Το επιτελικό κράτος δεν είναι επιχειρησιακό στρατηγείο
Το Πολιτικής Προστασίας δεν διαθέτει ολοκληρωμένο διοικητικό οργανισμό, υπαλλήλους και οργανόγραμμα ανάλογα με τα παραδοσιακά υπουργεία
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ προφανώς περί παρεξήγησης. Μπορεί σκόπιμης από πλευράς αντιπολίτευσης ή κάποιων δημοσιογραφικών ομίλων.
Για ό,τι συμβαίνει, είτε για παράδειγμα οι μεγάλες πυρκαγιές του καλοκαιριού είτε η ατυχέστατη διαχείριση με τους Κροάτες χούλιγκαν-νεοναζί είτε με τις πλημμύρες στη Θεσσαλία είτε με το δυστύχημα της στρατιωτικής-ανθρωπιστικής αποστολής στη Λιβύη, στο «στόχαστρο» της κριτικής και του «blame game» των ευθυνών βρίσκεται το επονομαζόμενο «επιτελικό κράτος». Όχι με την έννοια της αρμοδιότητας του εποπτεύοντος και προέδρου θεσμικά της κυβέρνησης πρωθυπουργού, αλλά ως δομής επιχειρησιακής διοίκησης. Ας αφήσουμε τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες και τις εκδοτικές «καντρίλιες» και ας αντιμετωπίσουμε το θέμα από την καλοπροαίρετη σκοπιά μιας επαναλαμβανόμενης «παρεξήγησης».
Υπάρχουν τρία κρίσιμα υπουργεία που εμπλέκονται σε θέματα ασφάλειας και διαχείρισης κρίσης και συνεπειών. Το ένα είναι το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, που θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, αλλά δεν συνέβη αυτό παρά τις σχετικές εισηγήσεις. Εποπτεύει σήμερα την Αστυνομία και διατηρεί στις δομές του το Αρχηγείο της Αστυνομίας και μόνον. Επίσης στις αρμοδιότητές του έχει με ειδική Γραμματεία την εποπτεία και τον διοικητικό συντονισμό των φυλακών. Αυτά και μόνον. Έτερο «βαρύ» υπουργείο είναι το Στρατιωτικών, όπως πολύ σωστά ονομαζόταν παλαιότερα, σήμερα υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Αυτό σε πολιτικό επίπεδο εποπτεύει τα Γενικά Επιτελεία των Όπλων και το συντονιστικό Γενικό Επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων, το ΓΕΕΘΑ.
Το συγκεκριμένο έχει τον έλεγχο των επιχειρησιακών κέντρων των ΓΕΣ - ΓΕΝ - ΓΕΑ και το κοινό επιχειρησιακό κέντρο του ΓΕΕΘΑ, τόσο σε καιρό πολέμου όσο και σε καιρό ειρήνης, από τη στιγμή που εμπλέκονται επιχειρησιακά οι Ένοπλες Δυνάμεις. Το τρίτο υπουργείο -το νεοσύστατο επί ημερών διακυβέρνησης Μητσοτάκηείναι το Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας που δεν διαθέτει ολοκληρωμένο διοικητικό οργανισμό, υπαλλήλους και οργανόγραμμα δηλαδή ανάλογα με τα παραδοσιακά υπουργεία, αλλά αποτελεί επί της ουσίας ένα κεντρικό επιχειρησιακό στρατηγείο. Έχει όμως υπό την εποπτεία και τον πολιτικό συντονισμό του την Πυροσβεστική, που έχει μετακομίσει με το αρχηγείο της από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (πρώην Δημόσιας Τάξης).
Το συγκεκριμένο υπουργείο, παρά τα «θρυλούμενα», δεν μπορεί να αποκτήσει οργανόγραμμα και προσωπικό για τον απλούστατο λόγο ότι η Ελλάδα, μετά τη χρεοκοπία της, παραμένει «δεσμευμένη» μέχρι το 2060 ότι θα προχωρά σε προσλήψεις δημόσιων υπαλλήλων «έναν προς έναν», σε σχέση με αυτούς που συνταξιοδοτούνται. Άρα δεν μπορούν να δημιουργηθούν νέες οργανικές θέσεις που να καλύψουν ένα μέχρι και πριν από λίγα χρόνια ανύπαρκτο κρατικό-διοικητικό οργανισμό. Δεν μπορούν να γίνουν προσλήψεις. Το συγκεκριμένο υπουργείο λοιπόν είναι έναν διαλειτουργικό επιχειρησιακό κέντρο που συνδέει τις κρατικές δομές (σε αυτές συμπεριλαμβάνεται η Αστυνομία, οι Ένοπλες Δυνάμεις, το ΕΚΑΒ), την Τοπική Αυτοδιοίκηση, επιστημονικούς φορείς (σε αυτούς μπορεί να είναι και το Αστεροσκοπείο ή η Μετεωρολογική Υπηρεσία) και εθελοντικές ομάδες.
