Τραμ / τραμ / τραμ / περνάει ένα τραμ / και μπαίνει μια χοντρή / και σπάει η μηχανή…

Αυτό είναι ένα παιδικό τραγουδάκι, από αυτά που μπορεί να τα αναζητήσει κάποιος στο YouTube για τα μικρά παιδιά του ή τα εγγόνια του. Όταν το άκουσα απόρησα πώς κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε -από αυτούς που περισσεύουν εσχάτως- με τη δικαιολογία ότι το τραγουδάκι, που το λένε μάλιστα μικρά παιδιά, έχει ρατσιστική χροιά και σε κάτι τέτοιο «εκπαιδεύονται» κιόλας τα πιτσιρίκια εξ απαλών ονύχων! Αν κάποιος δεν έχει πάρει περιττά κιλά από κάποια κορτιζόνη ή άλλη φαρμακευτική αγωγή -οπότε είναι κατακριτέα και απαράδεκτη κάθε περιπαικτική αναφορά στο σώμα του-, η παχυσαρκία, για να το πούμε κομψά, των υπολοίπων είναι προσωπική επιλογή. Εμείς οι υπόλοιποι μπορεί να λιγουρευόμαστε ένα παγωτό ξυλάκι και να μην τολμάμε να το γευτούμε, αλλά ο ενσυνειδήτως χονδρός δεν θα διαλέξει το ξυλάκι, αλλά ένα κασάτο. Θυμάμαι τη γιαγιά μου, γυναίκα του Μεσοπολέμου, να δείχνει το στόμα της με το ένα χέρι και να λέει τη μοδάτη ατάκα της εποχής εκείνης: «Από δω είναι τα κάλλη». Θέλοντας έτσι να δείξει ότι την εποχή της οι γυναίκες έπρεπε να έχουν όχι μόνο καμπύλες, αλλά και γερά πιασίματα. Θυμάμαι ακόμη το οικογενειακό περιοδικό ποικίλης ύλης, παλαιότερων δεκαετιών, τον «Θησαυρό», που μονίμως είχε και μία γελοιογραφία του Μιχάλη Γάλλια, και που απεικόνιζε μία παχύσαρκη και τεραστίων διαστάσεων κυρία που καταπίεζε τον μικροκαμωμένο άντρα της, τον φουκαρά τον Ζαχαρία! Ήταν η γνωστή Χοντρή του Θησαυρού. Κανένας δεν διαμαρτυρόταν τότε για ρατσισμό, αλλά και κανένας δεν έσφαζε με το παραμικρό (όπως σήμερα) το ταίρι του την εποχή εκείνη. Αν θέλει να είναι κάποιος χονδρός, ξαναλέμε, είναι επιλογή του και χαίρεται τη γαστριμαργική απόλαυση που στερούνται κάποιοι! Υπάρχουν και άλλοι που αποφασίζουν, για λόγους υγείας κυρίως, να αφήσουν κατά μέρος τις γαστριμαργικές ακολασίες. Το κάνουν και δημόσια πρόσωπα, όπως λ.χ. ο καλός φίλος βουλευτής και πρώην συνάδελφος, ο Γιάννης Λοβέρδος, ο οποίος αποφάσισε και έχασε 50 κιλά τουλάχιστον. Και είναι μια χαρά κομψός σήμερα και λόγω ύψους, κάπου στο 1,90, είναι στενόμακρος. Που έχει και αυτό τα πλεονεκτήματά του. Τα περιέγραψε κάποτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Σε ένα ταξίδι, ως πρωθυπουργός, στην Κρήτη με δημοσιογράφους, τιμώντας την απαράμιλλη κρητική φιλοξενία, τους έκανε ένα βράδυ το τραπέζι. Έπινε το ένα ποτήρι κρασί μετά το άλλο, αλλά ήταν νηφάλιος. Τον ρώτησε τότε ένα συνάδελφος: Κύριε πρόεδρε, δεν σας πειράζει τόσο κρασί; Όχι, παιδί μου, του απάντησε.

Γιατί είμαι στενόμακρος και διαχεόμενο, εξατμίζεται!...

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