Με γερμανική πρωτοβουλία -ποια άλλωστε από τις ευρωπαϊκές χώρες έχει τέτοιες φαεινές ιδέες- επιχειρείται νέα διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία από τα πολλά μέλη που απέκτησε, κατά καιρούς, μπορεί να παρομοιαστεί με... ακορντεόν. Η Γερμανία λοιπόν επείγεται να ενταχθούν στην ΕΕ τα Δυτικά Βαλκάνια. Προφανώς είτε ψάχνει για νέους δορυφόρους είτε για φθηνό εργατικό δυναμικό. Άλλωστε η επιχειρηματολογία της Γερμανίδας υπουργού των Εξωτερικών ότι αυτές οι χώρες θα πρέπει να ενσωματωθούν οικονομικά στη Δύση ακόμη και πριν γίνουν μέλη της ΕΕ σε αυτό τον στόχο παραπέμπει. Πρόσχημα ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Το πρόβλημα που πρέπει να απασχολεί όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς είναι αν η Ευρώπη «των ονείρων μας», όπως αποκλήθηκε η προοπτική της διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα έχει μια εξέλιξη που δεν θα ωφελεί όλους τους λαούς αλλά θα εξυπηρετεί τους ευρύτερους πολιτικούς και οικονομικούς στόχους των μεγάλων. Άλλωστε διαπιστώσαμε πόσο δύσκολο ήταν να ληφθούν αποφάσεις στην ΕΕ όταν αυτή είχε μόλις 15 μέλη. Καταλαβαίνει κανείς τι θα γίνει όταν τα μέλη της θα υπερβούν τα 30!

Και ιδού το γιατί. Πρώτον, αποδεικνύεται ότι δεν πρόκειται να υπάρξει μία Ομοσπονδία των κρατών και των λαών της Ευρώπης, καθότι η εκτελεστική εξουσία και οι αποφάσεις της δεν θα είναι αποτέλεσμα των προθέσεων των λαών αυτών που θα εκφράζονται μέσα από μία άμεση ψηφοφορία. Όπως έχει υποστηριχθεί χαρακτηριστικά από τον ευρωπαϊκό Τύπο, η τεχνοκρατική ισχύς θα κυριαρχεί επί των δημοκρατικών δομών. Κατά δεύτερο λόγο, έχουμε ήδη, αναγκαστικά, μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Διότι όσο διευρύνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο... διαιρείται, από τη στιγμή που ο σκληρός πυρήνας της, δηλαδή οι μεγάλες χώρες, θα ακολουθούν ρυθμούς ανάπτυξης μεγαλύτερης ταχύτητας από εκείνους που θα είναι σε θέση να ακολουθήσει η περιφέρεια. Κοινώς, όσο θα διευρύνεται η Ευρώπη τόσο θα διευρύνεται και το χάσμα μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών και της περιφέρειας.

Πέραν αυτών υπάρχουν και οι σκεπτικιστές που υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη Ευρώπη που πάει να δημιουργηθεί δεν θα είναι σε θέση να επεξεργασθεί σχέδια που θα ήταν δυνατόν να αποτελέσουν το αντίβαρο στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, που θα καταλήξει σε βάρος των λαών. Το βέβαιο είναι ότι η Γερμανία και οι παραδοσιακοί δορυφόροι της θα αποτελούν όλο και περισσότερο το κέντρο βάρους της Ευρώπης.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 18/10