Υπήρξε μια διαφορετική δημοσκόπηση που δημοσιοποιήθηκε χθες και εξηγεί πολλά. Είναι της εταιρείας Kάπα Research και εξετάζει την ψήφο αλλά και τα κριτήρια αυτής σε ηλικίες 17 έως 42 ετών.

Τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτήν εξηγούν το απολύτως αιφνιδιαστικό για τα κομματικά επιτελεία αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου. Είτε αυτά αιφνιδιάστηκαν θετικά, όπως η Νέα Δημοκρατία, είτε αρνητικά, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, ειδικά με αριστερό πρόσημο. Μένοντας στα στοιχεία της έρευνας, εύκολα καταλαβαίνουμε μια σειρά από παραμέτρους που εξηγούν πολλά. Οι νέοι άνθρωποι στην Ελλάδα δεν ζουν στον Μάη ’68 στη Γαλλία. Δεν φοράνε αμπέχονο, δεν κρέμονται στον λαιμό τους χαϊμαλιά, δεν μοιράζουν έντυπα της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τη συνέχεια της επανάστασης των μπολσεβίκων όπως το ’70. Δεν υπολήπτονται τον κομματικό λαϊκισμό του ’80, δεν κραυγάζουν «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», διαχωρίζοντας τα πυρηνικά σε καλά και κακά. Δεν είναι «γιάπηδες» και «κουμανταδόροι» της διαφθοράς, με το όραμα «να τα αρπάξουμε εμείς και άσε τους άλλους να χαθούν» όπως το 1990-2000. Δεν έχουν διάθεση να πετάνε πέτρες στις τζαμαρίες, δεν νιώθουν πίκρα για το εθνικό τους παρόν, δεν μισούν τους πολιτικούς, δεν θεωρούν λύτρωση την έξοδό τους από τη Δύση, όπως μετά τη δημοσιονομική κατάρρευση του 2010-2011 και τα χρόνια των Μνημονίων…

Οι νέοι των 17-24 ετών και οι παραγωγικοί άνθρωποι στις δυναμικές ηλικίες μέχρι 42 ετών ψηφίζουν τα κόμματα κατ’ αναλογία με τις μεγαλύτερες ηλικίες, θεωρούν καταλληλότερο για πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη (39%) και αξιολογούν τους υπόλοιπους επίσης κατ’ αναλογία: Τσίπρας (24%), Ανδρουλάκης (6%), Κουτσούμπας (5%), Κωνσταντοπούλου (5%), Βαρουφάκης (5%), Βελόπουλος (2%), Νατσιός (2%), κανένας (11%). Προτεραιότητες για τη νέα κυβέρνηση θεωρούν ότι πρέπει να είναι η αναβάθμιση της Υγείας, της Παιδείας, οι αυξήσεις σε μισθούς - συντάξεις, η ενίσχυση της παραγωγής και της παραγωγικότητας, νέες θέσεις εργασίας, μέτρα στήριξης της νέας γενιάς, εκσυγχρονισμός του κράτους, ενίσχυση των υποδομών, θωράκιση της δημοκρατικής λειτουργίας και της θεσμικής επάρκειας, διαφάνεια στη δημόσια ζωή, κοινωνική συνοχή-πρόνοια, υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και στο τέλος ακολουθούν -εντυπωσιακό- εθνική άμυνα, Μεταναστευτικό, πράσινη μετάβαση, θέση της χώρας στο εξωτερικό, ελληνοτουρκικά. Οι πολίτες 17-42 ετών εξάλλου δηλώνουν αισιόδοξοι για το μέλλον της χώρας (52% έναντι 25% που είχαν την ίδια αίσθηση το 2010). Πιστεύουν και επενδύουν ως αξίες της ζωής τους στην οικογένεια, τους φίλους, τον έρωτα, την κοινωνική προσφορά (εθελοντισμός), την επαγγελματική προκοπή. Είναι λιγότεροι (20%) αυτοί που επιθυμούν να φύγουν από την Ελλάδα (brain drain) σε σχέση με το 2010. Υποχωρούν στις αναφορές τους οι αρνητικές έννοιες όπως «στασιμότητα» και «κρίση» και αυξάνονται οι θετικές όπως «ελπίδα» και «ανάπτυξη». Περισσότερο φως, λιγότερο σκοτάδι δηλαδή.

Οι νεότερες γενιές θεωρούν πλεονέκτημα τη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση (65%), ενώ θεωρούν αδιανόητη την αποχώρηση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ (78%). Εντυπωσιακή είναι και η αξιολόγηση νέων πολιτικών στα βασικά κόμματα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Μελετώντας αυτά, γίνονται εμφανείς οι αιτίες που ο Κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ αιφνιδιάσθηκαν θετικά στις εκλογές του Μαΐου, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά αρνητικά. Ο κόσμος έχει αλλάξει. «Χάσμα γενεών» στην Ελλάδα δεν προκύπτει. Οι εμπλεκόμενοι στην πολιτική θα πρέπει να μελετήσουν περισσότερο και να αναθεωρήσουν σημαντικά…

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 21/6