Στα τρία αυτά υπουργεία προστίθεται και ένα τέταρτο, το υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, εξαιτίας του γεγονότος ότι εποπτεύει πολιτικά και διοικητικά το Λιμενικό Σώμα, που διαθέτει αρχηγείο και δικά του επιχειρησιακά κέντρα. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν και με αυτά τα δεδομένα, το «επιτελικό κράτος» μπορεί να συνδράμει τον πρωθυπουργό, να εποπτεύει και να συντονίζει για λογαριασμό του την κυβέρνηση, για παράδειγμα με τα «μπλε ντοσιέ», να έχει και με μια διευρυμένη έννοια την ευθύνη της ΕΥΠ, που εντάσσεται απευθείας στον πρωθυπουργό, αλλά μέχρις εκεί. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αναλάβει και να έχει την ευθύνη κεντρικού επιχειρησιακού στρατηγείου, τύπου ΓΕΕΘΑ στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ας σταματήσει λοιπόν ο «πετροπόλεμος» και ας μπουν τα πράγματα στη θέση τους…
Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 21/9
Για ό,τι συμβαίνει, είτε για παράδειγμα οι μεγάλες πυρκαγιές του καλοκαιριού είτε η ατυχέστατη διαχείριση με τους Κροάτες χούλιγκαν-νεοναζί είτε με τις πλημμύρες στη Θεσσαλία είτε με το δυστύχημα της στρατιωτικής-ανθρωπιστικής αποστολής στη Λιβύη, στο «στόχαστρο» της κριτικής και του «blame game» των ευθυνών βρίσκεται το επονομαζόμενο «επιτελικό κράτος». Όχι με την έννοια της αρμοδιότητας του εποπτεύοντος και προέδρου θεσμικά της κυβέρνησης πρωθυπουργού, αλλά ως δομής επιχειρησιακής διοίκησης. Ας αφήσουμε τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες και τις εκδοτικές «καντρίλιες» και ας αντιμετωπίσουμε το θέμα από την καλοπροαίρετη σκοπιά μιας επαναλαμβανόμενης «παρεξήγησης».
Υπάρχουν τρία κρίσιμα υπουργεία που εμπλέκονται σε θέματα ασφάλειας και διαχείρισης κρίσης και συνεπειών. Το ένα είναι το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, που θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, αλλά δεν συνέβη αυτό παρά τις σχετικές εισηγήσεις. Εποπτεύει σήμερα την Αστυνομία και διατηρεί στις δομές του το Αρχηγείο της Αστυνομίας και μόνον. Επίσης στις αρμοδιότητές του έχει με ειδική Γραμματεία την εποπτεία και τον διοικητικό συντονισμό των φυλακών. Αυτά και μόνον. Έτερο «βαρύ» υπουργείο είναι το Στρατιωτικών, όπως πολύ σωστά ονομαζόταν παλαιότερα, σήμερα υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Αυτό σε πολιτικό επίπεδο εποπτεύει τα Γενικά Επιτελεία των Όπλων και το συντονιστικό Γενικό Επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων, το ΓΕΕΘΑ.
Το συγκεκριμένο έχει τον έλεγχο των επιχειρησιακών κέντρων των ΓΕΣ - ΓΕΝ - ΓΕΑ και το κοινό επιχειρησιακό κέντρο του ΓΕΕΘΑ, τόσο σε καιρό πολέμου όσο και σε καιρό ειρήνης, από τη στιγμή που εμπλέκονται επιχειρησιακά οι Ένοπλες Δυνάμεις. Το τρίτο υπουργείο -το νεοσύστατο επί ημερών διακυβέρνησης Μητσοτάκηείναι το Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας που δεν διαθέτει ολοκληρωμένο διοικητικό οργανισμό, υπαλλήλους και οργανόγραμμα δηλαδή ανάλογα με τα παραδοσιακά υπουργεία, αλλά αποτελεί επί της ουσίας ένα κεντρικό επιχειρησιακό στρατηγείο. Έχει όμως υπό την εποπτεία και τον πολιτικό συντονισμό του την Πυροσβεστική, που έχει μετακομίσει με το αρχηγείο της από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (πρώην Δημόσιας Τάξης).
Το συγκεκριμένο υπουργείο, παρά τα «θρυλούμενα», δεν μπορεί να αποκτήσει οργανόγραμμα και προσωπικό για τον απλούστατο λόγο ότι η Ελλάδα, μετά τη χρεοκοπία της, παραμένει «δεσμευμένη» μέχρι το 2060 ότι θα προχωρά σε προσλήψεις δημόσιων υπαλλήλων «έναν προς έναν», σε σχέση με αυτούς που συνταξιοδοτούνται. Άρα δεν μπορούν να δημιουργηθούν νέες οργανικές θέσεις που να καλύψουν ένα μέχρι και πριν από λίγα χρόνια ανύπαρκτο κρατικό-διοικητικό οργανισμό. Δεν μπορούν να γίνουν προσλήψεις. Το συγκεκριμένο υπουργείο λοιπόν είναι έναν διαλειτουργικό επιχειρησιακό κέντρο που συνδέει τις κρατικές δομές (σε αυτές συμπεριλαμβάνεται η Αστυνομία, οι Ένοπλες Δυνάμεις, το ΕΚΑΒ), την Τοπική Αυτοδιοίκηση, επιστημονικούς φορείς (σε αυτούς μπορεί να είναι και το Αστεροσκοπείο ή η Μετεωρολογική Υπηρεσία) και εθελοντικές ομάδες.
Στα τρία αυτά υπουργεία προστίθεται και ένα τέταρτο, το υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, εξαιτίας του γεγονότος ότι εποπτεύει πολιτικά και διοικητικά το Λιμενικό Σώμα, που διαθέτει αρχηγείο και δικά του επιχειρησιακά κέντρα. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν και με αυτά τα δεδομένα, το «επιτελικό κράτος» μπορεί να συνδράμει τον πρωθυπουργό, να εποπτεύει και να συντονίζει για λογαριασμό του την κυβέρνηση, για παράδειγμα με τα «μπλε ντοσιέ», να έχει και με μια διευρυμένη έννοια την ευθύνη της ΕΥΠ, που εντάσσεται απευθείας στον πρωθυπουργό, αλλά μέχρις εκεί. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αναλάβει και να έχει την ευθύνη κεντρικού επιχειρησιακού στρατηγείου, τύπου ΓΕΕΘΑ στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ας σταματήσει λοιπόν ο «πετροπόλεμος» και ας μπουν τα πράγματα στη θέση τους…
Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 21/9
