H κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με τους αγρότες και τα μπλόκα, όπως βρέθηκαν οι προηγούμενες και θα βρεθούν και οι επόμενες. Ανεξαρτήτως των λόγων αυτής της περιόδου που οδήγησαν στις κινητοποιήσεις, το πρόβλημα εξελίσσεται εδώ και χρόνια σε δομικό και κανείς από το πολιτικό σύστημα δεν έχει εγκύψει σοβαρά. Ούτε η αντιπολίτευση, η οποία εγκαλεί την κυβέρνηση, έχει καταθέσει κάποια σοβαρή πρόταση με στρατηγικό ορίζοντα. Ο πρωτογενής τομέας οδεύει και θα οδεύει από κρίση σε κρίση με την κάθε επόμενη να είναι χειρότερη, διότι όλες οι παράμετροι, από το κλίμα μέχρι τις αγορές και από τις διατροφικές συνήθειες μέχρι τις μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες και την τεχνολογία, αλλάζουν με επιταχυνόμενο ρυθμό. Το μόνο που δεν αλλάζει είναι η στατική οπτική του πολιτικού συστήματος και, για να είμαστε δίκαιοι, όχι μόνο του ελληνικού.

Το πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό. Βέβαια οι διαστάσεις που οδηγούν όλο τον ευρωπαϊκό πρωτογενή τομέα σε πτώση βρίσκουν την κάθε χώρα σε διαφορετική κατάσταση, διότι άλλες είχαν φροντίσει να διαχειριστούν με διαφορετικό τρόπο τη δική τους υπόθεση. Ας ανοίξουμε μία παρένθεση. Η Ολλανδία έχει έκταση λιγότερο από το ένα τρίτο της Ελλάδος, είναι όμως η δεύτερη χώρα παγκοσμίως σε εξαγωγές τροφίμων μετά τις ΗΠΑ. Το Ισραήλ κατάφερε να μετατρέψει την έρημο σε περιβόλι και να γίνει κομβική χώρα τόσο διαμετακόμισης αγροτικών προϊόντων όσο και καλλιέργειας και εξαγωγής, αναπτύσσοντας υψηλή τεχνολογία σε όλο το φάσμα της αγροτικής παραγωγής.

Η αγροτεχνολογία τους είναι εφάμιλλη της αμυντικής υψηλής τεχνολογίας τους και δεν έχουν ούτε κατ’ ελάχιστον τις γεωλογικές και γεωγραφικές προϋποθέσεις που έχει η Ελλάδα.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις, μηδεμίας εξαιρουμένης, έχουν εθίσει τους αγρότες σε επιδοματική πολιτική όπως εξάλλου και οι ευρωπαϊκές αλλά οι δικοί μας στον υπερθετικό βαθμό. Δεν φρόντισαν εγκαίρως να μετασχηματίσουν τον πρωτογενή τομέα στρέφοντάς τον σε στοχευμένη παραγωγή υψηλής απόδοσης και προστιθέμενης αξίας, ούτε το κράτος παρεμβαίνει αποτελεσματικά στα καρτέλ των μεσαζόντων και των εταιρειών που με παράνομους τρόπους συμπιέζουν το περιθώριο κέρδους αγροτών και κτηνοτρόφων.

Μόνο αυτοί οι οποίοι αντιλήφθηκαν τις ανάγκες της διεθνούς αγοράς, έστρεψαν την παραγωγή τους στην κάλυψη αυτών των αναγκών, εκσυγχρονίστηκαν ή έγιναν και κάθετοι μπόρεσαν και μπορούν να επιβιώσουν. Για να είμαστε ειλικρινείς, η ευθύνη δεν ανήκει μόνο στην πολιτεία, η οποία βέβαια έχει πρωτίστως την αποστολή να ενημερώνει και να επιμορφώνει τους ασχολούμενους με τον πρωτογενή τομέα για τις τάσεις και τα επερχόμενα, ένα από τα οποία είναι η μείωση και η σταδιακή κατάργηση των επιδοτήσεων. Τώρα οι επιδοτήσεις περικόπτονται. Τα επόμενα χρόνια δεν θα υπάρχουν καν. Τι θα γίνει τότε; Επιπλέον, ο πρωτογενής τομέας είναι συνυφασμένος και με το Δημογραφικό και με τη διατήρηση του πληθυσμού στην περιφέρεια της χώρας, νησιωτική και ηπειρωτική.

Περαιτέρω απίσχναση του πληθυσμού που ασχολείται με την αγροτοκτηνοτροφία σημαίνει επιδείνωση του Δημογραφικού και περαιτέρω ερήμωση της επαρχίας. Αυτή είναι η συζήτηση που πρέπει να γίνει. Γιατί τα χειρότερα είναι μπροστά.