Στον «εκσυγχρονισμό» της πολιτικής ζωής, διεθνώς και όχι μόνο στα δικά μας, όπου συνήθως είμαστε και κακοί μιμητές, προφανώς έχουν… συμβάλει η έννοια και η εφαρμογή των λεγομένων τρολ.

Επίσης, προφανές είναι ότι θα σηκώνεται η τρίχα του γλωσσολόγου καθηγητή, κ. Μπαμπινιώτη, που χρησιμοποιείται αυτή η ξένη λέξη για να καταδειχθεί μία κακόβουλη πρακτική που χρησιμοποιείται στο διαδίκτυο. Και όπως είπαμε, και στην πολιτική. Τρολ, βεβαίως, είναι στη νορβηγική μυθολογία κάτι τερατάκια, αντίστοιχα με τους δικούς μας καλικάντζαρους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και οι μετερχόμενοι αυτή τη μέθοδο της διασποράς κακοήθους φημολογίας, δήθεν βασιζόμενης σε πραγματικά περιστατικά και γεγονότα, δεν είναι σύγχρονα τερατάκια της κοινωνίας μας.

Μία εκδοχή της έννοιας του τρολ στο διαδίκτυο είχε επιχειρήσει να δώσει το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, στην Αμερική, απ’ όπου, βεβαίως, μας έρχονται όλες οι καινοτομίες. Καλές και κακές. Κατά το πανεπιστήμιο αυτό τρολ είναι μάλλον μια προκλητική δημοσίευση που έχει σκοπό να προκαλέσει μεγάλο όγκο επιπόλαιων απαντήσεων… Οι άνθρωποι δημοσιεύουν τέτοια μηνύματα για να τραβήξουν την προσοχή, να διαταράξουν τη συζήτηση και να δημιουργήσουν προβλήματα.  Η καλύτερη απάντηση σε ένα τρολ είναι η μη απάντηση.

Προσωπικώς πιστεύω ότι θύματα των τρολ είναι αυτοί που δεν ψάχνουν και δεν διασταυρώνουν. Δεδομένου δε ότι τουλάχιστον στην πολιτική τα κόμματα έχουν ομάδες διασταύρωσης αυτών που λέγονται, η τακτική του τρολαρίσματος δεν αποσκοπεί στο να δημιουργήσει σύγχυση στον αντίπαλο, αλλά να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη και να πείσει τους αφελείς, που δεν είναι λίγοι στην κοινωνία μας. Για όσους μετέρχονται τέτοια μέσα, ιδίως δε στις πολιτικές αντιπαραθέσεις, καλό είναι να έχουν τις επιστημονικές μελέτες για την ψυχοσύνθεση όλων όσοι εφαρμόζουν αυτή την κακόβουλη μέθοδο. Τρεις ερευνητές Καναδοί συνομίλησαν με πάνω από 1.000 τρολ. Αυτό που προέκυψε ήταν ότι διέκριναν στενή σχέση της ψυχοσύνθεσης όσων τρόλαραν με… ψυχοπάθειες και σαδιστικές τάσεις!!! Με άλλα λόγια, έπαιρναν ευχαρίστηση προκαλώντας κακό σε άλλους και, βεβαίως, ορισμένοι από αυτούς διακρίνονταν για διαταραχή της προσωπικότητάς τους, με ψυχρά συναισθήματα, με έντονη την τάση να εξαπατούν!

Αν λάβουμε υπόψη όλα τα παραπάνω, θα πρέπει η κοινή γνώμη να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτική απέναντι σε όσους, στην πολιτική, χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο. Διότι θα πρέπει να σκεφτούν ότι έχουν να κάνουν είτε με σαδιστές είτε με ψυχικά ασταθείς - και άρα επικίνδυνους. Θα μου πείτε, λίγοι είναι οι επικίνδυνοι στους οποίους οι λαοί, αφελώς, έχουν εναποθέσει, ανά τους αιώνες, τις τύχες τους;

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 30/10