περισσότερη.
Ραντεβού στα δημοσκοπάδικα, σύντροφοι.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 5/12
