Η επόµενη ηµέρα στην Ουκρανία ίσως δεν προλάβει να ξηµερώσει

Καθώς ο πόλεµος στην Ουκρανία συνεχίζεται, σταδιακά αρχίζει να διαφαίνεται και η επόµενη µέρα, όποτε κι αν έρθει, υπό την προϋπόθεση ότι εν τω µεταξύ η κατάσταση δεν θα φύγει ακόµα περισσότερο εκτός ελέγχου και εκτός ουκρανικών συνόρων. Κάτι το οποίο δεν είναι διόλου βέβαιο. Για να είµαστε ακριβείς, αυτό που αρχίζει να φαίνεται είναι οι προθέσεις για την επόµενη µέρα σε σχέση µε το µέλλον και το status της Ουκρανίας.

Η ανάκτηση των κατεχόµενων από τη Ρωσία εδαφών αποσύρεται διακριτικά από το τραπέζι και προβάλλεται ως «νίκη της Ουκρανίας» η εξασφάλιση του µέλλοντός της εντός των δυτικών δοµών. Πρόσφατο αµερικανικό έγγραφο αυτό ακριβώς περιγράφει. Τη συνολική αναµόρφωση της Ουκρανίας -του τµήµατος που θα παραµείνει εκτός ρωσικού ελέγχου- σε κάθε επίπεδο θεσµών, οικονοµίας, πολιτικού συστήµατος, άµυνας και κοινωνικής συγκρότησης.

Η απόφαση για ενίσχυση µε 50 δισ. από τα παγωµένα ρωσικά κεφάλαια, πέραν των άλλων οικονοµικών πόρων που διοχετεύονται, και η ποικιλότροπη γενναιόδωρη ενίσχυση της Ουκρανίας εντάσσονται στη διαµόρφωση αυτού του µελλοντικού πλαισίου. Μπορεί να ειπωθεί και «χρύσωµα του χαπιού», αλλά είναι κάτι περισσότερο. Είναι η µετατροπή της Ουκρανίας -του τµήµατος που θα παραµείνει ελεύθερο- σε προκεχωρηµένο δυτικό βραχίονα, στο πλαίσιο του ευρύτερου ανασχετικού συστήµατος χωρών για τη Ρωσία.

Η δέσµευση για το οικονοµικό και πολιτικό µέλλον της Ουκρανίας στις ευρωατλαντικές δοµές συνδυάζεται µε την εξίσου ισχυρή δέσµευση ασφαλείας και στον τρέχοντα χρόνο και µελλοντικά. Η µαζική ενίσχυση του Κιέβου από Ευρωπαίους και Αµερικανούς µε οπλικά συστήµατα και στρατηγική εµβέλεια -µαχητικά αεροσκάφη, πύραυλοι, αντιαεροπορικά κ.ά.- και οι συµφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας που συνάπτονται µε δεκάδες χώρες του ευρύτερου δυτικού στρατοπέδου, ακόµα και µε την Ιαπωνία, δείχνουν ότι όσο ο σχεδιασµός για το µέλλον της χώρας µορφοποιείται, παράλληλα εντατικοποιείται η επιχείρηση στρατιωτικής και όχι µόνο φθοράς της Ρωσίας.

Αφενός ο όγκος των εξοπλισµών, αφετέρου οι µακρόχρονες στρατιωτικές συµφωνίες, µε κορωνίδα την πρόσφατη µε τις ΗΠΑ, έχουν ως στόχο να διαµηνύσουν στη Ρωσία ότι η κόπωση της ∆ύσης, στην οποία πόνταρε, όχι απλά δεν υφίσταται, αλλά θα γυρίσει ως πίεση στην ίδια.

Η ∆ύση αποφάσισε να σηκώσει το γάντι σε µια αναµέτρηση φθοράς, οικονοµικής, εξοπλιστικής και πολιτικής, και να δείξει ότι έχει µεγαλύτερο βάθος από ό,τι υπολόγιζε ο αντίπαλος. Κόστος βέβαια υπάρχει και για τις δύο πλευρές και ακόµη τίποτα δεν έχει λήξει. Αυτός που πληρώνει το µεγαλύτερο είναι εκ των πραγµάτων η Ουκρανία, διότι η ∆ύση ακόµη πολεµά τη Ρωσία σε έναν proxy war, αποφεύγοντας τις δικές της άµεσες απώλειες σε ζωές και σηκώνοντας κυρίως το οικονοµικό κόστος.

Στον βαθµό που έχουν δίκιο αυτοί που υποστηρίζουν ότι ένας πόλεµος µε τη Ρωσία ήταν και είναι αναπόφευκτος, διότι τα σχέδια της Μόσχας δεν περιορίζονται στην Ουκρανία, αλλά περιλαµβάνουν και ένα µέρος της Ευρώπης, τότε όσο περισσότερο αυτός ο άµεσος πόλεµος καθυστερεί και η ∆ύση τον διεξάγει µέσω αντιπροσώπων τόσο κερδίζει χρόνο να προετοιµαστεί για τα επερχόµενα. Η βεβαιότητα µάλιστα µε την οποία Ευρωπαίοι αξιωµατούχοι δηλώνουν καθηµερινά ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε πολεµική προπαρασκευή για την αναπόδραστη σύγκρουση µε τη Ρωσία καθιστά την εξοπλιστική και οικονοµική στήριξη προς την Ουκρανία στα µάτια της κοινής γνώµης όχι απλά ανεκτή, αλλά επιβεβληµένη. 

Οι δηλώσεις του Ρώσου προέδρου, ότι η Μόσχα είναι έτοιµη για διαπραγµατεύσεις, εάν εκπληρωθούν κάποιες βασικές κατά τον ίδιο προϋποθέσεις, ήτοι η απόσυρση των ουκρανικών δυνάµεων από τα µέτωπα των κατεχοµένων και η δέσµευση της Ουκρανίας ότι δεν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, παραπέµπουν σε δύο εκδοχές: είτε η Ρωσία έχει αρχίσει να διαχειρίζεται δύσκολα πλέον τη φθορά και την πίεση είτε επιχειρεί παραπλανητική τακτική, για να καταλογίσει προκαταβολικά την ευθύνη στους ∆υτικούς για όσα ακολουθήσουν.

Οι δυτικές µυστικές υπηρεσίες επιµένουν ότι στα ρωσικά σχέδια περιλαµβάνονται η Μολδαβία, ως άµεσος αδύναµος κρίκος, και οι βαλτικές χώρες, παρότι είναι µέλη του ΝΑΤΟ, άρα εκεί η Μόσχα θα ρισκάρει µαζικά αντίποινα της Συµµαχίας και ολοκληρωτικό πόλεµο. Και όχι µόνο αυτές οι περιοχές. Κρίνοντας από τις µέχρι τώρα ρωσικές επιδόσεις στην Ουκρανία, η Μόσχα δεν έχει δυνάµεις να ανοίξει τέτοια επιπλέον µέτωπα.

Αν όµως θεωρεί ότι στο µέλλον η θέση της θα επιδεινωθεί και ότι αυτό είναι το καλύτερο γεωπολιτικό παράθυρο ευκαιρίας που έχει για να ανατρέψει τον δυτικό σχεδιασµό και µια υπαρξιακή απειλή, τότε είναι πιθανό η Ευρώπη να µην προλάβει να ετοιµαστεί στρατιωτικά. Το βάρος της ασφάλειας της Ευρώπης θα πέσει και πάλι στους Αµερικανούς και αυτό φαίνεται ότι το έχουν ήδη αντιληφθεί.