Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Με το πρώτο γράμμα κεφαλαίο. Είναι η ημέρα η αφιερωμένη στη γυναίκα-μάνα, στη γυναίκα-σύζυγο, στη γυναίκα-σύντροφο, μια ημέρα που θα έπρεπε να γιορτάζεται αδιάλειπτα. Για το πλάσμα που φέρει καρπό στην κοιλία της, που αποτελεί και την πιο μεγάλη προσφορά στην ανθρωπότητα. Θα πρέπει ακόμη να υπάρχει κάθε μέρα μια παγκόσμια γιορτή για τη γυναίκα, μια και της το οφείλουμε για δύο λόγους - πέραν του υπέρτατου ρόλου της, που ως μάνα μάς φέρνει στον κόσμο. Ο ένας λόγος είναι η υποχρέωση και καθήκον μας να ζητήσουμε μία συγγνώμη για τη βάναυση βιαιότητα σε βάρος των γυναικών από άνανδρους εκπροσώπους του φύλου μας.

Και ασφαλώς δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται για ανδρισμό αυτός που χρησιμοποιεί τη μυϊκή ισχύ του για να επιβληθεί σε ένα πλάσμα πιο αδύναμο από αυτόν. Μία συγγνώμη που βεβαίως δεν αρκεί για τις αδιανόητες περιπτώσεις σεξουαλικών κακοποιήσεων σε όλο τον κόσμο και τόσο συχνά, των γυναικών, σε μία επίδειξη εξίσου άνανδρης ισχύος και ερωτικού εξαναγκασμού, που αποτελεί την πιο αηδιαστική έκφραση της ανδρικής ρώμης.

Ο δεύτερος λόγος για να γιορτάζουμε κάθε μέρα τη γυναίκα είναι προκειμένου να υπογραμμίσουμε την ύπαρξη δύο -και μόνο δύο - φύλων και ότι αποτελεί απύθμενη βλακεία να επιχειρείται να εξομοιωθεί μία παρά φύσιν σεξουαλική προτίμηση με συγκεκριμένο φύλο. Έτσι δηλαδή όπως κάνει διεθνώς μία απειροελάχιστη μειοψηφία για να μας πείσει για τη δήθεν γυναικεία φύση της, απλώς και μόνο επειδή έλκεται σεξουαλικώς από έναν άλλο άνδρα!

Ναι. Δεν υπάρχει κάποια καθημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Μπορούμε όμως εμείς οι άνδρες να την τιμάμε σιωπηρά αλλά εμφατικά με τη στάση μας και τη συμπεριφορά μας απέναντί της. Σεβόμενοι την προσωπικότητά της. Σεβόμενοι την υπέρτατη αποστολή της, που είναι η συμβολή της στη δημιουργία ζωής. Αποδεικνύοντας στην πράξη ότι είμαστε ισότιμα μέλη της ίδιας κοινωνίας, στις δουλειές, στη ζωή, σε κάθε μας κοινό βήμα.

Η γυναικεία φύση έχει προσόντα που εμείς οι άνδρες δεν διαθέτουμε. Έτσι, για έναν επιπλέον λόγο οι γυναίκες είναι χρήσιμοι συνοδοιπόροι στη ζωή, στην επαγγελματική μας δραστηριότητα, καθώς τα δικά τους αδιαμφισβήτητα προσόντα συνοδεύουν δικές μας αδυναμίες, τις οποίες όμως αρνούμαστε να παραδεχτούμε.

Η αλήθεια είναι μία: Στη γυναίκα αξίζει ένας ακόμη μεγαλύτερος ρόλος στη δική μας ζωή, ιδιωτική και επαγγελματική. Δικαιούται τον σεβασμό μας. Αξίζει την αγάπη μας. Της χρωστάμε τη συμπόνοια μας στις δύσκολες στιγμές της, που δεν είναι και λίγες. Της οφείλουμε τη στήριξή μας. Χρειαζόμαστε να ζητάμε τη βοήθειά της. Η εκτίμησή μας στο πρόσωπο της γυναίκας είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής σε ένα πλάσμα που έχουμε τόσο αδικήσει.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή