Αν αυτά που συμβαίνουν στη Γαλλία συνέβαιναν στην Ελλάδα, η χώρα μας θα είχε καταρρεύσει.

Οι ξένοι οίκοι θα την αντιμετώπιζαν με πνεύμα διευρυμένης καχυποψίας και όχι την επενδυτική βαθμίδα δεν θα πλησιάζαμε αλλά θα γνωρίζαμε την υποβάθμιση και στην καλύτερη περίπτωση τη στασιμότητα. Οι ευρωπαϊκές δομές, Κομισιόν και ΕΚΤ, θα έστελναν προειδοποιήσεις και θα ετοίμαζαν σχέδια νέων μνημονίων. Το Ελληνικό Κοινοβούλιο και οι γύρω δρόμοι και πλατείες θα ήταν μια αρένα ταραχών και καταστροφών σε κτίρια και περιουσίες. Τα μίντια, διεθνή και εγχώρια, θα είχαν ξεπεράσει τον εαυτό τους σε ανάταξη και προβολή σεναρίων κατάρρευσης οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής, ενδεχομένως πολιτειακής. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει, γιατί πολύ απλά οι Έλληνες από το 2016 και πολύ περισσότερο μετά το 2019 αντιμετωπίζουν τις διαδοχικές κρίσεις με απόλυτη ψυχραιμία και συγκρότηση.

Η πρώτη φάση αυτής της συμπεριφοράς τους εξελίχθηκε μετά τον Αύγουστο του 2015, όταν η τότε κυβέρνηση συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τους ζήτησε να νομιμοποιήσουν με δημοψήφισμα τους «εκβιασμούς» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Φυσικά και καταψήφισαν με διευρυμένη πλειοψηφία. Στη συνέχεια, όμως, υπερψήφισαν τον ίδιο κυβερνητικό συνασπισμό σε εκλογές που αποφάσισε και κατέφυγε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα επόμενα χρόνια, με γνώμονα τον σεβασμό της ίδιας τους μοκρατίας με πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη. Τα επόμενα χρόνια προέκυψε σωρεία μεγάλων και απρόβλεπτων κρίσεων, που καθόρισαν όχι μόνον τις ελληνικές αλλά και τις διεθνείς εξελίξεις. Κατά σειρά η «εργαλειοποίηση» του Μεταναστευτικού από την Τουρκία και η απειλή διαρκείας των ελληνικών συνόρων σε ξηρά, θάλασσα και αέρα.

Η πανδημία του κορωνοϊού και η καταστροφή των ρυθμών της καθημερινότητας των πολιτών αλλά και της επιχειρηματικότητας κάθε τύπου. Κράτησε περίπου μια διετία, με χιλιάδες νεκρούς και ασφυκτική πίεση στο σύστημα δημόσιας υγείας. Ακολούθησε το 2022 η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, με τις βαριές κυρώσεις από τη Δύση, που επέφεραν αρχικά την ενεργειακή κρίση και στη συνέχεια ραγδαία αύξηση του πληθωρισμού και πρόβλημα στις εφοδιαστικές αλυσίδες παγκοσμίως. Η σχέση εμπιστοσύνης των Ελλήνων με την κυβέρνησή τους δεν κλονίστηκε. Επίσης, το κλίμα ψυχραιμίας, συνοχής, αυτοπειθαρχίας κυριάρχησε και δεν διαταράχθηκε. Η εικόνα της Ελλάδας εντυπωσίασε τα διεθνή μίντια και τους διεθνείς «παίκτες». Όλα αυτά φτάνουν μέχρι το δυστύχημα των Τεμπών, όπου τα συναισθήματα της απογοήτευσης κάλυψαν τα αισθήματα αυτοπεποίθησης και αισιοδοξίας.

Στη Γαλλία όλα έγιναν αντίθετα. Τα «κίτρινα γιλέκα» κυριάρχησαν στους δρόμους με διαρκή επεισόδια. Στρατιωτικός νόμος επιβλήθηκε για μακρό χρονικό διάστημα. Η ψήφος των Γάλλων ήταν τέτοια στις τελευταίες εκλογές που δεν έδωσαν σταθερή διακυβέρνηση. Τώρα, δε, με τον τρόπο που επέλεξε ο πρόεδρος Μακρόν να αυξήσει το όριο συνταξιοδότησης, παρακάμπτοντας το Κοινοβούλιο, η 5η Γαλλική Δημοκρατία βρίσκεται επί «ξυρού ακμής». Προσοχή, όμως: Ένας νέος «Μάης '68» στη Γαλλία θα αλλάξει την Ευρώπη. Ένας τύπου «Μάης '68» στην Ελλάδα θα καταστρέψει την Ελλάδα. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 20/3