Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η «περεστρόικα» και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης είχαν εξελιχθεί. Οι συνοµιλίες κορυφής για την επανένωση της Γερµανίας ολοκληρώνονταν, µε τη ∆υτική να ενσωµατώνει «ταπεινωτικά» την Ανατολική και τις αποζηµιώσεις της ηττηµένης στον Β’ Π.Π. ενιαίας Γερµανίας να διαγράφονται µε την αναγκαστική συναίνεση των χωρών που υπέστησαν την έφοδο, την κατοχή και την καταστροφή του 3ου κατά σειρά Ράιχ.

Ο στρατιωτικός βραχίονας σοσιαλιστικών κρατών υπό την κυριαρχία της Μόσχας, το περίφηµο «Σύµφωνο της Βαρσοβίας», διαλυόταν, ενώ το αντίστοιχο στρατιωτικό και πολιτικό «Ατλαντικό Σύµφωνο» ΗΠΑ - ∆. Ευρώπης αναζητούσε νέο ρόλο, αφού ο Ψυχρός Πόλεµος -θεωρητικά αλλά και διεθνοπολιτικά- είχε τελειώσει. Ήταν η στιγµή της Ιστορίας που η προδιαγραφή της Ευρώπης ως Κοινότητας, ΕΟΚ τότε, θα µπορούσε να αποκτήσει οντότητα, µε έκταση από τον Ατλαντικό µέχρι τα Ουράλια. Ήταν η χρονική συγκυρία όπου πανεπιστηµιακοί θεωρητικοί στις ΗΠΑ, τη µόνη πλέον «αυτοκρατορία», εξέδωσαν συγγράµµατα περί του τέλους της Ιστορίας, άλλοι πιο ροµαντικοί για το τέλος του Πολέµου και κάποιοι πιο καχύποπτοι για τη σύγκρουση των πολιτισµών.

Η Κίνα, σηµειωτέον, τότε δεν βρισκόταν στον χάρτη, αφού διαβιούσε τον ιδιότυπο «αποµονωτισµό» της, χωρίς να εµπλέκεται σε παιχνίδια παγκόσµιας ηγεµονίας. Ήταν η στιγµή που οι νικητές των δύο ευρωπαϊκών πολέµων, που εξελίχθηκαν σε παγκόσµιους, τον 20ό αιώνα θα έπρεπε να συνεργασθούν και να διατάξουν µια «νέα τάξη πραγµάτων» που θα υπερέβαινε τη «Συµφωνία της Γιάλτας». Η Ευρώπη των ανεξάρτητων εθνών-κρατών θα έπρεπε να συµπεριλάβει, εκτός της Γερµανίας, και τη Ρωσία, όπως και τις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που απαλλάχθηκαν από τα καθεστώτα των Σοβιέτ.

Στη συνέχεια, µάλιστα, αντί για τη µετεξέλιξη σε νοµισµατική - δηµοσιονοµική ένωση τουγερµανικού µάρκου, µόνιµο πλάνο του Ράιχ, θα µπορούσε η Ευρώπη να αποκτήσει µια σοβαρή ισοτιµία των νοµισµάτων και των δηµοσιονοµικών πολιτικών των εθνών µε τη Federal Reserve και το αµερικανικό δολάριο. Αντ’ αυτού, µε κύρια ευθύνη των Αµερικανών και των Γάλλων, η Ιστορία στην Ευρώπη εξελίχθηκε ως µια «γερµανική υπόθεση». Την ίδια εικοσαετία, το ΝΑΤΟ εξυπηρέτησε τη γερµανοκίνητη πλέον Ευρώπη, µε την επέκτασή του προς Ανατολάς και Βορράν, δηµιουργώντας έναν «ασφυκτικό βραχίονα στην κρατοκεντρικά δεσποτική Ρωσία του Πούτιν», διατηρώντας τις ισορροπίες της ηγεµονίας των ΗΠΑ, έναντι οικονοµικού κόστους, αλλά µε το Ηνωµένο Βασίλειο πριν και µετά το Brexit.

Σήµερα, πλέον, µε αφετηρία την κρίση στην Ουκρανία, σε ένα οριακό σηµείο που είχε καταγραφεί και στην περίπτωση της Γεωργίας αλλά και στη συνέχεια, όταν η Ρωσία εγγυήθηκε την αυτονοµία της Κριµαίας (Αν. Ουκρανία), τα ζητούµενα είναι απολύτως ορατά. Φυσικά, εν αρχή να µην υπάρξει πόλεµος στην Ευρώπη.

Αλλά, επί της ουσίας, πώς θα αναδιαρθρωθεί η «αρχιτεκτονική ασφαλείας» στην Ευρώπη. Με δεδοµένη την απειλή παγκόσµιας ηγεµονίας από την Κίνα µέχρι το 2050, θα µπορούσε να υπάρξει ένας πολύ συγκεκριµένος διακανονισµός, χωρίς τον υπολογισµό της Κοινοπολιτείας του Ηνωµένου Βασιλείου. Μια µειωµένων εξοπλισµών «ζώνη ασφαλείας» της Ρωσίας. Μια δεύτερη ζώνη, εντός ΝΑΤΟ, της Κεντρικής Ευρώπης µε συντονισµό Γαλλίας - Γερµανίας. Μια τρίτη ζώνη, αµερικανικών εγγυήσεων και εποπτείας, που θα ξεκινά από την Ινδία, θα διέρχεται τις χώρες που συµµετέχουν στη «Μεσογειακή Συµµαχία» της Ανατ. Μεσογείου (Ισραήλ, Ελλάδα, Κύπρος, Αίγυπτος, Εµιράτα κ.λπ.) αλλά και τις αραβικές χώρες που ενεπλάκησαν στις «συµφωνίες του Αβραάµ» (Σαουδική Αραβία κ.λπ.), θα διέρχεται της Παρευξείνιας Βαλκανικής (Βουλγαρία, Ρουµανία, Μολδαβία), φθάνοντας στην Πολωνία, και από εκεί θα καταλήγει στις Βαλτικές.

Η τρίτη αυτή γεωπολιτική ζώνη θα ακυρώσει ένα τρίγωνο Γερµανίας - Ρωσίας - Τουρκίας και θα επαναφέρει τη Ρωσία στην Ευρώπη έναντι της Κίνας, αλλά και τις ΗΠΑ σε ηγετικό ρόλο, µε θαλάσσιες διαδροµές, στον άξονα από τις θερµές θάλασσες του Νότου, στα περάσµατα της Μεσογείου και τη Μαύρη Θάλασσα, µέχρι τις κρύες θάλασσες της Βαλτικής. Είναι εµφανές ότι, αν δεν υπάρξει «νέα τάξη» στη γεωπολιτική της Ευρώπης, πολύ γρήγορα οι Nord Stream και ο Turkish Stream θα λειτουργήσουν ως σύµφωνο Μολότοφ - Ρίµπεντροπ, σε συντονισµό µε το Πεκίνο…

Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ στις 12/2