Αρκεί να περπατήσει κανείς στην άλλοτε σφύζουσα από επιχειρηματική ζωή Στοά Αρσακείου για να αντιπαραβάλει τις αισιόδοξες κυβερνητικές προβλέψεις για έξοδο από το τούνελ και για ανάπτυξη με τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Το 95% των μαγαζιών της συγκεκριμένης ερειπωμένης Στοάς είναι άδεια, με θλιβερή εικόνα κατάρρευσης έναν αλλοδαπό βιολιστή που αναζητεί τη φιλευσπλαχνία κάποιων φιλόμουσων περαστικών. Ομως η ερειπωμένη Στοά είναι ο αντικατοπτρισμός μιας ολόκληρης Ελλάδας. Η προσωποποίηση μιας μιζέριας που έχει πλήξει επιχειρήσεις, αυτοαπασχολούμενους, μισθωτούς υπαλλήλους, συνταξιούχους. Η μακρινή εικόνα της συγκεκριμένης στοάς ή και ολόκληρης της Σταδίου ως εμπορικού και δρόμου γραφείων, μοιάζει τόσο μακρινή όσο και η απόσταση από την παλινόρθωση των παλιών καΗ Ελλάδα θα πρέπει να αναλάβει και πάλι τη στρατηγική ευθύνη διακυβέρνησης, ούτως ώστε να ανακτήσει το δικαίωμα του ανεξάρτητου εθνικού κράτους, εγκαταλείποντας τη νόρμα του ευρωπαϊκού (ουσιαστικά γερμανικού) προτεκτοράτου. Το καθεστώς δηλαδή που της επιβλήθηκε μέσα από την τεχνητή υπερχρέωση και τη διαδικασία του βίαιου αποπληθωρισμού -με στόχους δημοσιονομικής πειθαρχίας σε υφεσιακές πολιτικές- από τα τρία MOU (μνημόνια κατανόησης) τα οποία συνυπέγραψαν εκ των συνθηκών οι νόμιμες κυβερνήσεις της. Το τρίτο από αυτά τα μνημόνια έχει ημερομηνία λήξης τον Αύγουστο 2018. Η Ελλάδα, δρώντας ως καλόπιστος εταίρος στην οικονομική και νομισματική ζώνη του ευρώ, μέσα από την κοινοβουλευτική λών ημερών. Στην καλύτερη περίπτωση. (…)

Από την Ελευθερία του Τύπου