Kαθώς οι εκτιµήσεις που υπάρχουν -ακόµη κι αν αυτές είναι αυθαίρετες- είναι ότι ο αγροτικός κόσµος αποτελεί εκλογική πελατεία της Νέας ∆ηµοκρατίας, είναι λογικό να κυριαρχεί και το ερώτηµα αν οι κλιµακωθείσες κινητοποιήσεις των αγροτών θα σηµάνουν κατ’ αναλογίαν και αποµείωση των ψήφων που προέρχονται από τους αγρότες για το κυβερνών κόµµα.

Ο χαρακτηρισµός ως αυθαίρετων των εκτιµήσεων περί αγροτικής πελατείας είναι φυσικό να προκύπτει από το ενδεχόµενο να είναι κυµαινόµενη αυτή η δεξαµενή ψήφων, υπό την έννοια ότι ο αγροτικός κόσµος ψήφιζε απλώς αυτόν που του έδινε ή του έταζε τα πιο πολλά. Ακόµη και την προδικτατορική περίοδο, και ιδιαίτερα µετά τον πόλεµο και τον Εµφύλιο, οι αγρότες αποτελούσαν για όλα τα κόµµατα µια ελκυστική εκλογική πελατεία και συµπαγές σώµα ψηφοφόρων, καθώς η περιφέρεια έπαιζε τον δικό της ρόλο στην ανάδειξη κυβερνήσεων. Γι’ αυτό άλλωστε, πλην του Κωνσταντίνου Καραµανλή, οι λοιποί πολιτικοί αρχηγοί φρόντιζαν να τάζουν στους αγρότες λαγούς µε πετραχήλια, µε το άλλοθι µάλιστα ότι εκείνες τις εποχές ο πρωτογενής κλάδος ήταν βασικός πυλώνας της ελληνικής οικονοµίας, που προσπαθούσε να ανασυγκροτηθεί µετά τις πολυετείς περιπέτειες της χώρας. Όµως η ειλικρίνεια του Καραµανλή και η αξιοπιστία του εκτιµώντο από τον αγροτικό κόσµο.

Παρά το γεγονός ότι απέφευγε να ικανοποιεί όλα τα αιτήµατά τους από τον φόβο δηµοσιονοµικών παρεκκλίσεων, που θα δη µιουργούσαν χρέη στη χώρα, εντούτοις ο αγροτικός κόσµος αποτελούσε σταθερή δεξαµενή ψήφων για το κόµµα όπου ηγείτο ο Καραµανλής. Καθώς η τακτική αυτή των κοµµάτων συντηρήθηκε ώστε να προσελκύουν τις ψήφους της αγροτιάς, προκειµένου να εκτιµήσουµε την εκλογική στάση του αγροτικού κόσµου, ο οποίος σήµερα είναι «στα κάγκελα», έχει τη σηµασία της η παρατήρηση που έκανε ο κυβερνητικός βουλευτής Στράτος Σιµόπουλος ότι ο ενεργός αγροτικός πληθυσµός είναι 200.000 ενώ στα µπλόκα βρίσκεται ένας αριθµός 20.000-30.000. Πράγµα το οποίο σηµαίνει -εφόσον οι αριθµοί αυτοί ανταποκρίνονται στην πραγµατικότητα- ότι µπορεί να είναι µικρή η εκλογική επίδραση τη συγκεκριµένη στιγµή, όταν µάλιστα θα έχει περάσει και ενάµισης χρόνος µέχρι τη διενέργεια των εκλογών.

Και θα πρέπει να συνεκτιµηθεί από τους ψηφοφόρους και το ρίσκο των πειραµατισµών στους οποίους ενδεχοµένως εξωθεί ένας άκαιρος αντισυστηµισµός. Ένας άλλος παράγοντας που ενδεχοµένως να ισχύει είναι ότι οι σχετικές κινητοποιήσεις και ανεξαρτήτως των όποιων δίκαιων αιτηµάτων µπορεί να υπάρχουν -δίκαιων επί τη βάσει της προαναφερθείσας τακτικής όπου το κράτος διαχρονικά έχει συνηθίσει να συντηρεί τον αγροτικό κόσµο- µπορεί σε έναν βαθµό να είναι και υποκινούµενες. Και αυτό είναι ένα συµπέρασµα από τη στιγµή που οι µεν αγρότες καλούνται εδώ και µέρες από την κυβέρνηση να συζητήσουν µε αυτήν, εξειδικεύοντας τα αιτήµατά τους, αλλά από την άλλη δεν έχουν ανταποκριθεί στη σχετική πρόσκληση, επιµένοντας στη διεκδίκηση αιτηµάτων τα οποία δεν είναι όλα σαφή στην κυβέρνηση. Μέχρι τον χρόνο των εκλογών -µέχρι τον οποίον µεσολαβούν πολλοί µήνες ακόµη- πολλά µπορεί να έχουν συµβεί και πολλές δυσφορίες µπορεί να έχουν εκτονωθεί, αν έχει πέσει το σχετικό παραδάκι.

Χωρίς βεβαίως να επηρεάζονται θετικά όσοι εκ του αγροτικού κόσµου έχουν υποκινηθεί πολιτικά, οπότε καµία επίδραση σε αυτούς δεν µπορεί να έχει µια οικονοµική ενίσχυση. Επιπλέον, από τη στιγµή που θα ανοίξει ο κρατικός κορβανάς και ικανοποιηθούν τα λογικά αιτήµατα -ασχέτως αν κακώς το κράτος ποτέ δεν τα έχει συνδέσει µε την αύξηση της παραγωγής-, δεν πρέπει να αποκλείεται η εξής αξιολόγηση από µέρος τουλάχιστον του αγροτικού κόσµου: ∆ηλαδή από τη µία πλευρά να υπάρχει το χειροπιαστό των ενισχύσεων και από την άλλη οι υποσχέσεις για τις οποίες δεν θα είναι βέβαιοι ότι θα πραγµατοποιηθούν κιόλας. Κυρίως από αυτούς εκ των άλλων κοµµάτων που κακώς θεωρούν τις αγροτικές κινητοποιήσεις ως ευρύτερη κοινωνική αντίδραση από την οποί πιστεύουν ότι µπορούν να επωφεληθούν.

∆εν είναι βέβαιο ότι η σηµερινή δυσαρέσκεια του αγροτικού κόσµου -µε τις επιφυλάξεις που προαναφέρθηκαν ως προς το σύνολο της συγκεκριµένης επαγγελµατικής τάξης- θα µπορούσε να λειτουργήσει ως ντόµινο παρασύροντας κι άλλες κοινωνικές οµάδες σε βάρος της κυβέρνησης. Μπορεί να συµφωνεί η κοινωνία, µε µεγάλη µάλιστα πλειοψηφία, ότι έχουν δίκιο οι αγρότες στα αιτήµατά τους - κυρίως επειδή δεν γνωρίζει επακριβώς τα αιτήµατά τους. Αλλά σχεδόν το ήµισυ της κοινωνίας αυτής είναι αντίθετο µε τα µπλόκα, που έχουν ταλαιπωρήσει τους λοιπούς πολίτες…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή