Θα έπρεπε τάχα να απορήσουμε γιατί τα τελευταία 20 χρόνια οι Έλληνες μαθητές σημειώνουν χαμηλές επιδόσεις, κάτω του μετρίου, στον διεθνή διαγωνισμό PISA; Θα έλεγα όχι, μια και στην Παιδεία, είτε στο γυμνάσιο και λύκειο είτε στο πανεπιστήμιο, είχε υιοθετηθεί με πολιτική απόφαση (!) ακόμη και το «δημοκρατικό 5» προς όφελος κάθε κουμπούρα.

Από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε για τη δύσμοιρη Παιδεία στην Ελλάδα; Αν αρχίσουμε με τις μεταρρυθμίσεις που καλοπροαίρετα κάθε αρμόδιος υπουργός οποιασδήποτε κυβέρνησης προωθούσε, θα διαπιστώσουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές ξεκινούσαν είτε από το πώς θα εισάγονται στις ανώτατες σχολές οι υποψήφιοι είτε ποια θα είναι η διδακτέα ύλη στις εγκύκλιες σπουδές. Ενώ μία πραγματική μεταρρύθμιση θα πρέπει να ξεκινάει από αλλαγές και προσαρμογές από το νηπιαγωγείο. Και σταδιακά να εκσυγχρονίζεται η Παιδεία. Χώρια που αλλοιώσαμε και τη γλώσσα μας, αρχής γενομένης από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Ράλλη, που επέβαλε τη δημοτική και καθομιλουμένη καταργώντας την καθαρεύουσα, που οδήγησε σταδιακά και στην κατάργηση των αρχαίων ελληνικών.

Κάτι που συνέβαλε στη σημερινή υποβάθμιση της γνώσης της ελληνικής γλώσσας και κατ’ επέκταση και του επιπέδου της εκπαίδευσης. Εκείνη την εποχή επιβλήθηκε διά ροπάλου και η γραφή των δημοσίων εγγράφων στη δημοτική. Έτσι ένας εξαίρετος πρέσβης, μακαρίτης σήμερα, ο οποίος δεν άντεχε τη βάρβαρη αυτή αλλαγή, συνέταξε σε άπταιστη δημοτική ένα έγγραφο, ως είχε υποχρέωση, και στο τέλος, αντί να αναφέρει «επισυνάπτω συνημμένως κ.λπ. κ.λπ.», έγραψε: «Θα βρείτε πισωκολλητά»! Αλλά πέραν αυτής της κακής αφετηρίας για την υποβάθμιση της Παιδείας, θα πρέπει ίσως να θυμηθούμε τι ίσχυε στο παρελθόν, όταν τα παιδιά μάθαιναν πράγματι γράμματα.

Κάποτε ο μαθητής περνούσε εξετάσεις ακόμη και για να πάει από το νηπιαγωγείο στην πρώτη τάξη του δημοτικού. Και μέχρι να τελειώσει τις εγκύκλιες σπουδές του, σε κάθε τάξη υφίστατο εξετάσεις σε κάθε εξάμηνο, χώρια τα πρόχειρα διαγωνίσματα. Οι τακτικές αυτές εξετάσεις συνέβαλλαν ώστε η γνώση του μαθητή να είναι επαρκέστερη και εγκυκλοπαιδικότερη. Η γενική δε αυτή μόρφωση συνέβαλλε σε ένα ευρύτερο μορφωτικό επίπεδο και όχι στη μονομέρεια του γνωστικού αντικειμένου.

Συμπέρασμα. Οι αλλαγές που επί σειράν ετών επέρχονταν, από όποιον βρισκόταν στην εξουσία, ούτε εκπαιδευτική επανάσταση έφεραν, αλλά και περισσότερους κουμπούρες παρήγαγαν...

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 25/10