του Νίκου Σίμου

Δεν είναι η πρώτη φορά –και με βάση την μέχρι τώρα εμπειρία ούτε προφανώς θα είναι και η τελευταία- που αναγκάζεται ο Αντώνης Σαμαράς να παρέμβει για να διορθώσει εσφαλμένες επιλογές των υπουργών του. Η πρόσφατη παρέμβασή του αφορούσε τις εξοντωτικές ποινές που εμπνεύστηκε το υπουργείο Οικονομικών –πάλι δράστης παράλογων προβλέψεων το συγκεκριμένο υπουργείο- και για τις οποίες υπήρξαν έντονες αντιδράσεις ακόμη και βουλευτών της συμπολίτευσης.

Θα υπενθυμίσουμε την ανακοίνωση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, η εφαρμογή των οποιων αρχικώς ανεστάλη με πρωθυπουργική παρέμβαση. Θα υπενθυμίσουμε ακόμη την ανακοίνωση-διαρροή για τη φορολογία ακινήτων που η κυβέρνηση την πήρε πίσω πάλι με πρωθυπουργική παρέμβαση.

Θα υπενθυμίσουμε ακόμη ότι παρέμβαση Σαμαρά υπήρξε και στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής όταν αποφάσεις της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης προκάλεσαν σύγκρουση μεταξύ των υπουργείων Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, κυκλοφόρησαν φήμες για παραιτήσεις υπουργών και αναγκάστηκε το Μαξίμου να διαβεβαιώσει ότι στηρίζει απολύτως τους δύο υπουργούς

Να υπενθυμίσουμε επίσης ότι όταν κατατέθηκε στη Βουλή από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης διάταξη του υπουργείου Δικαιοσύνης για ελέγχους από εφοριακούς και αστυνομικούς, σε καταστήματα που δεν κόβουν αποδείξεις, τοι υπουργείο Οικονομικών δεν είχε ιδέα για την διάταξη και προφανώς πάλι με πρωθυπουργική παρέμβαση η σχετική διάταξη απεσύρθη.

Το γεγονός ότι το υπουργείο του κ. Στουρνάρα έχει τις πλέον ακραίες επιλογές που αναγκάζουν τον πρωθυπουργό κάθε φορά να παρεμβαίνει δείχνει ότι το συγκεκριμένο υπουργείο και ο επικεφαλής του έχουν διακόψει την σχέση τους με την πραγματικότητα. Κυρίως διότι οι συνεχείς απόπειρες επιβολής εξοντωτικών μέτρων δεν γίνονται, λόγου χάριν στην αρχή της κρίσης που βιώνουμε, αλλά αφου έχει εξουθενωθεί μια ολόκληρη κοινωνία, με τρομακτικά ποσοστά ανεργίας –που προκαλούν έκπληξη και τρόμο και στην λοιπή Ευρώπη- με αύξηση της φτώχειας και με ισχνές της προοπτικές ανάκαμψης.

Μπορεί το συγκεκριμένο υπουργείο και ο υπουργός του να είναι επιφορτισμένοι με το πλέον άχαρο έργο, αυτό της αποκατάστασης της ελληνικής Οικονομίας και αύξησης των δημοσίων εσόδων, πλην όμως αποδεικνύεται ότι αυτό γίνεται ασυντόνιστα, χωρίς τη μελέτη των επιπτώσεων τόσο στην Οικονομία όσο και στην ίδια την κοινωνία και τελικώς θα αποδειχθεί ότι το υπουργείο αυτό και ο υπουργός του ούτε την ελληνική Οικονομία θα κατορθώσουν φέρουν σε σωστή ρότα, αλλά και θα πάρουν στο λαιμο τους την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Ο οποίος έχει ευθύνη για τις επιλογές των προσώπων...