Κουφοί στη βοή των γεγονότων

Όλη αυτήν την περίοδο των τελευταίων ετών γεωπολιτικά συντελείται μία κοσμογονία. Όχι απαραίτητα με την καλή έννοια, διότι οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις δεν γίνονται ομαλά και εν ειρήνη. Κατά κανόνα επιβάλλονται με πόλεμο, συγκρούσεις και βία. Πάντα έτσι συνέβαινε. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που μείζονες αλλαγές έγιναν χωρίς το δάχτυλο να έχει πατήσει τη σκανδάλη. Αυτές τις ημέρες εξελίσσεται στην Ουάσινγκτον η Σύνοδος του ΝΑΤΟ για τα 75 χρόνια από την ίδρυση της συμμαχίας. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν, ανακοίνωσε χθες ότι τα πρώτα F-16 ήδη βρίσκονται καθ’ οδόν προς την Ουκρ ανία. Μία νέα κλιμάκωση είναι προφανώς προ των πυλών, αλλά αυτή δεν θα είναι μία εξέλιξη η οποία βαρύνει τη μία πλευρά.

Η Ρωσία, παρά την προσπάθεια ρητορικού αποπροσανατολισμού, επιμένει στον σχεδιασμό της για ενσωμάτωση και διεύρυνση των κατεχομένων, ενώ είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιχειρήσει διάχυση του μετώπου, πλέον όχι ως αποτέλεσμα σχεδιασμού, όπως κατά πάσα πιθανότητα ήταν η αρχική επιλογή. Αλλά πλέον, παρά τις εμφανώς περιορισμένες δυνατότητές της, ως αντίδραση στην αυξανόμενη πίεση που φαίνεται ότι έχουν αποφασίσει να ασκήσουν οι Δυτικοί, ως δική τους απάντηση στη συνεχιζόμενη προσπάθεια προέλασης των Ρώσων προκειμένου να διαμορφώσουν περαιτέρω προς όφελός τους τα δεδομένα στο πεδίο. Κοινώς να διευρύνουν τα κατεχόμενα.

Εν τω μεταξύ, αν δει κάποιος τις παραγγελίες πολεμικού υλικού στην Ευρώπη, από βλήματα των 155΄΄ μέχρι άρματα, τεθωρακισμένα, μαχητικά, πλοία και κάθε μορφής στρατηγικά και μη όπλα, κατανοεί ότι οι εκτιμήσεις για το εγγύς μέλλον και μακροπρόθεσμα δεν είναι υπέρ της ειρήνης. Το αντίθετο. Στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, εκτός από το θέμα της Ουκρανίας και των σχέσεων με τη Ρωσία, μεγάλο μέρος των συζητήσεων καταλαμβάνει ακριβώς το θέμα της αμυντικής βιομηχανίας και της ανάγκης ενίσχυσής της συνολικά στη Δύση καθώς και στο πεδίο του Ινδοειρηνικού, δηλαδή η πιθανότητα εξέλιξης του ανταγωνισμού με την Κίνα σε κάτι εντονότερο και ίσως θερμότερο. Οι ασκήσεις με τους εταίρους του ΝΑΤΟ στην περιοχή, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ιαπωνία, Νότια Κορέα, έχουν πυκνώσει...

Όλα αυτά θα έπρεπε να αποτελούν σημαντικό μέρος της δημόσιας συζήτησης στην Ελλάδα, παράλληλα με τα δικά μας ειδικότερα εθνικά θέματα, που επίσης είναι παραμερισμένα στον πολιτικό διάλογο, ούτως ώστε η χώρα να προετοιμάζεται για τις εξελίξεις και για όλα τα ενδεχόμενα. Εξάλλου τα δικά μας εθνικά ζητήματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τα παγκόσμια. Το γεγονός της απουσίας αμφοτέρων από τη δημόσια σφαίρα, τουλάχιστον στον βαθμό που θα έπρεπε, σημαίνει ότι τα γεγονότα για ακόμα μία φορά θα μας βρουν εξαπίνης.