Βιώσαμε δύο απεργιακές κινητοποιήσεις, ενώ και άλλες επαγγελματικές τάξεις ετοιμάζονται για τον δικό τους «αγώνα». Ας αρκεστούμε στις δύο τελευταίες, των αγροτών και των ταξιτζήδων.

Οι πρώτοι, που όπως έχουμε ξαναπεί από αυτήν εδώ τη θέση, αποτελούν διαχρονικά το χαϊδεμένο παιδί των πολιτικών επειδή αποτελούν μία ικανή δεξαμενή ψήφων, κλείνουν, βασικώς, κατά τη συνήθη απεργιακή τους τακτική καίριους οδικούς κόμβους με τα τρακτέρ τους. Η τακτική αυτή αποβλέπει στο να εκνευρίσει οδηγούς και αυτοί να στραφούν εναντίον της κυβέρνησης. Αυτό είναι ένας έμμεσος εκβιασμός, καθώς πιστεύουν ότι μία κυβέρνηση -οποιαδήποτε- θα ικανοποιήσει τα όποια αιτήματα έχουν κάθε φορά διότι θεωρούν ότι οι ταλαιπωρούμενοι πολίτες θα στραφούν κατά της κυβέρνησης, κρίνοντάς την υπεύθυνη για την ταλαιπωρία τους. Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και αυτό διότι οι ταλαιπωρούμενοι πολίτες, ανήκοντας σε άλλη επαγγελματική τάξη, δεν έχουν κανένα λόγο να δείξουν «συναδελφική αλληλεγγύη» προς τους αγρότες. Ενώ, αντιθέτως αν ικανοποιηθούν μέσω εκβιασμού τα αιτήματα των απεργούντων, θα έχουν κάθε λόγο αυτοί να στραφούν κατά της κυβέρνησης, διότι ικανοποιεί τους εκβιάζοντες αλλά όχι και τυχόν δικές τους απαιτήσεις, καθώς δεν διαθέτουν ανάλογο τρόπο να εκβιάσουν και αυτοί την κυβέρνηση! Απλά πράγματα. Όποιος δυσχεραίνει με τον ένα ή τον άλλον τρόπο τον συμπολίτη του θεωρείται μοναδικός υπεύθυνος διότι κυριαρχεί η λογική του τύπου «τι σου φταίω εγώ, βρες άλλον τρόπο να την αναγκάσεις να σε ικανοποιήσει…».

Ένα ανάλογο είδος ταλαιπωρίας και μάλιστα διττού χαρακτήρα, άμεσου και έμμεσου, είναι όταν απεργούν τα ταξί. Άμεση ταλαιπωρία είναι όταν αποφασίζουν να κάνουν «πορεία» με τα αυτοκίνητά τους προκαλώντας κομφούζιο στο ήδη επιβαρυμένο αφάνταστα κυκλοφοριακό σύστημα. Η έμμεση συνέπεια από την απεργία των ταξί προκαλείται από το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλο τμήμα του πληθυσμού που χρησιμοποιεί το μέσο αυτό και μάλιστα σε μία ανάγκη του. Ακόμη και ο ιδιοκτήτης ενός ΙΧ αν υποστεί βλάβη το αυτοκίνητό του δεν θα μπορεί να βρει διέξοδο προς τον προορισμό του, καθώς θα ελλείπουν τα ταξί. Υπό αυτήν την έννοια έχει μία μεγάλη χρησιμότητα και αυτό το μέσον ασχέτως του ότι, όπως ομολογούν και οι ίδιοι οι κινούμενοι με ΙΧ όταν λείπουν τα ταξί τα λοιπά αυτοκίνητα κυκλοφορούν πολύ πιο άνετα.

Καλώς ή κακώς έτσι έχουν τα πράγματα ασχέτως των θεωρητικών παραδοχών ότι το δικαίωμα της απεργίας είναι ιερό και άλλα πομπώδη των εργατοπατέρων συνδικαλιστών. Διότι τελικώς δεν είναι λίγες οι επαγγελματικές τάξεις που όταν απεργούν ουσιαστικά δείχνουν να είναι όχι απέναντι σε μία κυβέρνηση αλλά απέναντι στην κοινωνία την ίδια. Η οποία επειδή πλήττεται, θα δει με ικανοποίηση να υφίστανται κυρώσεις, ως συνέπεια των πράξεών τους, αυτοί που παρεμποδίζουν τους άλλους πολίτες να ασκήσουν τα δικά τους δικαιώματα…